12309

4 Zaburzenia psychiczne związane z konfliktami intrapsychicznymi na różnych poziomach świadomości, z którymi nasze ego nie może sobie poradzić

-    kiedy odczuwamy lęk (nie mogąc zaspokoić pragnień ID, zwłaszcza tych seksualnych) lub winę (nie mogąc sprostać standardom SUPEREGO), do głosu dochodzą różne mechanizmy obronne

-    jeżeli mechanizmy obronne zawodzą lub gdy korzystamy z nich zbyt często, powstają zachowania neurotyczne

-    teoria relacji z obiektem: nie seksualność, a jakość wczesnych relacji interpersonalnych jako źródło zaburzeń rozwoju, a w konsekwencji zaburzeń psychicznych

Modele systemowe:

Rolę pacjenta wyznacza dziecku system relacji między członkami rodziny

-    symptomy przejawiane przez dziecko są efektem dysfunkcjonalności systemu rodzinnego

-    problem dziecka jest wynikiem jego zagubienia się we wzorcach interakcji rodzinnych

-    a zatem problem dziecka rozwiązywany jest w kontekście zmiany w systemie rodzinnym Model podatność - stres:

Istnieje interakcja pomiędzy predyspozycjami biologicznymi i specyficznymi sposobami reagowania jednostki a stresującymi wpływami środowiska

-    aktualny stres środowiskowy (np. szkoła, zbyt dużo zajęć, konflikt z kolegami, choroba, przemoc, straty...) może generować rozwój nieprawidłowych zachowań

-    predyspozycje i stres środowiskowy są zawsze względem siebie komplementarne

ZMIANA PODEJŚCIA W WYJAŚNIANIU ZABURZEŃ PSYCHICZNYCH

-    omówione modele psychopatologii miały być MODELAMI UNIWERSALNYMI: starały się wyjaśnić wszystkie zjawiska psychiczne i ich implikacje (stąd różne głosy krytyczne)

-1. Obecnie powstające modele są coraz częściej modelami wąskimi, ukierunkowanymi na wyjaśnienie pojedynczych zaburzeń

-    2. Współczesne modele są coraz częściej modelami integrującymi różne podejścia (zarówno konceptualne, jak i terapeutyczne)

KLASYFIKACJA ZABURZEŃ PSYCHICZNYCH

-    porządkowanie zaburzeń zdrowia psychicznego odbywa się na podstawie patogenezy zaburzeń, podobieństwa ich cech klinicznych lub łączenia obu tych kryteriów

-    cechy kliniczne, to: symptomy zaburzenia, ich dynamika, okres życia, w którym się ono pojawia, podatność na terapię

-    próby wyjaśniania patogenezy zaburzeń budzą kontrowersje: żadna nie wyjaśnia jej ostatecznie i jednoznacznie

-    rozwój w poznaniu sprawia, że każdy kolejny podział ulega z czasem dezaktualizacji (np. XIX-wieczna czteroczynnikowa koncepcja patogenezy i oparta na niej klasyfikacja zaburzeń - zaburzenia endogenne, egzogenne, psychogenne i socjogenne - przedstawiają już tylko wartość historyczną)

KLASYFIKACJE OBECNIE OBOWIĄZUJĄCE

ICD-10 (Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych WHO)