plik


Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 1 z 12 PAWEA BISKUP SAUGA SAUG BO[YCH RAZEM Z OJCAMI ZWITEGO SOBORU NA WIECZN RZECZY PAMITK KONSTYTUCJA DOGMATYCZNA O OBJAWIENIU BO[YM S P I S T R E Z C I WSTP RozdziaB I O SAMYM OBJAWIENIU RozdziaB II O PRZEKAZYWANIU OBJAWIENIA BO[EGO RozdziaB III O BOSKIM NATCHNIENIU PISMA ZW. I O JEGO INTERPRETACJI RozdziaB IV O STARYM TESTAMENCIE RozdziaB V O NOWYM TESTAMENCIE RozdziaB VI O PIZMIE ZWITYM W [YCIU KOZCIOAA WYJAZNIENIE PRZYPISY WSTP Sobr [wity, sBuchajc nabo\nie sBowa Bo\ego i z ufno[ci je gBoszc, kieruje si sBowami [w. Jana, ktry mwi: GBosimy wam \ywot wieczny, ktry byB u Ojca i objawiB si nam. Co[my widzieli i sByszeli, to wam gBosimy, aby[cie i wy wspBuczestnictwo mieli z nami; a uczestnictwo nasze jest z Ojcem i z Synem jego Jezusem Chrystusem (1 J 1,2-3). Dlatego, trzymajc si [ladw Soboru Trydenckiego i WatykaDskiego I, zamierza wyBo\y wBa[ciw nauk o Objawieniu Bo\ym i jego przekazaniu ludzko[ci, aby [wiat caBy sBuchajc wie[ci o zbawieniu uwierzyB jej, a wierzc ufaB, a ufajc miBowaB. 1 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 2 z 12 RozdziaB I O SAMYM OBJAWIENIU 2. SpodobaBo si Bogu w swej dobroci i mdro[ci objawi siebie samego i ujawni nam tajemnic woli swojej (por. Ef 1, 9), dziki ktrej przez Chrystusa, SBowo Wcielone, ludzie maj dostp do Ojca w Duchu Zwitym i staj si uczestnikami boskiej natury (por. Ef 2, 18; 2 P 1, 4). Przez to zatem objawienie Bg niewidzialny (por. Kol 1, 15; 1 Tm 1, 17) w nadmiarze swej miBo[ci zwraca si do ludzi jak do przyjaciB (por. Wj 33, 11; J 15, 14-15) i obcuje z nimi (por. Bar 3, 38), aby ich zaprosi do wsplnoty z sob i przyj ich do niej. Ten plan objawienia urzeczywistnia si przez czyny i sBowa wewntrznie z sob powizane, tak \e czyny dokonane przez Boga w historii zbawienia ilustruj i umacniaj nauk oraz sprawy sBowami wyra\one; sBowa za[ obwieszczaj czyny i odsBaniaj tajemnic w nich zawart. NajgBbsza za[ prawda o Bogu i zbawieniu czBowieka ja[nieje nam przez to objawienie w osobie Chrystusa, ktry jest zarazem po[rednikiem i peBni caBego objawienia. 1 3. Bg, przez SBowo stwarzajc wszystko i zachowujc (por. J 1, 3), daje ludziom poprzez rzeczy stworzone trwaBe [wiadectwo o sobie (por. Rz 1, 19-20); a chcc otworzy drog do zbawienia nadziemskiego, objawiB ponadto siebie samego pierwszym rodzicom zaraz na pocztku. Po ich za[ upadku wzbudziB w nich nadziej zbawienia przez obietnic odkupienia (por. Rdz 3, 15); i bez przerwy troszczyB si o rodzaj ludzki, aby wszystkim, ktrzy przez wytrwanie w dobrym szukaj zbawienia, da \ywot wieczny (por. Rz 2, 6-7). W swoim czasie znw powoBaB Abrahama, by uczyni zeD nard wielki (por. Rdz 12, 2), ktry to nard po Patriarchach pouczaB przez Moj\esza i Prorokw, by uznawaB Jego samego, jako Boga \ywego i prawdziwego, troskliwego Ojca i Sdziego sprawiedliwego, oraz by oczekiwaB obiecanego Zbawiciela. I tak poprzez wieki przygotowywaB drog Ewangelii. 4. Skoro za[ ju\ wielokrotnie i wielu sposobami Bg mwiB przez Prorokw, na koniec w tych czasach przemwiB do nas przez Syna (por. Hbr 1, 1-2). ZesBaB bowiem Syna swego, czyli SBowo Odwieczne, o[wiecajcego wszystkich ludzi, by zamieszkaB w[rd ludzi i opowiedziaB im tajemnice Bo\e (por. J 1, 1-18). Jezus Chrystus wic, SBowo Wcielone, czBowiek do ludzi posBany, 2 gBosi sBowa Bo\e (por. J 3, 34) i dopeBnia dzieBa zbawienia, ktre Ojciec powierzyB Mu do wykonania (por. J 5, 36; 17, 4). Dlatego Ten, ktrego gdy kto[ widzi, widzi te\ i Ojca (por. J 14, 9), przez caB swoj obecno[ i okazanie si przez sBowa i czyny, przez znaki i cuda, zwBaszcza za[ przez [mier swoj i peBne chwaBy zmartwychwstanie, a wreszcie przez zesBanie Ducha prawdy, objawienie doprowadziB do koDca i do doskonaBo[ci oraz [wiadectwem Bo\ym potwierdza, \e Bg jest z nami, by nas z mrokw grzechu i [mierci wybawi i wskrzesi do \ycia wiecznego. Ekonomia wic chrze[cijaDska, jako nowe i ostateczne przymierze, nigdy nie ustanie i nie nale\y si ju\ spodziewa \adnego nowego objawienia publicznego przed chwalebnym ukazaniem si Pana naszego Jezusa Chrystusa (por. 1 Tm 6, 14 i Tyt 2, 13). 