8061204730

Twój wczepię wkuto wgzwanie, ale potencjał, j>3 go wedrzeć!

Jąkanie -fakty:

• to zaburzenie eptgenetyczne o wieloczynnlkowej etiologii - na pojawienie się i rozwój jękania mogę wpływać czynniki neurofizjologiczne (w tym genetyczne), a także te zwięzane z rozwojem mowy i języka oraz czynniki emocjonalne i środowiskowe:

• jęka się ok. 5% dzieci w wieku przedszkolnym, ale u większości z nich jękanie ustępi nim rozpocznę naukę w szkole (tzw. samoistne ustępowanie objawów jękania). to dotyczy częściej dziewczynek. a także tych dzieci, które nie maję w rodzinie historii jękania;

■ jękanłe utrwalone dotyczy ok. 1% ogółu populacji (czyli dzieci starszych, młodzieży lub dorosłych) - jeśli u kogoś objawy jękania utrzymuję się dłużej niż trzy lata. jest wysoce prawdopodobne, że jękanie samoistnie już nie ustępi;

■ w przypadku utrwalonego jękania celem terapii jest poprawa jakości komunikowania się (co nie oznacza całkowitej likwidacji objawów jękania) i zmiana postawy wobec mówienia i jękania się - zaakceptowanie faktu bycia osobę doświadczajęcę objawów nieptynności w mowie;

> nie ma leku na jękanie. ani też jednej uniwersalnej terapii odpowiedniej dla każdego - działania terapeutyczne polegajęce na opanowywaniu technik upłynniania mowy lub/i modyfikowania jękania. połęczone z pracę nad postawami i emocjami, mogę znaczęco poprawiać jakość komunikowania się i funkcjonowania osoby z jękaniem;

• jękanie może wywierać negatywny wpływ na jakość życia!

i którymi mf ^ uczeri jąkając# jię • trudne stany natury psychologicznej - może przeżywać lęk. złość, zażenowanie i frustrację;

■ spotyka się z negatywnymi reakcjami na swoje jękanie ze strony rówieśników. a czasem także pracowników szkoły (w konsekwencji może mieć utrudnione kontakty interpersonalne);

¹ często reaguje wycofaniem - może unikać różnych sytuacji ł/lub osób;

¹ może doświadczać mobbingu szkolnego - co może mieć długofalowe negatywne konsekwencje, takie jak:

» obniżenie samooceny i wiary w siebie.

» negatywizm szkolny.

» pogorszenie stanu zdrowia fizycznego i psychicznego.

(Sbnchetet. *12020. Cr**, 2010: Crat*. Kumun. Tr*r\ 2009: (Btood Btood 2007. Btood ei *1.2010: Un*evtn. 201S

Sfflltfv Wab* >017: Yaln. Ambro*. 2020| OBrUn at al.7011: Rlbbłat. 2006; Wytarli* et *1. 2011)

Skuteczne wsparcie ucznia i jąkaniem je*t możliwe!

Po pierwsze: edukacja!

uczenie dziecka jękajęcego się asertywnego reagowania na dokuczanie; upowszechnianie rzetelnej wiedzy o jękaniu - odczulanie na jękanie - z czynnym udziałem samego dziecka i jego logopedy; nagłaśnianie informacji na temat mobbingu szkolnego i radzenia sobie z nim.

Po drugie: współpraca!

• logopedy, nauczyciela z uczniem jękajęcym się. jego rodzicami i innymi specjalistami -budowanie wspierajęcego środowiska;

• otwarte i rzetelne rozmawianie o jękaniu!

Po trzecie: akceptacja!

promowanie zasad dobrej komunikacji w klasie i w szkole oraz atmosfery akceptacji dla inności; akceptacja dziecka takim, jakim ono jest najważ niejsze jest. by uczeń z jękaniem mógł powiedzieć to, co chce, kiedy chce, do kogo chce i jak chce - bez względu na to, czy się jęka czy nie!

2010: Mgrpłiy et et. 2007:2013: Słkwcróai 2019: Węjieok*. Crmczytc 2017; Ywuu et *1. 2016)