SCAN0084

państw czł. Geneza ochrony praw podstawowych wiąże się z zagadnieniem - problemu akceptowania pierwszeństwa prawa UE w państwach członkowskich przede wszystkim w Niemczech. W ramach tej problematyki przywołuje się dwa orzeczenia Solange I ‘74 i Solange II ’86 tzw. orzeczenia „tak długo aż, dopóki” Te dwa orzeczenia przedstawiają batalię pomiędzy sądami krajowymi a Trybunałem w Luksemburgu. Z pierwszego wynika że dopóki wspólnota nie wypracuje własnych praw podstawowych dopóty Niemcy będą kwestionować zasadę pierwszeństwa. Z drugiego Federalny Trybunał Konstytucyjny Niemiec orzekł że poziom ochrony wypracowany w orzecznictwie, wypracowany przez Trybunał w Luksemburgu prawie jest zadowalający i w związku z tym Niemcy nie zgłaszają zastrzeżeń.

W ’93 FTK wydaje orzeczenie w sprawie Maastricht -w którym uznaje że traktat wspólnotowy z Maastricht jest zgodny z niemiecką ustawą zasadniczą i może być ratyfikowany w Niemczech jednakże FTK zaznacza i podkreśla że to państwa czł. są panami traktatów i wspólnota nie powinna wykraczać poza przyznane jej kompetencje.

Zasada ochrony praw podstawowych po raz pierwszy traktatach dopiero w ’86 r w preambule do jednolitego aktu europejskiego i w prawie traktatowym dopiero w traktacie z Maastricht ’92. Od Maastricht mamy art. 6 i art. 7 i w zasadzie do traktatu ustanawiającego konstytucję dla Europy i di traktatu lizbońskiego nie pojawia się nic nowego w prawie traktatowym w kwestii ochrony praw podstawowych. W powyższym art. 6 Unia opierała zasady ogólne ochrony praw podstawowych na tradycjach konstytucyjnych państw czł. oraz na europejskiej konwencji praw człowieka i podstawowych wolności, zasad demokracji. A zatem było to odniesienie do dorobku państw członkowskich i EKPC.

Karta Praw Podstawowych - stworzenie karty miało na celu stworzenie przejrzystego katalogu praw podstawowych dla obywateli UE dlatego że bardzo trudno jest opierać ochronę praw podstawowych na dorobku orzeczniczym, na zasadach ogólnych które miały charakter niepisany. A zatem celem było zebranie, skatalogowanie drogi orzeczniczej Trybunału, uporządkowanie w formie jednego aktu prawnego. KPP proklamowana została 7.12.2000 na szczycie RE w Nicei. Wówczas miała charakter deklaracji politycznej czyli nie była aktem prawnie wiążącym, funkcjonowała w obrocie prawnym oraz w aktach instytucji unijnych i wiązała instytucje jako deklaracja organizacji międzynarodowej ale nie wywierała skutków prawnych formalnych na zewnątrz, pojawiała się w orzeczeniach - Trybunał powoływał się na kartę w zasadzie od samego początku jej istnienia jako na dokument katalogujący, porządkujący orzecznictwo. KPP miała być włączona do traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy, ale jej nie ratyfikowano i karta przepadła w sensie prawnym. Obecnie dołączono do traktatu lizbońskiego i ma moc prawną równą prawu traktatu a zatem jest to źródło prawa

0    charakterze pierwotnym. Weszła w życie 1.12.2009 razem z traktatem z Lizbony.

Protokół polsko - brytyjski nr 30 do KPP

Wypowiedzi Jana Barcza na Money.pl i na wyborczej - prof. Jan Barcz karta praw podstawowych

Zgodnie z art. 1 protokołu brytyjskiego karta nie rozszerza zdolności Trybunału Sprawiedliwości UE ani żadnego sądu lub Trybunału Polski i zjednoczonego królestwa do uznania, że przepisy ustawowe, wykonawcze, administracyjne itp. Polski bądź zjednoczonego królestwa są niezgodne z prawami, wolnościami, zasadami, które są w niej potwierdzone. Treść tego artykułu jest taka że wyraźnie jest powiedziane że Karta nie rozszerza zdolności Trybunału. A zatem to co mamy to już mamy a karta nie rozszerza niczego na przyszłość. To co było wypracowane w dorobku orzeczniczym jako zasady ogólne prawa obowiązuje Polskie i Zjednoczone Królestwo tak długo jak długo będą to zasady ogólne prawa. Trybunał w stosunku do Polski może powoływać się na zasady ogólne, które są powtórzone w Karcie, nie musi powoływać się na samą kartę. Zatem, Karta niczego nie wyłącza

1    niczego nie ogranicza, nie rozszerza na przyszłość i to jest ta bariera, którą politycy przeforsowali obawiając się różnych „dziwnych zapisów zasad np. eutanazji, małżeństw homoseksualnych. Na wypadek gdyby miały się one pojawić w orzecznictwie w przyszłość to właśnie ten zapis mówiący że karta nie rozszerza ma nas przed tym ochronić. Podsumowując w Karcie nie ma niczego nowego albo jest nie wiele nowego w porównaniu z tym co było i jest w zasadach ogólnych, więc jeżeli chodzi o status prawny karty i związanie Polski kartą to Polska jest związana zasadami ogólnymi.

Stosowanie Karty - zakres zastosowania Karty

Art. 51 ust.l Karty - karta tak jak całe prawodawstwo Unii znajduje zastosowanie w obszarach gdzie Unia reguluje. Karta obowiązuje tak daleko jak daleko sięgają kompetencje UE czyli zakres obowiązywania Karty jest ograniczony do obszarów gdzie unia ma kompetencje wyłączne albo kompetencje dzielone i je realizuje. A zatem Karta nie będzie stosowana w tych obszarach w których to państwa członkowskie mają kompetencje wyłączne np. w kwestii prawa rodzinnego, prawa prywatnego. Ustęp 2 protokołu polsko brytyjskiego, który został wprowadzony na życzenie Brytyjczyków, gdyż mieli wątpliwość co do tytułu 4 karty „solidamiość” -obawiali się że związki zawodowe będą domagały się rozbudowania swoich praw na podstawie karty bardziej niż jest to w przepisach krajowych i dlatego jest powiedziane że w celu uniknięcia wszelkiej wątpliwości Karta