5. Bogu objawiajcemu nale\y okaza posBuszeDstwo wiary (por. Rz 16, 26; por. Rz 1, 5; Kor 10, 5-6), przez ktre czBowiek w wolnej chwili caBy powierza si Bogu, okazujc peBn ulegBo[ rozumu i woli wobec Boga objawiajcego 3 i dobrowolnie uznajc objawienie przez Niego dane. By mc okaza tak wiar, trzeba mie Bask Bo\ uprzedzajc i wspomagajc oraz pomoce wewntrzne Ducha Zwitego, ktry by poruszaB serca i do Boga zwracaB, otwieraB oczy rozumu i udzielaB wszystkim sBodyczy w uznawaniu i dawaniu wiary prawdzie. 4 Aby za[ coraz gBbsze byBo zrozumienie objawienia, ten\e Duch Zwity darami swymi wiar stale udoskonala. 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 3 z 12 6. Przez objawienie Bo\e zechciaB Bg ujawni i oznajmi siebie samego i odwieczne postanowienia swej woli o zbawieniu ludzi dla uczestnictwa mianowicie w darach Bo\ych, ktre przewy\szaj caBkowicie poznanie rozumu ludzkiego. 5 Sobr [wity wyznaje, \e Boga bdcego pocztkiem i koDcem wszystkich rzeczy mo\na pozna z pewno[ci przy naturalnym [wietle rozumu ludzkiego z rzeczy stworzonych (por. Rz 1, 20); uczy te\, \e objawieniu Bo\emu przypisa nale\y fakt, i\ to, co w sprawach Bo\ych samo z siebie jest dla rozumu ludzkiego dostpne, rwnie\ w obecnych warunkach rodzaju ludzkiego mo\e by poznane przez wszystkich szybko, z mocn pewno[ci i bez domieszki jakiegokolwiek bBdu. 6 RozdziaB II O PRZEKAZYWANIU OBJAWIENIA BO[EGO 7. Bg postanowiB najBaskawiej, aby to, co dla zbawienia wszystkich narodw objawiB, pozostaBo na zawsze zachowane w caBo[ci i przekazywane byBo wszystkim pokoleniom. Dlatego Chrystus Pan, w ktrym caBe objawienie Boga najwy\szego znajduje swe dopeBnienie (por. 2 Kor 1, 3; 3, 16-4, 6), poleciB ApostoBom, by Ewangeli przyobiecan przedtem przez Prorokw, ktr sam wypeBniB i ustami wBasnymi obwie[ciB, gBosili wszystkim, jako zrdBo wszelkiej prawdy zbawiennej i normy moralnej, 1 przekazujc im dary Bo\e. Polecenie to zostaBo wiernie wykonane przez ApostoBw, ktrzy nauczaniem ustnym, przykBadami i instytucjami przekazali to, co otrzymali z ust Chrystusa, z Jego zachowania si i czynw, albo czego nauczyli si od Ducha Zwitego, dziki Jego sugestii, jak te\ przez tych ApostoBw i m\w apostolskich, ktrzy wspierani natchnieniem tego\ Ducha Zwitego, na pi[mie utrwalili wie[ o zbawieniu. 2 Aby za[ Ewangelia byBa zawsze w swej caBo[ci i \ywotno[ci w Ko[ciele zachowywana, zostawili ApostoBowie biskupw jako nastpcw swoich przekazujc im swoje stanowisko nauczycielskie. 3 Ta wic Tradycja [wita i Pismo Zwite obu Testamentw s jakby zwierciadBem, w ktrym Ko[ciB pielgrzymujcy na ziemi oglda Boga, od ktrego wszystko otrzymuje, a\ zostanie doprowadzony do ogldania Go twarz w twarz, takim jaki jest (por. 1 J 3, 2). 8. Nauczanie przeto apostolskie, ktre w szczeglny sposb wyra\one jest w ksigach natchnionych, miaBo by zachowane w cigBym nastpstwie a\ do czasw ostatecznych. Std ApostoBowie, przekazujc to, co sami otrzymali, upominaj wiernych, by trzymali si tradycji, ktre poznali czy to przez nauk ustn, czy te\ przez list (por. 2 Tes 2, 15), i aby staczali bj o wiar raz na zawsze sobie przekazan (por. Jd 3). 4 A co przez ApostoBw zostaBo przekazane, obejmuje wszystko to, co przyczynia si do prowadzenia [witego \ycia przez Lud Bo\y i pomno\enia w nim wiary. I tak Ko[ciB w swej nauce, w swym \yciu i kulcie uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest, i to wszystko, w co wierzy. Tradycja ta, wywodzca si od ApostoBw, rozwija si w Ko[ciele pod opiek Ducha Zwitego. 