14187

-    około 30 m długości, 10 m szerokości i zanurzenie 2 m.

-    wiosła były używane tylko do manewrowania w portach i w ujściach rzek lub przy bezwietrznej pogodzie.

-    do przewozu cennych ładunków używane były statki z burtami podwyższonymi czymś w rodzaju płotu.

-dwa żagle rejowe, grotżagiel na maszcie środkowym, na którym było również bocianie gniazdo. Na nachylonym do przodu fokmaszcie, który Fenicjanie przejęli od Rzymian, znajdował się żagiel ułatwiający manewry oraz żeglugę przy wiatrach bocznych

• Statki handlowe Fenicjan były szerokie i pękate, zaś ich okręty wojenne • długie i smukłe. Powinny były bowiem rozwijać jak największą prędkość, którą zabezpieczali wioślarze, z tego też powodu Fenicjanie budowali okręty dłuższe, które mogły pomieścić większą, liczbę wioślarzy. Później zaczęli budować okręty z dwoma rzędami wioślarzy nad sobą nazywane dierami Miały jednak również żagiel rejowy na maszcie na śródokręciu, bowiem na wzburzonym morzu nie można było przecież polegać jedynie na wiosłach

Pierwsze fenickie okręty wojenne miały prawdopodobnie tylko jeden rząd wioślarzy i dlatego były nazywane monetami.

Na szczycie masztu znajdowało się bocianie gniazdo, do którego wchodziło się po specjabiej drabince.

Nie miały taranu do przebijania burt statków przeciwnika. Atak taranem był niebezpieczny również dla okrętu atakującego, bowiem gdyby taran utkwił zbyt głęboko w burcie przeciwnika, wówczas mogłyby zatonąć obydwie jednostki. Wioślarze w górnym rzędzie mieli wiosła oparte na podporach, natomiast w dolnym rzędzie wiosłowali przez otwory w burcie okrętu. Nad górnym rzędem wioślarzy była płaszczyzna, rodzaj pomostu dla wojowników, przechodzącego przez całą długość okrętu Na jego krawędzi były zawieszone tarcze żołnierzy w ten sam sposób, jak później obserwowano na łodziach wikingów, o których są domniemania, że swój wzór mogły mieć w statkach fenickich,

STATKI GRECKIE

Sztukę żeglarską Egipcjan i Fenicjan przejęli starożytni Grecy, którzy doprowadzili do doskonałości typ szybkiego okrętu wiosłowego.

-    Grecy budowali małe statki jednorzędowe (monery), bez pokładu, z masztem opuszczanym, na którym rozpinano rejowy żagiel tylko w razie pomyślnych wiatrów rozwinął się w Grecji typ okręm wiosłowego o trzech rzędach wioseł. Była to słynna triera ateńska.

-okręty dwurzędowe (tzw. diery) oraz o większej niż trzy liczbie rzędów wioseł Triery nie były okrętami dużymi w dzisiejszym znaczeniu tego słowa, dł triery ateńskiej nie przekraczała 35 m a jej szerokość 4.8 m.

Wysokość okrętu wynosiła prawdopodobnie 2,5 m. z czego prawie połowa była zanurzona. Zdarzały okręty o długości dochodzącej do 150 m. które pomieścić mogły nawet 8000 ludzi

W bokach typowego okrętu znajdowały się trzy rzędy otworów na wiosła przypuszczalnie cztero metrowej długości. Ponieważ górny rząd triery liczył 31 wioseł a dwa dolne po 27. liczba wioślarzy wynosiła około 170 osób. Zazwyczaj przy każdym wiośle sadzano tylko jednego wioślarza. Wyjątkiem była słynna szybka quinquirema (pięciorzędowiec) liburnijska gdzie przy dwu górnych rzędach wioseł sadzano po dwu wioślarzy. Był to więc właściwie trzyrzędowiec. Wioślarzami na galerach greckich byli nie niewolnicy lecz wolni obywatele. Ze względu na ciasnotę i ograniczoną ilość wioślarzy niemożliwe było stosowaiue kilku zmian przy wiosłach. Dlatego też zasięg pływania triery i jej szybkość nie mogły być duże. Maksymalna szybkość trier wynosiła kilkanaście kilometrów na godzinę i to na względnie krótkich odcinkach.

-    Sterowanie na trierze za pomocą dużych wioseł sterowych, przymocowanych do burt w tyle okrętu po obu jego bokach.

Wojenne galery

-    ostry taran na dziobie i przerzucany na okręt wroga pomost (tzw. kruk), umożliwiający wdarcie się na pokład i walkę wręcz.

Wioślarze na statkach wiosłowali również podczas żeglugi z wiatrem mimo tego. że dzięki sprzyjającemu wiatrowi można było płynąć na żaglach.

W późniejszym okresie, gdy dopłynięcie do oddalonych kolonii greckich wymagało specjalnych statków handlowych do przewozu większej ilości towarów i osób. pierwszeństwo miał żagiel, a wiosła były używane tylko w portach.

-    do budowy statków mieli mało drewna i dlatego zlecali budowę fenickiemu Tyrosowi.

-    Statki handlowe były krótkie i szerokie, ze stostmkiem długości do szerokości 4:1. Małe statki do żeglugi między wyspami Morza Egejskiego, ze względu na płytkość tamtejszych portów,

-    nośność tylko 10-15 ton. natomiast większe, do dłuższych rejsów - nawet 200-300 ton.

-    Zaokrąglona nifa pozwala wnioskować, że statki te były na noc wyciągane na brzeg.

•miały wysokie burty, z nadstawką w formie płotu,

-    Na maszcie pośrodku statku podnoszony był wielki, kolorowy żagiel.

-    sterowanie odbywało się za pomocą jednego - dwóch szerokich wioseł sterowych, przymocowanych do burty statku

-przy sprzyjającym wiatrze statki osiągały prędkość 5 węzłów