11001

•    Zasada deficytu. Jeżeli pracownik jest pewien, że dana potrzeba może być przez dłuższy czas zaspokajana, to przestaje ona odgrywać rolę czynnika motywującego do działania. Wynika z tego, że konieczne jest monitorowanie przez przełożonych stopnia zaspokojenia potrzeb podwładnych i uruchamianie przez nich odpowiednich bodźców.

•    Zasada rozwoju. Zachowanie pracowników jest motywowane przez niezaspokojoną potrzebę, która znajduje się najniżej w hierarchii. Po zaspokojeniu wszystkich potrzeb pracowników motywować będzie już tylko potrzeba samorealizacji, stanowiąca bodziec do poszukiwania nowych obszarów aktywności i odpowiedzialności.

Podejście Maslowa jest pewnym uproszczeniem ponieważ nie każda jednostka ma tak uszeregowane potrzeby, nie każdy pracownik ma pięć poziomów potrzeb i w końcu nie zawsze dochodzi do sublimacji (uaktywniania się potrzeb wyższych), ale również do regresji potrzeb (uaktywniania się potrzeb niższych).

Według Alderfera pod pojęciem motywacji należy rozumieć pragnienie zaspokojenia potrzeb sklasyfikowanych w nakładających się na siebie grupach:

•    E - existence - potrzeby egzystencjalne takie jak: potrzeby fizjologiczne, materialne, poprawa warunków pracy,

•    R - relatedness - potrzeby stosunków społecznych, m.in.: aspiracje, potrzeba integracji w zespole,

•    G - growth - potrzeby rozwoju osobistego.

Teoria ERG jest doskonalsza od teorii Maslowa ponieważ sugeruje, że ludzkie działanie może być wywołane jednocześnie przez kilka kategorii potrzeb oraz uwzględnia element frustracji i regresji w przypadku niezaspokojenia potrzeby.

Potrzeby egzystencji odzwierciedlają wymagania ludzi dotyczące wymiany materii i energii oraz potrzebę osiągnięcia i utrzymania równowagi, w odniesieniu do pozyskania określonych dóbr materialnych. Potrzeby przynależności zakładają, że ludzie nie są samowystarczalni, dlatego też muszą angażować się w relacje z innymi osobami. Zaspokojenie tych potrzeb zależy od procesu dzielenia się z innymi ludźmi i współzależności między nimi. Potrzeby rozwoju to potrzeby mające genezę w wykazywanej przez ludzi tendencji do samodoskonalenia się. Dzięki tym potrzebom ludzie podejmują twórcze i wydajne wysiłki, które służą im samym. Zaspokojenie potrzeb rozwoju zależy od tego, czy dana osoba „znajdzie możliwość pełnego bycia tym, kim jest, oraz stania się tym, kim może się stać".

Teoria ta rozbiła hierarchię potrzeb opracowaną przez Maslowa na trzy szczeble. Potrzeby egzystencji odpowiadają potrzebom bezpieczeństwa u Maslowa. Potrzeba kontaktów społecznych koncentruje się na związkach ludzi z ich otoczeniem społecznym (Maslowa potrzeby przynależności i szacunku odnoszą się do pozyskiwania szacunków innych). Potrzeba wzrostu (czy rozwoju), najwyższy szczebel w schemacie Alderfera, obejmuje potrzeby szacunku dla samego siebie i samorealizacji.

Według Alderfera motywacja jest funkcją intensywności potrzeby. Stopień jej zaspokojenia zależy od tego, jak intensywna jest to potrzeba, a to z kolei wpływa na motywację. Z kolei z emotywacją u Alderfera mamy do czynienia w momencie, kiedy człowiek nie może zaspokoić danej potrzeby i w wyniku niezadowolenia przenosi swoje pragnienia na inną kategorię potrzeb.