5 Wzrasta bowiem zrozumienie tak rzeczy, jak sBw przekazanych, ju\ to dziki kontemplacji oraz dociekaniu wiernych, ktrzy je rozwa\aj w sercu swoim (por. Ak 2, 19 i 51), ju\ te\ dziki gBbokiemu, do[wiadczalnemu pojmowaniu spraw duchowych, ju\ znowu dziki nauczaniu tych, ktrzy wraz z sukcesj biskupi otrzymali niezawodny charyzmat prawdy. Albowiem Ko[ciB z biegiem wiekw d\y stale do peBni prawdy Bo\ej, a\ wypeBni si w nim sBowa Bo\e. Wypowiedzi Ojcw [witych [wiadcz o obecno[ci tej \yciodajnej Tradycji, ktrej bogactwa przelewaj si w dziaBalno[ i \ycie wierzcego i modlcego si Ko[cioBa. Dziki tej samej Tradycji 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 4 z 12 Ko[ciB rozpoznaje caBy kanon Ksig [witych, a i samo Pismo [w. w jej obrbie gBbiej jest rozumiane i nieustannie w czyn wprowadzane. Tak wic Bg, ktry niegdy[ przemwiB, rozmawia bez przerwy z Oblubienic swego Syna ukochanego, a Duch Zwity, przez ktrego \ywy gBos Ewangelii rozbrzmiewa w Ko[ciele, a przez Ko[ciB w [wiecie, wprowadza wiernych we wszelk prawd oraz sprawia, \e sBowo Chrystusowe obficie w nich mieszka (por. Kol 3, 16). 9. Tradycja [wita zatem i Pismo Zwite [ci[le si ze sob Bcz i komunikuj. Obydwoje bowiem, wypBywajc z tego samego zrdBa Bo\ego, zrastaj si jako[ w jedno i zd\aj do tego samego celu. Albowiem Pismo [w. jest mow Bo\, utrwalon pod natchnieniem Ducha Zwitego na pi[mie; a [wita Tradycja, sBowo Bo\e, przez Chrystusa Pana i Ducha Zwitego powierzone ApostoBom, przekazuje w caBo[ci ich nastpcom, by o[wieceni duchem prawdy, wiecznie je w swym nauczaniu zachowywali, wyja[niali i rozpowszechniali. Std to Ko[ciB osiga pewno[ swoj co do wszystkich spraw objawionych nie przez samo Pismo Zwite. Tote\ obydwoje nale\y z rwnym uczuciem czci i powa\ania przyjmowa i mie w poszanowaniu. 6 10. Zwita Tradycja i Pismo [w. stanowi jeden [wity depozyt sBowa Bo\ego powierzony Ko[cioBowi. Na nim polegajc, caBy lud [wity zjednoczony ze swymi pasterzami trwa stale w nauce ApostoBw, we wsplnocie braterskiej, w Bamaniu chleba i w modlitwach (por. Dz 2, 42 gr.), tak i\ szczeglna zaznacza si jednomy[lno[ przeBo\onych i wiernych w zachowywaniu przekazanej wiary, w praktykowaniu jej i wyznawaniu. 7 Zadanie za[ autentycznej interpretacji sBowa Bo\ego, spisanego czy przekazanego przez Tradycj, 8 powierzone zostaBo samemu tylko \ywemu Urzdowi Nauczycielskiemu 9 Ko[cioBa, ktry autorytatywnie dziaBa w imieniu Jezusa Chrystusa. Urzd ten Nauczycielski nie jest ponad sBowem Bo\ym, lecz Jemu sBu\y, nauczajc tylko tego, co zostaBo przekazane. Z rozkazu Bo\ego i przy pomocy Ducha Zwitego sBucha on pobo\nie sBowa Bo\ego, [wicie go strze\e i wiernie wyja[nia. I wszystko, co podaje do wierzenia jako objawione przez Boga, czerpie z tego jednego depozytu wiary. Jasne wic jest, \e [wita Tradycja, Pismo [w. i Urzd Nauczycielski Ko[cioBa, wedle najmdrzejszego postanowienia Bo\ego, tak [ci[le ze sob si Bcz i zespalaj, \e jedno bez pozostaBych nie mo\e istnie, a wszystkie te czynniki razem, ka\dy na swj sposb, pod natchnieniem jednego Ducha Zwitego przyczyniaj si skutecznie do zbawienia dusz. RozdziaB III O BOSKIM NATCHNIENIU PISMA ZW. I O JEGO INTERPRETACJI 11. Prawdy przez Boga objawione, ktre s zawarte i wyra\one w Pi[mie Zwitym, spisane zostaBy pod natchnieniem Ducha Zwitego. Albowiem [wita Matka-Ko[ciB, uwa\a na podstawie wiary apostolskiej ksigi tak Starego, jak Nowego Testamentu w caBo[ci, ze wszystkimi ich cz[ciami za [wite i kanoniczne dlatego, \e spisane pod natchnieniem Ducha Zwitego (por. J 20, 31; 2 Tm 3, 16; 2 P 1, 19-21; 3, 15-16) Boga maj za autora i jako takie zostaBy Ko[cioBowi przekazane. 1 Do sporzdzenia Ksig Zwitych wybraB Bg ludzi, ktrymi jako u\ywajcymi wBasnych zdolno[ci i siB posBu\yB si, 2 aby przy Jego dziaBaniu w nich i przez nich, 3 jako prawdziwi autorowie przekazali na pi[mie to wszystko i tylko to, co On chciaB 4 Poniewa\ wic wszystko, co twierdz autorowie natchnieni, czyli hagiografowie, winno by uwa\ane za stwierdzone przez Ducha Zwitego, nale\y zatem uznawa, \e Ksigi biblijne w sposb 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 5 z 12 pewny, wiernie i bez bBdu ucz prawdy, jaka z woli Bo\ej miaBa by przez Pismo [w. utrwalona dla naszego zbawienia. 5 Dlatego ka\de Pismo przez Boga natchnione u\yteczne jest do pouczania, do przekonywania, do napominania, do ksztaBcenia w sprawiedliwo[ci: by czBowiek Bo\y staB si doskonaBy i do wszelkiego dobrego dzieBa zaprawiony (2 Tm 3, 16-17 gr.). 