9319692899

Fragment książki

IDĘ WOLNO schodam/ w górę. Mijam wąziutkie alejki i przytulone do siebie nagrobki, przyozdobione czapeczka rn ze śniegu Wszystko jest tak małych rozmiarów, ze przypomną dom dla lalek Nawet po śmierci Japończycy tłoczą s>ę jak śledzie w beczce Tu nie

ma rnejsca na rozprostowane nóg (...)

Nagie ciszę przerywa donośny krzyk, przechodzący w śpiew, a następne rozdzierający lament. Odruchowo boruję głowę w stronę, skąd dobiega Źródłem jest mała kapiczka. w które; struchlała z żalu kobieta wysyła swoje skargi do neba To jedyny moment w Japorm. bedy widzę uzewnętrznione emocje Poza tym wybuchem ■ niepohamowanego żalu na twarzach Japończyków ogląda- tylko zakłopotane Zawodniczka nczego poza swoim żalem me dos^zega. W chwS formułować a skargi jest jakby urna ’>a dla świata