6355786215

W zależności od osiąganej dokładności wymiarowej i gładkości powierzchni rozróżniamy obróbkę: zgrubną, średnio dokładną, bardzo dokładną i gładkościową.

Oddzielenie warstwy skrawanej od przedmiotu obrabianego odbywa się za pośrednictwem klinowego narzędzia, przemieszczającego się z prędkością skrawania v_c względem powierzchni obrabianej, rysunek 1.1.

Rysunek 1.1. a) ideowy schemat skrawania, b) poglądowy obraz skrawania na przykładzie toczenia wzdłużnego;

1 - przedmiot obrabiany, 2 - powierzchnia obrabiana, 3 - warstwa skrawana, 4 - powierzchnia obrobiona, 5 - powierzchnia skrawania,

6 - wiór, 7 - ostrze narzędzia, 8 - nóż tokarski;

v_c - prędkość skrawania, a_n - głębokość skrawania, f - posuw

Przekształcenie warstwy skrawanej w wiór jest spowodowane naciskiem narzędzia na materiał obrabiany. W materiale obrabianym w obszarze przylegającym do miejsca kontaktu z narzędziem powstaje złożony stan naprężeń ściskających, rozciągających i tnących. Na styku narzędzia z powierzchnią obrobioną i z wiórem powstaje tarcie. Naprężenia wywołują odkształcenia sprężyste i plastyczne. Na pewnych powierzchniach następuje pokonanie sił spójności materiału. Rozpoczyna się formowanie wióra (w przypadku wiórów odpryskowych w momencie pokonania sił spójności materiału następuje początek i koniec formowania wióra).

1.3. Krótki rys historyczny

W najszerszym rozumieniu pojęcia obróbka skrawaniem jej historia jest niemal tak długa jak historia ludzkości. Już w neolicie bowiem człowiek posiadł umiejętność polerowania kamienia i wiercenia w nim otworów, a

Strona 10