12. Poniewa\ za[ Bg w Pi[mie [w. przemawiaB przez ludzi, na sposb ludzki, 6 komentator Pisma [w. chcc pozna, co On zamierzaB nam oznajmi, powinien uwa\nie bada, co hagiografowie w rzeczywisto[ci chcieli wyrazi i co Bogu spodobaBo si ich sBowami ujawni. Celem odszukania intencji hagiografw nale\y midzy innymi uwzgldni rwnie\ rodzaje literackie. CaBkiem inaczej bowiem ujmuje si i wyra\a prawd w tekstach historycznych rozmaitego typu, czy prorockich, czy w poetyckich, czy innego rodzaju literackiego. Musi wic komentator szuka sensu, jaki hagiograf w okre[lonych okoliczno[ciach, w warunkach swego czasu i swej kultury zamierzaB wyrazi i rzeczywi[cie wyraziB za pomoc rodzajw literackich, ktrych w owym czasie u\ywano. 7 By zdoby wBa[ciwe zrozumienie tego, co [wity autor chciaB na pi[mie wyrazi, trzeba zwrci nale\yt uwag tak na owe zwyczaje, naturalne sposoby my[lenia, mwienia i opowiadania, przyjte w czasach hagiografa, jak i na sposoby, ktre zwykBo si byBo stosowa w owej epoce przy wzajemnym obcowaniu ludzi z sob. 8 Lecz poniewa\ Pismo [w. powinno by czytane i interpretowane w tym samym Duchu, w jakim zostaBo napisane, 9 nale\y, celem wydobycia wBa[ciwego sensu [witych tekstw, nie mniej uwa\nie tak\e uwzgldnia tre[ i jedno[ caBej Biblii, majc na oku \yw Tradycj caBego Ko[cioBa oraz analogi wiary. Zadaniem egzegetw jest pracowa wedle tych zasad nad gBbszym zrozumieniem i wyja[nieniem sensu Pisma [w., aby dziki badaniu przygotowawczemu sd Ko[cioBa nabywaB dojrzaBo[ci. Albowiem wszystko to, co dotyczy sposobu interpretowania Pisma [w., podlega ostatecznie sdowi Ko[cioBa, ktry ma od Boga polecenie i posBannictwo strze\enia i wyja[niania sBowa Bo\ego. 10 13. W Pi[mie Zwitym wic objawia si - przy staBym zachowaniu Bo\ej prawdy i [wito[ci - przedziwne zni\anie si wiecznej Mdro[ci, by[my uczyli si o niewysBowionej dobroci Boga i o tym, jak bardzo dostosowaB si On w mowie, okazujc przezorno[ i troskliwo[ wzgldem naszej natury. 11 Bo sBowa Bo\e, jzykami ludzkimi wyra\one, upodobniBy si do mowy ludzkiej, jak niegdy[ SBowo Ojca Przedwiecznego, przyjwszy sBabe ciaBo ludzkie, upodobniBo si do ludzi. RozdziaB IV O STARYM TESTAMENCIE 14. NajmiBo[ciwszy Bg, zmierzajc troskliwie ku zbawieniu caBego rodzaju ludzkiego i przygotowujc je, szczeglnym postanowieniem wybraB sobie nard, by mu powierzy swe obietnice. ZawarBszy przymierze z Abrahamem (por. Rdz 15, 18) i z narodem izraelskim za po[rednictwem Moj\esza (por. Wj 24, 8), tak objawiB si sBowami i czynami ludowi nabytemu, jako jedyny, prawdziwy i \ywy Bg, a\eby Izrael do[wiadczyB, jakie s drogi Bo\e w stosunku do ludzi, i aby dziki przemawianiu Boga przez usta Prorokw z biegiem czasu coraz gBbiej i ja[niej je rozumiaB i coraz szerzej w[rd narodw budziB ich [wiadomo[ (por. Ps 21, 28-29; 95, 1-3; Iz 2,1-4; Jr 3, 17). Plan zbawienia przez autorw [witych przepowiedziany, opisany i wyja[niony, zawarty jest jako prawdziwe sBowo Bo\e w ksigach Starego Testamentu; dlatego ksigi te przez Boga 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 6 z 12 natchnione zachowuj staB warto[: cokolwiek bowiem zostaBo napisane, dla naszego pouczenia napisane jest, aby[my przez cierpliwo[ i pociech z Pism Zwitych mieli nadziej (Rz 15, 4). 15. Ekonomia zbawienia w Starym Testamencie na to byBa przede wszystkim nastawiona, by przygotowa, proroczo zapowiedzie (por. Ak 24, 44; J 5, 39; 1 P 1, 10) i rozmaitymi obrazami typicznymi oznaczy (por. 1 Kor 10, 11) nadej[cie Chrystusa Odkupiciela wszystkich oraz Krlestwa mesjaDskiego. A ksigi Starego Testamentu, stosownie do poBo\enia rodzaju ludzkiego przed dokonanym przez Chrystusa zbawieniem, udostpniaj wszystkim znajomo[ Boga i czBowieka oraz sposobw dziaBania Boga sprawiedliwego i miBosiernego w stosunku do ludzi. Jakkolwiek ksigi te zawieraj tak\e sprawy niedoskonaBe i przemijajce, pokazuj jednak prawdziw pedagogi Bo\. 1 Std te\ owe ksigi, ktre przecie\ wyra\aj \ywy zmysB Bo\y, w ktrych kryj si wzniosBe o Bogu nauki oraz zbawienna mdro[ co do \ycia czBowieka i przedziwny skarbiec modlitw, w ktrym wreszcie utajona jest tajemnica naszego zbawienia - powinny by przez wiernych chrze[cijan ze czci przyjmowane. 