11585

Subwencjonowanie plac wiąże się z różnymi problemami, m in.:

-    stosowanie przed przedsiębiorców różnych nieuczciwych praktyk w celu otrzymania subwencji,

-    wzrost kosztów administracyjnych związanych z badaniem sytuacji przedsiębiorstw i ocenianiem, czy kwalifikują się one do przyznania dotacji,

-    stosowanie skomplikowanych metod kwalifikowania przedsiębiorstw do grupy subwencjonowanych.

Jeżeli programy subwencjonowania nie obejmują wszystkich przedsiębiorstw, to są tylko częściowo skuteczne, gdyż tworzone w ich wyniku miejsca pracy częściowo zastępują miejsca pracy zlikwidowane w przedsiębiorstwach nieobjętych tym programem.

Analogiczną funkcję do funkcji subsydiów placowych spełnia subsydia eksportowe. Dzięki nim zatrudnienie w sektorach konkurencyjnych wzrasta w skali międzynarodowej. Subwencjonowanie plac i zatrudnienia jest dosyć częstą formą interwencji w stan zatrudnienia w większości krajów europejskich o rozwiniętej gospodarce rynkowej.

Selektywne programy zatrudnienia w sektorze państwowym.

Programy te służą aktywizacji zawodowej w dziedzinach gospodarki charakteryzujących się wysoką stopą bezrobocia. Za stosowaniem tej formy interwencji państwa przemawia to, że daje ona dość szybko wymierne efekty społeczne. Często programy te są jedyną możliwością zapewiuenia miejsc pracy bezrobotnym, gdyż osoby przez długi czas pozostające bez pracy mają duże trudności z uzyskaniem zatrudnienia w firmach prywatnych.

Podstawowym zarzutem, jakim spotykają się programy sektora państwowego, jest opinia o niskiej pracy osób w nim zatrudnionych. W praktyce wpływ' tego typu działań na zmniejszenie bezrobocia jest skromny, gdyż skala tych programów jest zbyt mała w porównaniu z rozmiarami potrzeb.

Kolejnym kierunkiem działań polityki gospodarczej szczególnie popularnym w krajach o rozwiniętej gospodarce rynkowej jest popieranie przedsiębiorczości indywidualnej. Formy i sposoby pobudzania inicjatywy prywatnej są różnorodne. Zaliczamy do nich między innymi ogólne oddziaływanie państwa w celu zapewiuenia warunków rozwoju przedsiębiorczości prywatnej, specjalne programy rządowe popierające rozwój małych i średnich przedsiębiorstw' oraz różnego rodzaju lokalne inicjatywy w dziedzinie zatrudnienia.

Moda na samozatrudnienie (self - employment) jest bardzo programowania przez państwa w USA, znajduje również propagatorów i zwoleiuiików w krajach czlonkow^rskich UE.

System zasiłków celowych na zakładanie własnych firm jest jedną z metod popierania przedsiębiorczości. Polega on na skłanianiu bezrobotnych lub pracowników zagrożonych redukcja do zakładania własnych, małych przedsiębiorstw poprzez zapewnienie zasiłku tym wszystkim, którzy podejmują się założenia takich przedsiębiorstw. Aby móc otrzymać taki zasiłek niezbędne jest posiadanie pewnych własnych środków na potrzeby związane z uruchomieniem nowego przedsiębiorstwa. Źródła środków własnych mogą pochodzić z kredytu bankowego. Zasięg tych programów' jest stosunkowa ograniczony; wynika to zarówno z limitowania ilościowego zasiłków, jak i ryzyka podejmowania działalności przez nowych przedsiębiorców.

Doświadczenie pokazuje, że prawie połowa osób, które pobrały ten zasiłek, zaprzestaje działalności już w drugim roku istnienia wiasnego przedsiębiorstwa.

Wolne strefy gospodarcze albo strefy aktywności gospodarczej.

Idea takicli obszarów wywodzi się z doświadczenia stref bezcłowy cli. Mianem wolnych stref gospodarczych określa się obszary, na których pewne rodzaje działalności gospodarczej

2