14091

pracownika nie uporczywie i niezłośliwie. Złośliwe i uporczywe naruszanie praw pracownika wiąże się z sankcją karną. Pomiędzy nakazem i zakazem postępowania wynikającym z prawa pracy a nakazem i zakazem związanym z sankcją kamą jest pewna odległość. Tutaj chodzi o karanie dopiero złośliwego i uporczywego naruszania praw pracownika, zaś w prawie pracy obowiązuje generalny zakaz naruszania praw pracownika.

Sankcja karna określa rodzaj i rozmiar grożącej kary za dany czyn. Pisze się jakie kary co do wysokości i rodzaju za dany czyn grożą. Najczęściej zawierają tzw. widełki karne (sankcja o pewnej rozpiętości np. od roku do lat 10).

Dyspozycje są bardzo różnie skonstruowane w kodeksie karnym.

Dyspozycja opisowa - dyspozycja, która w sposób deskryptywny charakteryzuje dany typ zachowania; jest regułą przy oparciu się na postulacie nullum crimen sine lege

ARTYKUŁ 299 KK

§1. Kto środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Dyspozycja nazwowa - polega na stosowaniu pewnej nazwy; nie stosuje się jej w polskim prawie karnym; nazwa odsyła do słowników; gdy stosuje się nazwę, to nie opisuje się czynu i takie odesłanie poza system prawa karnego pozwala dopiero na ustalenia, co jest zakazane; wyjątkowo można je znaleźć tam, gdzie występuje charakter odsyłający (przykład poniżej)

ARTYKUŁ 278 KK

§1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (...)

Jest to dyspozycja opisowa, która opisuje przestępstwo kradzieży. Nie mówi się „kto popełnia przestępstwo kradzieży, podlega karze...”, tylko tak jak powyżej.

ARTYKUŁ 278 KK

§4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego

Tutaj jest jasno nazwany czyn. Nazwa pełni rolę skrótu, ponieważ w §1 został podany opis czynu, tak więc w kolejnych paragrafach tego artykułu można użyć słowa „kradzież”. Jest tu odesłanie.

Dyspozycja nazwowa o charakterze mieszanym była obecna w Kodeksie Karnym z 1969 roku.