16. Bg, sprawca natchnienia i autor ksig obydwu Testamentw, mdrze postanowiB, by Nowy Testament byB ukryty w Starym, a Stary w Nowym znalazB wyja[nienie. 2 Bo cho Chrystus ustanowiB Nowe Przymierze we krwi swojej (por. Ak 22,20; 1 Kor 11, 25), wszak\e ksigi Starego Testamentu, przyjte w caBo[ci do nauki ewangelicznej, 3 w Nowym Testamencie uzyskuj i ujawniaj swj peBny sens (por. Mt 5, 17; Ak 24, 27; Rz 16, 25-26; 2 Kor 3, 14-16) i nawzajem o[wietlaj i wyja[niaj Nowy Testament. RozdziaB V O NOWYM TESTAMENCIE 17. SBowo Bo\e, ktre jest moc Bo\ ku zbawieniu ka\dego wierzcego (por. Rz 1, 16), w pismach Nowego Testamentu znamienitym sposobem jest uobecnione i okazuje sw siB. Gdy bowiem nadeszBa peBno[ czasu (por. Gal 4, 4), SBowo staBo si ciaBem i zamieszkaBo midzy nami peBne Baski i prawdy (por. J 1, 14). Chrystus zaBo\yB Krlestwo Bo\e na ziemi, czynami i sBowami objawiB Ojca swego i siebie samego, a przez [mier, zmartwychwstanie i chwalebne wniebowstpienie oraz zesBanie Ducha Zwitego dokoDczyB swego dzieBa. Podwy\szony nad ziemi wszystkich do siebie przyciga (por. J 6, 68). Tajemnica ta nie zostaBa oznajmiona innym pokoleniom tak, jak teraz objawiona zostaBa przez Ducha Zwitego jego [witym ApostoBom i Prorokom (por. Ef 3, 4-6 gr.), aby gBosili Ewangeli, wzbudzali wiar w Jezusa Chrystusa i Pana oraz zgromadzali Ko[ciB. Pisma Nowego Testamentu s trwaBym, boskim [wiadectwem tych spraw. 18. Niczyjej nie uchodzi uwagi, \e w[rd wszystkich pism biblijnych, tak\e w[rd pism Nowego Testamentu, Ewangelie zajmuj sBusznie miejsce najwybitniejsze. S bowiem gBwnym [wiadectwem \ycia i nauki SBowa Wcielonego, naszego Zbawiciela. Ko[ciB zawsze i wszdzie utrzymywaB i utrzymuje, \e cztery Ewangelie s pochodzenia apostolskiego. Co bowiem ApostoBowie na polecenie Chrystusa gBosili, to pzniej oni sami oraz m\owie apostolscy pod natchnieniem Ducha Zwitego na pi[mie nam przekazali, jako fundament wiary, mianowicie czteropostaciow Ewangeli wedBug Mateusza, Marka, Aukasza i Jana. 1 19. Zwita Matka-Ko[ciB silnie i bardzo stanowczo utrzymywaB i utrzymuje, \e cztery wspomniane Ewangelie, ktrych historyczno[ bez wahania stwierdza, podaj wiernie to, co Jezus, 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 7 z 12 Syn Bo\y, \yjc w[rd ludzi, dla wiecznego ich zbawienia rzeczywi[cie uczyniB i czego uczyB a\ do dnia, w ktrym zostaB wzity do nieba (por. Dz 1, 1-2). ApostoBowie po wniebowstpieniu Pana to, co On powiedziaB i czyniB, przekazali sBuchaczom w peBniejszym zrozumieniu, ktrym cieszyli si pouczeni chwalebnymi wydarzeniami \ycia Jezusa oraz [wiatBem Ducha prawdy 2 o[wieceni. 3 Zwici za[ autorowie napisali cztery Ewangelie, wybierajc niektre z wielu wiadomo[ci przekazanych ustnie lub pisemnie; ujmujc pewne rzeczy syntetycznie lub obja[niajc, przy uwzgldnieniu sytuacji Ko[cioBw; zachowujc wreszcie form przepowiadania, ale zawsze tak, aby nam przekaza szczer prawd o Jezusie. 4 W tej przecie\ intencji pisali, czerpic z wBasnej pamici i z wBasnych wspomnieD, czy te\ korzystajc ze [wiadectwa tych, ktrzy od pocztku byli naocznymi [wiadkami i sBugami sBowa, by[my poznali prawd tych nauk, ktre otrzymali[my (por. Ak 1, 2-4). 20. Kanon Nowego Testamentu oprcz czterech Ewangelii zawiera tak\e listy [w. PawBa i inne pisma apostolskie, spisane pod natchnieniem Ducha Zwitego. W nich za mdrym zrzdzeniem Bo\ym znajdujemy potwierdzenie wiadomo[ci o Chrystusie Panu, coraz dokBadniejsze obja[nienie prawdziwej Jego nauki, ogBoszenie zbawczej potgi boskiego dzieBa Chrystusa, opis pocztkw Ko[cioBa i jego przedziwnego rozszerzania si oraz zapowiedz jego chwalebnego dopeBnienia. Pan Jezus bowiem pomagaB swoim ApostoBom, jak przyrzekB (por. Mt 28, 20), i zesBaB im Ducha pocieszyciela, by ich prowadziB ku peBni prawdy (por. J 16, 13). RozdziaB VI O PIZMIE ZWITYM W [YCIU KOZCIOAA 21. Ko[ciB miaB zawsze we czci Pisma Bo\e, podobnie jak samo CiaBo PaDskie, skoro zwBaszcza w Liturgii [w. nie przestaje bra i podawa wiernym chleb \ywota tak ze stoBu sBowa Bo\ego, jak i CiaBa Chrystusowego. Zawsze uwa\aB i