14106

stosuje i jaki jest jego osobisty stosunek do dziecka. Zasada pomocy odnosi się też do pomocy postpenitencjarnej. Pomoc w organizowaniu życia po ukończeniu szkoły lub zwolnieniu z zakładu może okazać się potrzeban. Zadanie to powinno być ptzyjęte przez czynniki środowiskowe, które mają obowiązek i możliwości udzielania pomocy, a więc przez kuratorów sądowych .opiekunów społecznych, organizacje społeczne i związki zawodowe.

3) Zasada indy w iduali/atji-podkreśla indywidualne podejście do każdego wychowanka, różne są bowiem jego potrzeby, możliwości oraz uwarunkowania. Plan działań musi dotyczyć jednego wychowanka i musi być oparty na rzetelnej diagnozie.

Realizacja jej następuje w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem, w rozmowach indywidualnych, indywidualnej pomocy w nauce, w udzielam u wskazań i porad w sprawach osobistych wychowanka, w ułatwianiu mu kontaktów z kolegami, nauczycielami i rodziną; duże znaczenie ma stosowanie jej w organizacji życia wychowanka w zakładzie, we właściwym doborze grupy, zespołu, w ukierunkowaniu w zajęciach pozalekcyjnych.

4) zasada kształtowania perspektyw- Zasadę tę opracował szczegółowo i stosował szeroko w praktycznej działalności A. Makaron ko. Wskazał on na szczególne znaczenie tzw. perspektyw bliskich i dnia bieżącego. Dla społecznie niedostosowanej jednostki przyszłość jest bardzo odległa, nieokreślona i na ogół nie zaprząta jego umysłu(jakoś tam bd). Dlatego też wszelkie uwagi i upomnienia wychowawcy i nauczyciela odnoszące się do dalszej przyszłości np. trzeba się uczyć bo to potrzebne w życiu trafiają w próżnię. Ważne jest zmotywowanie dziecka do tego. aby znalazło sobie jakiś cel w życiu (aby odczuwało radość życia aktualnie przeżywanego i aby z zainteresowaniem czekało na to, co dziś jeszcze ma się przydarzy, do czego trzeba się przygotować). Perspektywy ukazywane dziecku w zakładzie, a szczególnie perspektywy bliskie, mają duże znaczenie w kształtowaniu atmosfery życia w zakładzie. Starać się należy o to, aby perspektywy były jasne.pogodne pomyślne ”dziś czekają nas ciekawe zajęcia”- one bowiem bardziej zachęcają do współpracy w ich realizacji i do aktywnego spełniania codziennych obowiązków aniżeli perspektywy przykre(wielu z was spóźniło się na zajęci poranne, więc nie bd dziś audycji telewizyjnej), które zniechęcają, pobudzają do negatywnego działania i wyzwalają konflikty.

5) Zasada współpracy ze środowiskiem- dziecko społecznie niedostosowane charakteryzują prcede wszystkim trudności w kontaktach społecznych i we współżyciu społecznym.

Podstawą jest wiec wrobienie gotowości i umiejętności dostosowania się do zasad współżycia społecznego. Ważny jest w tym wypadku zarówno interes jednostki niedostosowanej społecznie, jak i środowiska, (głównie rodzinnego, które cierpi na skutek złego zachowania

się dziecka). Organizacja współpracy ze środowiskiem jest sprawą tak ważną w realizacji zadań wychowawczych szkoły i zakładu, że nie może być realizowana w sposób przypadkowy, natomiast powinna być traktowana jako bardzo istomy element w pracy wychowawczej.

6) zasada systematyczności- zasada ta podkreśla konieczność planowego, konsekwentnego i systematycznego realizowania założeń wychowawczych. Stopień demoralizacji dziecka jest często bardzo głęboki a zaburzenia charakterologiczne znaczne i rozlegle. Stąd proces

res jest często procesem długotrwałym, który musi być realizowany w planowych etapach.

Poszczególne etapy nie następują zawsze po sobie w określonych odstępach czasu, natomiast często występują równolegle.

Zasady wychowawcze wg Czapówa:

I)Zasady ogólne:

a) reedukacji- nakazuje dobieranie takich środków wychowawczych, które inspirują procesy uczenie się eliminujące postawy skłaniające do dewiantywnych reakcji negatywnych, wyrażających antagonistyczno - destruktywny stosunek społeczeństwa. Zastosowane mogą być jednak tylko takie środki, które pozwalają na wyrównaiue opóźnień rozwojowych w sferze postaw i charakteru.

i inspirują wszechstronny rozwój osobowości zgodny z przyjętymi ustaleniami aksjologicznymi.

Czyli takie środki reedukujące, które równocześnie respekmją zasadę wszechstronnego rozwoju osobowości.

b)    Zasada wszechstronnego rozwoju osobowości - odrzucamy tu system dyscyplinarni - izolacyjny nie tylko dlatego, że w wielu przypadkach jest on nieskuteczny, ale także dlatego, że nie jest on zgodny z tą