8739620444

oraz ład publiczny, że pojęcie porządek prawny również częściowo tylko pokrywa się z pojęciami powyższymi.

Na uwagę zasługują również rozważania dotyczące analizowanej tu problematyki podjęte przez Z. Kijaka⁶³. Autor ten zajmuje się raczej przedstawianiem systemu ochrony porządku i bezpieczeństwa, zwraca uwagę na brak tożsamości obu stanów, a także na dynamizm i zewnętrzną ich zależność od całego szeregu czynników zewnętrznych. Podejmując próbę określenia treści obu pojęć, prezentuje pogląd, że bezpieczeństwo publiczne to: pożądany stan faktyczny wewnątrz państwa, który niezależnie od szkód wywołanych przez ludzi, siły natury i technikę umożliwia funkcjonowanie całokształtu organizacji państwowych, społecznych, (...) prywatnych itd. oraz zachowanie życia, zdrowia i mienia osób, żyjących w tym państwie. Natomiast porządek publiczny to: pożądany stan faktyczny wewnątrz państwa, regulowany normami prawnymi i zasadami współżycia społecznego, których przestrzeganie umożliwia prawidłowe współżycie zbiorowe w określonym miejscu i czasie. Wymieniony autor jest również zdecydowanym zwolennikiem łącznego ujmowania zadań ochrony obu stanów przez te same podmioty ochrony.

Jak wiadomo, żyjemy w okresie dynamicznego rozwoju cywilizacji technicznej, która oprócz pozytywnych przemian niesie za sobą wiele ujemnych zjawisk społecznych. Dlatego też przy ciągłej zmienności różnych sytuacji (rozwiązań normatywnych) niezwykle trudno jest dokładnie określić pojęcie bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego⁶⁴.

Rozpatrując bezpieczeństwo publiczne jako przedmiot działalności ochronnej organów administracji państwowej, można stwierdzić, że jest nim pewien pozytywny i jednocześnie pożądany stan wewnątrz państwa, gwarantujący jego istnienie i prawidłowy rozwój. Zgodnie z zasadami podziału dychotomicznego, jeżeli uznajemy za pożądany stan określany jako bezpieczeństwo publiczne, musi istnieć również stan przeciwny, który można określić jako niebezpieczeństwo publiczne. Ponieważ zarówno ochrona bezpieczeństwa publicznego, jak i zwalczanie niebezpieczeństwa należy do organów państwowych, zrozumiałe jest, że również i do nich należy określenie, co jest zgodne z bezpieczeństwem, a co stanowi jego zagrożenie. Z takimi określeniami spotykamy się najczęściej w przepisach różnych aktów prawnych, najczęściej w przepisach prawa karnego i karno-administracyjnego.

⁶³    Z. Kijaka, Pojęcie ochrony porządku publicznego w ujęciu systemowym, Zeszyty Naukowe ASW 1987,

nr 47.

⁶⁴    E. Ura, Prawo administracyjne. Część druga, Rzeszów 1997, s. 100.

17