uwa\a owe Pisma zgodnie z Tradycj [wit, za najwy\sze prawidBo swej wiary, poniewa\ natchnione przez Boga i raz na zawsze utrwalone na pi[mie przekazuj niezmienne sBowo samego Boga, a w wypowiedziach Prorokw i ApostoBw pozwalaj rozbrzmiewa gBosowi Ducha Zwitego. Trzeba wic, aby caBe nauczanie ko[cielne, tak jak sama religia chrze[cijaDska, \ywiBo si i kierowaBo Pismem [w. Albowiem w ksigach [witych Ojciec, ktry jest w niebie, spotyka si miBo[ciwie ze swymi dziemi i prowadzi z nimi rozmow. Tak wielka za[ tkwi w sBowie Bo\ym moc i potga, \e jest ono dla Ko[cioBa podpor i siB \ywotn, a dla synw Ko[cioBa utwierdzeniem wiary, pokarmem duszy oraz zrdBem czystym i staBym \ycia duchowego. Std doskonaBe zastosowanie ma do Pisma [w. powiedzenie: \ywe jest sBowo Bo\e i skuteczne (Hbr 4, 12), ktre ma moc zbudowa i da dziedzictwo wszystkim u[wiconym (Dz 20, 32; por. 1 Tes 2, 13). 22. Wierni Chrystusowi winni mie szeroki dostp do Pisma [w. Z tej to przyczyny Ko[ciB zaraz od pocztku przejB, jako swj, w najstarszy grecki przekBad Starego Testamentu, biorcy nazw od siedemdziesiciu m\w; a inne przekBady wschodnie i BaciDskie, zwBaszcza tzw. Wulgat, zawsze ma w poszanowaniu. A poniewa\ sBowo Bo\e powinno by po wszystkie czasy wszystkim dostpne, Ko[ciB stara si o to z macierzyDsk troskliwo[ci, by opracowano odpowiednie i [cisBe przekBady na r\ne jzyki, zwBaszcza z oryginalnych tekstw Ksig Zwitych. Skoro one przy danej sposobno[ci i za zezwoleniem wBadzy Ko[cioBa zostan sporzdzone wsplnym wysiBkiem z brami odBczonymi, bd mogBy by u\ywane przez wszystkich chrze[cijan. 23. Oblubienica SBowa Wcielonego, czyli Ko[ciB, przez Ducha Zwitego pouczony, usiBuje coraz gBbsze osign zrozumienie Pisma [w., by dzieci swoje bezustannie karmi sBowami Bo\ymi. Dlatego te\ nale\ycie popiera tak\e studium Ojcw Ko[cioBa tak wschodnich, jak i zachodnich oraz 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 8 z 12 studium [witych Liturgii. Egzegeci za[ katoliccy i inni uprawiajcy [wit teologi powinni stara si, by wsplnym wysiBkiem pod nadzorem [witego Urzdu Nauczycielskiego, przy zastosowaniu odpowiednich pomocy naukowych, tak bada i wykBada boskie Pisma, by jak najliczniejsi sBudzy sBowa Bo\ego mogli z po\ytkiem podawa ludowi Bo\emu pokarm owych Pism, ktry by rozum o[wiecaB, wol umacniaB, a serca ludzi ku miBo[ci Bo\ej rozpalaB. 1 Sobr [wity dodaje otuchy synom Ko[cioBa, ktrzy zajmuj si studiami biblijnymi, by z odnawian cigle energi dzieBo szcz[liwie podjte prowadzili nadal z wszelk staranno[ci wedle my[li Ko[cioBa. 2 24. Teologia [wita opiera si, jako na trwaBym fundamencie, na pisanym sBowie Bo\ym Bcznie z Tradycj [wit. W nim znajduje swe najgruntowniejsze umocnienie i stale si odmBadza, badajc w [wietle wiary wszelk prawd ukryt w misterium Chrystusa. Pisma za[ [wite zawieraj sBowo Bo\e, a poniewa\ s natchnione, s one naprawd sBowem Bo\ym. Niech przeto studium Pisma [w. bdzie jakby dusz teologii [witej. 3 Tym\e sBowem Pisma [w. \ywi si rwnie\ korzystnie i [wicie si przez nie rozwija posBuga sBowa, czyli kaznodziejstwo, katecheza i wszelkie nauczanie chrze[cijaDskie, w ktrym homilia liturgiczna winna mie szczeglne miejsce. 25. Konieczn przeto jest rzecz, by wszyscy duchowni, zwBaszcza kapBani Chrystusowi, i inni, ktrzy, jak diakoni i katechi[ci, zajmuj si prawowicie posBug sBowa, dziki wytrwaBej lekturze i starannemu studium przylgnli do Pisma Zwitego, aby \aden z nich nie staB si pr\nym gBosicielem sBowa Bo\ego na zewntrz, nie bdc wewntrz jego sBuchaczem, 4 podczas gdy winien z wiernymi sobie powierzonymi dzieli si ogromnymi bogactwami sBowa Bo\ego, szczeglnie w liturgii [witej. Rwnie\ Sobr [wity usilnie i szczeglnie upomina wszystkich wiernych, a zwBaszcza czBonkw zakonw, by przez czste czytanie Pisma Zwitego nabywali wzniosBego poznania Jezusa Chrystusa (Flp 3, 8). Nieznajomo[ Pisma Zwitego jest nieznajomo[ci Chrystusa. 