12002

Obecnie Zakrzówek stanowi część Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Jest to teren łatwo dostępny, który daje ogromne możliwości rozwoju wspinaczki rekreacyjnej. Magię tego miejsca stanowi także przyroda Spotkać tu można lisa, sar nę i ogromną liczbę ptaków. Należy tu również wspomnieć, że opisywany akwen jest zarybiony. Stąd rowerzyści, nurkowie, biegacze, sportowcy i zwykli ludzie obawiają się utraty tego kawałka ziemi. Wg Planu prezydenta miasta na miejscu powitać ma duży i ogólnodostępny zespól parkowy z infrastrukturą towarzyszącą, służące rekreacji i wypoczynkowi Do tej pory jednak nie udało się nic na tych terenach zrobić z dwóch pow^rodów: braku środków finansowych i problemów związanych z własnością ziemi ( część Zakrzówka jest własnością prywatną a część należy do miasta)

3. Park im. Wojciecha Bednarskiego

Park ten powstał na bazie średniowiecznego kamieniołomu na krzemionkach. Obiekt ten początkowy urządzony byl tylko w jednej części, w drugiej natomiast wciąż działał kamieniołom. Całość parku położona jest w malowniczym zagłębiemu powstałym w wyniku eksploatacji wapienia na wysokości 230-240 m np.m. Powierzchnia parku to około 13ha. Jego obszar podzielić można na dwie główne części: starą (cliarakter neoklasyczny) i nową (charakter modernistyczny), oraz na środkowy taras, górny taras, wielką serpentynę i łąkę zabawową.

W parku rośnie około 100 gatunków drzew i krzewów' Spotkać tu można sosnę czarną i zwyczajną, lipy. brzozy, jesiony, klony, robinie, kasztanowce, dęby. tulipanowce, orzechy czarne itd. Drzew^ra przyporządkowane są odpowiednim aleją: Np. Aleja Okrężna (jesiony). Aleja Ciernista (klony pospolite). W parku zidentyfikowano około 60 gatunków różnych ptaków Są to np dzięcioł duży i mały, pliszka żółta, rudzik, kopciuszek itp. Spotkać można tutaj również kunę czy nietoperza.

Obszar parku jest silnie zrekultywowany.

Rekultywacja- przywracanie wartości użytkowych i przyrodniczych terenom tprzede wszystkim rolnym, leśnym i przemysłowych) zdewastowanym i zdegradowanym przez człowieka.

Metody rekultywacji to miedzy innymi:

-    zalesianie

-    zalewanie

-    zasypywanie terenów kopalnych

Wykonywalne rekultywacji to nie tylko sukcesywne przywracanie terenów do ponownego użytkowania, ale też zapobieganie powstawaniu nieużytków poprzemyslowych oraz zapobieganie szkodom mogącym powstać na skutek zjawisk erozyjnych - erozji wodnej i wietrznej.

W toku tych prac wyróżnia sie trzy fazy:

-    przygotowawczą

-    rekultywację podstawową (techniczną)

-    rekultywacje szczegółową (biologiczną)