12732

Definicje przedmiotowe (funkcjonalne) nawiązują do aktywności państwa. Podstawowe kiemnki rozwoju:

-    nurt odwołujący się do kryterium interesu - prawnik rzymski Ulpian przyjął, że państwo i prawo publiczne kierują się interesem publicznym, natomiast interesy prywatne są domeną prawa prywatnego. Według jego koncepcji administracja państwa spełnia zadania leżące w interesie publicznym podczas gdy sądy rozstrzygają sprawy prywatne

-    teorie odwołujące się do nierówności podmiotów - wskazywano w nich na to, że w odróżnieniu od prawa cywilnego dla którego charakterystyczna jest równorzędność podmiotów. W ramach prawa administracyjnego, w relacji między administracją a innymi podmiotami (znajdującymi się poza nią) dominującą pozycję zajmuje administracja. Przejawem tej dominacji jest fakt, że podjęcie rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach drugiego podmiotu stosunku administracyjno - prawnego należy zawsze do organu administracji.

-    kolejne koncepcje odwoływały się do bezwzględnej mocy obowiązywania prawa administracyjnego i przyjęcia założenia, że prawo cywilne ma obowiązywać w sposób względny czyli o tyle o ile strony w swoich czynnościach prawnych nie postanowią inaczej.

Współczesną propozycję definicji przedmiotowej podaje J. Boć - według niego administracja publiczna jest to przyjęte przez państwo i realizowane przez jego zawisłe organy a także przez orany samorządu terytorialnego zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb obywateli, wynikających ze współżycia ludzi w społecznościach.

Definicje mieszane (podmiotowo - przedmiotowe)

Wg H. Izdebskiego i Michała Kuleszy przez administrację publiczną rozumie się zespół działań, czynności i przedsięwzięć organizatorskich i wykonawczych prowadzonych na rzecz realizacji interesu publicznego przez różne podmioty, organy i instytucje na podstawie ustawy i w określonych prawem formach.

Z kolei Irena Lipowicz definiuje administrację jako system złożony z ludzi zorganizowanych w celu stałej, systematycznej skierowanej ku przyszłości realizacji dobra wspólnego jako misji publicznej polegającej głównie (choć nie wyłącznie) na bieżącym wykonywaniu ustaw, wyposażonych w tym celu w władztwo państwowe oraz środki materialno - techniczne.

W myśl poglądu niemieckiego uczonego E. Forsthoffa administracji nie można zdefiniować można ją tylko opisać.

Prof. E. Odiendowski opisał administrację poprzez podanie jej typowych cech, nie muszą one występować stałe, lecz pojawiają się regularnie i dlatego są charakterystyczne dla samej istoty administracji, cechy te są następujące:

-    administracja jest zjawiskiem społecznym, zajmuje się sprawami wspólnoty i jej członkami. Z faktu tego wynika ukierunkowanie administracji na interes publiczny

-    administrację cechuje aktywność, inicjatywa, działalność skierowana na przyszłość. Administracja nie ogranicza się tylko do wykonywania ustaw, lecz wykonuje także wiele zadań, które nie są szczegółowo ustalone w drodze ustaw, ale wynikają ogólnie z jej zadań jak np. budowa dróg publicznych, popieranie kultury itd. Ta cecha odróżnia administrację od wymiaru sprawiedliwości

-    administracja podejmuje konkretne środki do uregulowania spraw jednostkowych i urzeczywistnienia określonych przedsięwzięć. Ta cecha odróżnia ją od ustawodawstwa, które ukierunkowane jest na wydawanie generalnych i abstrakcyjnych uregulowań, a przez to obejmuje wielość przypadków.

Przedstawiciele doktryny wymieniają wiele cech administracji, dokonując w tym zakresie pewnego podsumowania. M. Stahl wylicza następujące cechy administracji:

1.    działanie w imieniu i na rachunek państwa lub innego odrębnego od państwa podmiotu władzy publiczną, któremu państwo przekazało część swojej \Madzy (imperium)

2.    możliwość działania w formach władczych zabezpieczonych możliwością zastosowania przymusu państwowego

3.    działanie w interesie publicznym (w imię dobra wspólnego, interesu społecznego)

4.    polityczny charakter - ale jej działania i jego rezultaty ocenia się w kategoriach politycznych, wpływają one na kształtowanie się stosunku obywateli do podmiotów administracji

5.    działanie na podstawie ustaw i w granicach przez nie określonych ( z tego względu w odniesieniu do działania administracji publicznej nie ma zastosowania zasada, co nie jest zabronione jest dozwolone’

6.    aktywność, zwrócenie ku przyszłości, możność podejmowania działania z własnej inicjatywy

7.    działanie w sposób ciągły i stabilny

8.    oparcie się (z reguły) na zawodowym personelu

9.    charakter monopolistyczny - (administracja działając w ramach powierzonej jej kompetencji występuje jako wyłączny gospodarz w określonej kategorii spraw) i bezosobowy (w ramach jej struktur działają różne podmioty, jednak decyzje wydaje nie ktoś pełniący funkcję np. wojewody a organ administracji noszący tę nazwę)