METODY WARTOŒCIOWANIA PRACY 1) METODA RANGOWANIA – polega na tym, ¿e na podstawie prostych opisów pracy, przyjêtych kryteriów, stanowiska pracy szeregowane s¹ od naj³atwiejszych do najtrudniejszych i odwrotnie 2) METODA KLASYFIKOWANIA – to grupa metod wartoœciowania prac, polega na ustaleniu czy inaczej kryteriów trudnoœci, do których nastêpnie przypisywane s¹ stanowiska pracy 3) METODA PORÓWNYWANIA STANOWISK PRACY ZE STANOWISKAMI WZORCOWYMI – istot¹ tej metody jest wybranie i okreœlenie kilku stanowisk wzorcowych do których bêdziemy siê odwo³ywaæ, za wzorcowe uznaje siê te stanowiska, które ró¿ni¹ si¹ miêdzy sob¹ i odzwierciedlaj¹ poziom trudnoœci organizacji 4) METODA SUMARYCZNEGO WARTOŒCIOWANIA PRACY – ma zastosowanie w organizacjach, w których nie wystêpuj¹ skomplikowane __________ nie s¹ za bardzo z³o¿one i zmienne w czasie 5) METODA PORÓWNYWANIA CZYNNIKÓW – zastosowanie takich narzêdzi i procedur, które pozwalaj¹ ustaliæ prawid³ow¹ hierarchiê stanowisk pracy i stawki p³ac na danych stanowiskach 6) METDOA UNEWAP – UNIWERSALNA METODA WARTOŒCIOWANIA PRACY – pocz¹tek tej metody to 1985 rok, 4 wersje, poszczególne wersje I i II wersja – 1985 i 1987 rok – stosowane w gospodarce centralnie sterowanej III i IV wersja – 1995 i 2000 rok – przystosowane do warunków organizacji w gospodarce rynkowej. 7) METODA HAYA – wykorzystuje 3 kryteria, które pozwalaj¹ badaæ cechy pracy pod wzglêdem jej wymagañ, trudnoœci. Kryterium umiejêtnoœci – wiedza, doœwiadczenie, predyspozycje wymagane na danym stanowisku pracy Rozwi¹zywanie problemów – procesy myœlowe i wiedza, która niezbêdna jest w procesie rozwi¹zywania problemów Zakres odpowiedzialnoœci który okreœla Uprawnienia decyzyjne, wp³yw œrodowiska na rezultaty przedsiêbiorstwa. METODA SMART S – szczegó³owo opisane M - mierzalne A - ambitne R - realistyczne T – termin wykonania