5 Niech wic chtnie do [witego tekstu przystpuj czy to przez [wit Liturgi, przepeBnion Bo\ymi sBowami, czy przez pobo\n lektur, czy przez odpowiednie do tego instytucje i inne pomoce, ktre za aprobat i pod opiek pasterzy Ko[cioBa wszdzie w naszych czasach chwalebnie si rozpowszechniaj. Niech jednak o tym pamitaj, \e modlitwa towarzyszy powinna czytaniu Pisma Zwitego, by ono byBo rozmow midzy Bogiem a czBowiekiem. Gdy\ do Niego przemawiamy, gdy si modlimy, a Jego sBuchamy, gdy czytamy boskie wypowiedzi. 6 Do czcigodnych biskupw, przy ktrych jest nauka apostolska, 7 nale\y, aby wiernych sobie powierzonych pouczali odpowiednio o nale\ytym korzystaniu z ksig Bo\ych, zwBaszcza z Nowego Testamentu, a przede wszystkim z Ewangelii. Maj to czyni przez przekBady [witych tekstw zaopatrzone w konieczne i dostatecznie liczne obja[nienia, by synowie Ko[cioBa mogli bezpiecznie i po\ytecznie obcowa z Pismem [w. i przepoi si jego duchem. Niech ponadto sporzdzone zostan wydania Pisma Zwitego zaopatrzone w liczne przypisy, dostosowane rwnie\ do u\ytku niechrze[cijan i do ich warunkw; a o ich rozpowszechnianie niech mdrze troszcz si duszpasterze czy te\ chrze[cijanie jakiegokolwiek stanu. 26. Tak wic niech przez czytanie i studium Ksig [witych sBowo Bo\e szerzy si i jest wysBawiane (2 Tes 3, 1), a skarbiec Objawienia powierzony Ko[cioBowi niech serca ludzkie coraz wicej napeBnia. Jak z cigBego uczestnictwa w tajemnicy eucharystycznej \ycie Ko[cioBa doznaje rozkwitu, tak spodziewa si wolno nowego bodzca do \ycia duchowego ze wzmo\onej czci dla sBowa Bo\ego, ktre trwa na wieki (Iz 40, 18; por. 1 P 1, 23-25). To wszystko, co wyra\one zostaBo w niniejszej Konstytucji dogmatycznej, w caBo[ci i w szczegBach zyskaBo uznanie Ojcw [witego Soboru. A My, na mocy udzielonej Nam przez Chrystusa wBadzy apostolskiej, wraz z czcigodnymi Ojcami w Duchu Zwitym to zatwierdzamy, postanawiamy i ustalamy i te postanowienia soborowe polecamy ogBosi na chwaB Bo\. 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 9 z 12 W Rzymie, u Zwitego Piotra, dnia 18 listopada roku 1965. Ja, PAWEA, Biskup Ko[cioBa Katolickiego (Nastpuj podpisy Ojcw) Z AKT ZWITEGO SOBORU WATYKACSKIEGO II WYJAZNIENIE PODANE PRZEZ SEKRETARZA GENERALNEGO SOBORU NA 171 KONGREGACJI OGLNEJ W DNIU 15 LISTOPADA 1965 ROKU Zapytano, jaka powinna by kwalifikacja teologiczna nauki wyBo\onej w schemacie o Objawieniu Bo\ym i poddanej pod gBosowanie. Komisja doktrynalna wiary i obyczajw podaBa odpowiedz w Deklaracji z dnia 6 marca 1964: Uwzgldniajc obyczaj soborowy oraz pastoralny cel niniejszego Soboru, Sobr [wity to tylko orzeka w sprawach wiary czy obyczajw jako obowizujce dla Ko[cioBa, co sam jako takie wyraznie okre[liB. Wszystko za[ inne, co Sobr [wity podaje jako nauk Najwy\szego Urzdu Nauczycielskiego Ko[cioBa, powinni wszyscy chrze[cijanie i ka\dy z nich z osobna przyjmowa i uznawa zgodnie z intencj samego Soboru [witego, ktra daje si pozna bdz z przedBo\onej tre[ci, bdz ze sposobu mwienia, wedBug norm interpretacji teologicznej. + Pericles Felici Arcybiskup tytularny Samosaty Sekretarz Generalny Zwitego Soboru Powszechnego WatykaDskiego II PRZYPISY Wstp 1 Por. [w. Augustyn, De catechizandis rudibus, IV, 8: PL 40, 316. RozdziaB I 1 Por. Mt 11, 27; J 1, 14 i 17; 14, 6; 17, 1-3; 2 Kor 3, 16 i 4, 6; Ef 1, 3-14. 2 List do Diogneta, 7, 4; Funk, Patres Apostolici, I, s. 403. 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 10 z 12 3 Sob. Wat. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 3: Denz. 1789 (3008). 4 Synod Araus. II, kan. 7: Denz. 180 (377); Sob. Wat. I, jw.: Denz. 1791 (3010). 5 Sob. Wat. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 2: Denz. 1786 (3005). 6 Tam\e: Denz 1785 i 1786 (3004 i 3005). RozdziaB II 1 Por. Mt 28, 19-20 i Mk 16, 15. Sobr Tryd., Dekr. De canonicis Scripturis: Denz 783 (1501). 2 Por. Sob. Tryd., jw.; Sob. Wat. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 2: Denz, 1787 (3006). 3 Zw. Ireneusz, Adv. Haer., III, 3, 1: PG 7, 848; Harvey, 2, s. 9. 4 Por. Sobr Nic. II: Denz 303 (602); Sob. Konstantyn. IV, ses. 10, kan. 1: Denz 336 (650-652). 5 Por. Sob. Wat. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 4: Denz. 1800 (3020). 