W ogólnej liczbie ok. 38 200 tys. ludności Polski kobiety stanowią prawie 52%; na lOOmęzczyzn przypada ich 107 (wśród ludności miejskiej 111, na wsi 101). w wieku do 44 roku życia - na 100 męzczyzn przypada 97 kobiet; w wieku powyżej 44 roku życia - na 100 mężczyzn przypada 124 kobiet; w wieku (65 lat i więcej) - na 100 mężczyzn przypada 165 kobiet.
W 2007 roku,
statystyczny mieszkaniec Polski byl w wieku 37,3 lat111.
Mężczyźni mieli średnio 35,3 lat. kobiety - 39,4
(w 2000 r. odpowedmo: 35,4; 33,4; 37,4).
Ludność zamieszkała w miastach jest starsza - średni wiek wynosi 38,5 lat, mieszkańców wsi -35,5.
Według danych z 2003 r. na terytorium III Rzeczpospolitej mieszkało 38,191 min osób. Polska pod względem liczby ludności zajmuje 29. miejsce na świecie i 8. w Europie. Ludność Polski stanowi 5,3% ludności Europy i 0,65% ludności świata. W miastach żyje 61,8% obywateli, a na wsi 38,2%, co oznacza, te na stu mieszkańców ws* przypada 162 mieszkańców miast. 94% ludności kraju to katolicy.
Pierwszy powojenny spis ludności z 1946 roku wskazał liczbę 23 9 min osób zamieszkujące w nowych granicach Polski. W roku 1939 przed rozpoczęciem wojny liczba ludności Polski była oceniana na ok. 35 min. Straty kraju wywołane działaniami wojennymi, eksterm*iacją w obozach zagłady oraz wysiedleniami znalazły się wśród najwyższych na świecie. Istotnym elementem była zmiana granic Polski w 1945 r., w wyniku której jedna czwarta przedwojennego terytorium kraju została utracona na rzecz Związku Radzieckiego
Gęstość zaludnienia wzrosła z blisko 80 osób na km2 w 1946 r. do prawie 124 w 2001 r. Liczba ta jest porównywalna z gęstością zaludnienia Danii.
W pierwszych latach powojennych (1945-50) miała miejsce wzmożona migracja ludności Nowe władze wdrożyły program zasiedlenia zachodnich I północnych terytoriów. Większość osiedeńcow pochodziła z centralnej I południowo-wschodniej Polski, pozostali byli repatńantami z terenów zaanektowanych przez Związek Radziecki lub emigrantów wojennych powracających z całego świata. W latach 1945-47 wysiedlenia dotknęły ok. 5 min osób, które zasiedliły zachodnie I północne regiony Polski. Podczas, gdy Polacy wracali do Polski Niemcy, Ukraińcy i Białorusini emigrowali lub byli deportowani - z 23.9 min mieszkańców Poslki w 1946 r. niepolską narodowość deklarowało 3.4 min.
W kolejnych dziesięcioleciach (1950-1980) migracje miały inny charakter. W wyniku dużych inwestycji w przemyśle, dokonywanych przez kolejne komunistyczne rządy, ludzie z regionów nierozwiniętych przemysłowo przemieszcza* się w obszary intensywnego budownictwa (głównie miejskie - Warszawa, Kraków, Katowice, Łódź i Poznań). Towarzyszyła temu migracja ludności wiejskiej do ośrodków miejskich (w latach 50-tych corocznie do miast migrowało ok. 700.000 osób), co doprowadziło do zasadniczej zmiany stosunku liczby ludności wiejskiej i miejskiej. Podczas gdy w roku 1946 ok. 60% Polaków zamieszkiwało tereny wiejskie i ok. 32% • miejskie, dziś stosunek ten wynosi odpowiednio 38% i 62%.
Największe zagęszczenie ludności występuje w aglomeracjach przemysłowych - Katowicach (ok. 4 min). Warszawie (ok. 2.5 min), Gdańsku i Poznaniu (ok. 1.5 każda). Najmniej zaludnione tereny znajdują się na północno-wschodnich i północno-zachodnich terenach uprawnych.
Gęstość zaludnienia, statystyczny wskaźnik demograficzny, oznaczający stosunek liczby ludności danego obszaru do jego powierzchni. Gęstość zaludnienia wyraża się jako iczbę ludzi mieszkających na powierzchni 1 kmJ.
Najmniejszą gęstością zaludnienia charakteryzują się obszary, na których m.in. brak wody, istnieje nedostatek ciepła i światła, występują duże wysokości n.p.m. stanoswące bariery do rozwoju osadnictwa.
Największą gęstością zaludnieni charakteryzują się regiony Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, od Oceanu Spokojnego po Wyżynę Tybetańską i od Niziny Mandżurskiej po nasadę Półwyspu Indochińskiego (średnia gęstość zaludr*enia 200 osób/km', maksymalnie ponad 500 osób/kmł).