• KONTESTACJA I KONTRKULTURA
Pojęcia bardzo ze sobą związane i zazębione.
Zachowania ludzi lat 60. - kontestacja = sprzeciw, negacja zastanego świata, postawa manifestowana na zewnątrz, postawa niechęci wobec świata, co się nie podoba: społeczeństwo, obyczaje, zwyczaje, nakazy i zakazy, to, co społeczeństwo wymaga i narzuca młodym ludziom
Społeczeństwo to jest oparte na pewnych wartościach (które to społeczeństwo uznaje za dobre)
Kontestator je podważa - podważa wartości oraz autorytety oraz instytucje, które je powielają, utrwalają i wymuszają
Intensywna kontestacja uderza, krytykuje i podważa owe wartości.
Dlaczego kontestator kontestuje?
1. Uważa, że społeczeństwo chce go zniewolić - wołanie o wolność, swobodę; jest przekonany, że
obecne normy są opresyjne, wąskie, musi na ich rzecz wyzbyć się indywidualizmu, jest robotem
2. uważa je za niewygodne, złe (w sensie aksjologicznym), niefunkcjonalne, bezwartościowe, nie noszą w sobie wartości, negatywnie nacechowane, przynoszą szkodę społeczeństwu, relacjom międzyludzkim, szczęściu jednostki; kontestacja uważa je za zło (nawet moralne)
Aforystyczna definicja kontestacji Ericha Fromma:
„Kontestacja to umiejętność powiedzenia nie, kiedy świat chce usłyszeć tak"
CYTAT: prof. Paleczny - „Kontestacja. Formy buntu we współczesnym społeczeństwie"
„W potocznym odczuciu kontestator to ktoś, kto demonstracyjnie, wręcz celowo i prowokacyjnie narusza panujące normy, żyje niezgodnie z obyczajami i przepisami, zachowuje się dziwacznie i odmiennie od innych jednostek, ignoruje nakazy i zakazy żyjąc według własnych, ekscentrycznych reguł. Kontestatora utożsamia się z buntownikiem, nonkonformistą albo odszczepieńcem i outsiderem. To ktoś, kto nie znajduje dla siebie miejsca w normalnym społeczeństwie i kogo wyróżnia negatywny stosunek względem wartości przyjętych przez większość. Kontestator stanowi zagrożenie bądź pośmiewisko, obiekt nienawiści i strachu bądź kpin i staje się źródłem negatywnych uprzedeń oraz stereotypów. Znacznie rzadziej kontestator staje się bohaterem i wzorem do naśladowania, a jeżeli tak się dzieje, zjawisko to dotyczy nielicznych członków większości."
Przedstawiciel kontrkultury to kontestator - ale na tym się nie kończy Podejmuje następny, naturalny krok - po wyrażeniu, co mu się nie podoba, proponuje własny program, alternatywę, widzi inne wartości i przedstawia cały program, kontropropozycję, ma własną propozycję
Inne odpowiedzi na to, jak żyć, jak być szczęśliwym (+ twórczość artystyczna) - dzięki tym elementom, nawet wizualne (sposób ubierania się, muzyka - swoją drogą ogromnie nośne) wytwarza nowy sposób widzenia świata