6 Por. Sob. Tryd., Dekr. De canonicis Scripturis: 783 (1501). 7 Por. Pius XII, Konst. Apost. Munificentissimus Deus, 1 listopada 1950: AAS 42 (1950) s. 756, przyt. sBowa [w. Cypriana, Epist. 66, 8: CSEL 3, 2, 733: Ecclesia plebs Sacerdoti adunata et Pastori suo grex adhaerens) Ko[ciB lud zebrany przy KapBanie i trzoda zespolona ze swym Pasterzem). 8 Por. Sob. Wat. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 3: Denz. 1792 (3011). 9 Por. Pius XII, Encykl. Humani generis, 12 sierpnia 1950: AAS 42 (1950) s. 568-569: Denz (3886). RozdziaB III 1 Por. Sob. Wat. I, Konst. dogm. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 2: Denz. 1787 (3006); Kom. Bibl., Dekr. 18 czerwca 1915; Denz. 2180 (3629); EB 420. Zw. Kongr. Zw. Oficjum, List, 22 grudnia 1923: EB 499. 2 Por. Pius XII, Encyklika Divino afflante Spiritu, 30 wrze[nia 1943: AAS 35 (1943) s. 314: EB 556. 3 W czBowieku i przez czBowieka: por. Hbr 1, 1 i 4, 7 (w): 2 Sm 23, 2; Mt 1, 22 i passim (przez); Sob. Wat. I, Schemat de doctr. cath., nota 9: Coll. Lac. VII, 522. 4 Leon XII, Enc. Providentissimus Deus, 18 list. 1893: Denz 1952 (3293); EB 125. 5 Por. [w. Augustyn, De Gen. ad litt., 2, 9, 20: PL 34, 270-271; CSEL 28, 1, 46-47 i Epist. 82, 3: PL 33, 277; CSEL 34, 2, 354. Zw. Tomasz, De Veritate, q. 12, a. 2, c. - Sob. Tryd., Dekr. De canonicis Scripturis; Denz 783 (1501). Leon XIII, Encykl. Providentissimus Deus: EB 121, 124, 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 11 z 12 126-127. Pius XII, Ecykl. Divino afflante: EB 539. 6 Por. [w. Augustyn, De Civit. Dei, XVII, 6, 2: PL 41, 537; CSEL 40, 2, 288. 7 Por. [w. Augustyn, De Doctr. Christ., III, 18, 26: PL 34, 75-76; CSEL 80, 95. 8 Por. Pius XII, jw.: Denz 2294 (3829-3830); EB 557-562. 9 Por. Benedykt XV, Encyklika Spiritus Paraclitus, 15 wrze[nia 1920: EB 469. Zw. Hieronim, In Gal. 5, 19-21: PL 26, 417A. 10 Por. Sob. Wat. I, Konst. dogmat. o wierze katol., Dei Filius, rozdz. 2: Denz. 1788 (3007). 11 Zw. Jan Chryzostom, In Gen. 3, 8 (hom. 17, 1): PG 53, 134 Attemperatio po grecku synkat asis. RozdziaB IV 1 Por. Pius XI, Encyklika Mit brennender Sorge, 14 mara 1937: AAS 29 (1937) s. 151. 2 Por. [w. Augustyn, Quast. in Hept. 2, 73: PL 34, 623. 3 Por. [w. Ireneusz, Adv. Haer., III, 21, 3: PG 7, 950 (=25, 1: Harvey, 2, s. 115). Zw. Cyryl Jeroz.. Catech., 4, 35: PG 33, 497. Teodor z Mopswestii, In Soph., 1, 4-6: PG 66, 452D-453A. RozdziaB V 1 Por. [w. Ireneusz, Adv. Haer., III, 11, 8: PG 7, 885: wyd. Sagnard, s. 194. 2 Por. J 10, 14, 26; 16, 13. 3 Por. J 2, 22; 12, 16; por. 14, 26; 16, 12-13; 7, 39. 4 Por. Instrukcja Sancta Mater Ecclesia, wyd. przez Pap. Rad Studiw Bibl.: AAS 56 (1964) s. 715. RozdziaB VI 1 Por. Pius XII, Encykl. Divino afflante, 30 wrze[nia 1943: EB 551, 553, 567. Pap. Kom. Bibl., Scriptura in Clericorum Seminariis et Religiosorum Collegiis recte docenda, 13 maja 1950: AAS 42 (1950) s. 495-505. 2 Por. Pius XII, tam\e: EB 569. 3 Por. Leon XIII, Encykl. Providenissimus Deus: EB 114; Benedykt XV, Encykl. Spiritus Paraclitus, 15 wrze[nia 1920: EB 483. 4 Zw. Augustyn, Sermo 179, 1: PL 58, 966. 2009-12-27 Konstytucja dogmatyczna Soboru WatykaDskiego II Strona 12 z 12 5 Zw. Hieronim, Comm. in Is., Prol.: PL 24, 17. Por. Benedykt XV, Encykl. Spiritus Paraclitus: EB 475-480. Pius XII, Encykl. Divino afflante: EB 544. 6 Zw. Abro\y, De officiis ministrorum, I, 20, 88: PL 16, 50. 7 Zw. Ireneusz, Adv. Haer., IV, 32, 1: PG 7, 1071 (=49, 2) Harvey, 2, s. 255. 2009-12-27

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Konstytucja dogmatyczna o Kościele LUMEN GENTIUM
rola konstytucji w państwie
Konstytucja Zagadnienia ogólne
Mała konstytucja z 19 lutego 1947 roku
62 FOR ostrzega Wprowadzenie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania może być niezgodne z Konstytu
Konstytucja USA
CECHY FAŁSZYWYCH OBJAWIEŃ
Konstytucja marcowa
rządy konstytucyjne (2)
Konsty
konstytucja macedonii wersja angielska
Konstytucja RP z 1997 Konstytucja9
Huna bez dogmatów
II Rzeczpospolita – konstytucje i dokumenty konstytutywne

więcej podobnych podstron