14572

które świadczą o tym, że jednak prawo wspólnotowe nie może być traktowane jako część prawa międzynarodowego. Jest to porządek autonomiczny. Trybunał stwierdził, że „Traktat EWG stworzył własny porządek prawny, który po wejściu po w życie Traktatów został włączony do porządków prawnych państw członkowskich i musi być stosowany przez ich sądy [...] Poprzez utworzenie na czas nieograniczony Wspólnoty, posiadającej własne organy, wyposażonej w osobowość prawną, w zdolność prawną, w zdolność do reprezentacji w sferze międzynarodowej, a w szczególności w prawa suwerenne wywodzące się z ograniczenia kompetencji [...]”. Te dwa orzeczenia są jedyne, w których Trybunał się odnosi do pewnych praw suwerennych powstałych po stronie Wspólnot Europejskich. Jest mu to wtedy potrzebne właśnie po to, żeby ten porządek prawny mógł być jednolicie stosowany we wszystkich państwach członkowskich niezależnie czy są to państwa monistyczne, czy dualistyczne. Mówi o ograniczeniu kompetencji i powstaniu pewnych kompetencji suwerennych po stronie instytucji Unii. Przez te kompetencje suwerenne rozumie się zdolność do tworzenia prawa, które wiąże jednostki we wszystkich państwach członkowskich. Ten autonomiczny charakter obejmuje całość prawa Unii, zarówno traktaty stanowiące fundament funkcjonowania Unii. jak i wszystkie akty instytucji. Tc pierwsze 2 orzeczenia w zasadzie podkreślają autonomię prawa Unii Europejskiej w stosunku do prawa międzynarodowego. Ta argumentacja służy temu, żeby włączyć prawo Unii do krajowych porządków prawnych.

W kolejnych orzeczeniach Trybunał idzie jeszcze dalej. Okazuje się, że jeśli prawo, które jest stanowione przez instytucje Unii, ma się stać częścią porządku krajowego i ma być stosowane w stosunku do jednostek, to powstaje pytanie, w jaki sposób mają być chronione konstytucyjnie gwarantowane prawa. Trybunał w orzeczeniu Internationale Handelsgesellsclraft stwierdza, że jest to porządek nie tylko autonomiczny względem prawa międzynarodowego ze względu na zakres oddziaływania w odniesieniu do jednostek, ale on stając się częścią porządków krajowych, me traci swojego autonomrcznego charakteru. Jest systemem autoreferencyjnym. Trybunał mówi, że „ważność środków stosowanych przez instytucje wspólnot może być oceniania wyłącznie w świetle prawa wspólnotowego, nie ma miejsca na jakąkolwiek kontrolę z punktu widzenia konstytucji krajowych i poszanowania tych praw, które są w tych konstytucjach gwarautowane; prawa podstawowe są częścią ogólnych zasad prawa wspólnotowego i mogą stanowić podstawę kontroli legalności aktów instytucji, ale tylko i wyłącznie w ramach systemu tego prawa”. Trybunał jak gdyby wyodrębma w ten sposób praw^ro wspólnotowe od prawa krajowego, wyłączając możliwość oceny konstytucyjności tego prawa. W ten sposób prawdo Unii Europejskiej samo się staje