14903

Heraklit i Efezu - pierwsza szkoła filozoficzna. Jońscy filozofowie przyrody. Świat wziął się z ognia (metafizyka - wizja, wyobrażenie świata). Rzeczywistość jest zmienna, ustawicznie się zmienia. „Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki”. Nie ma miejsca na stałość (nic poza zmianą nie jest stałe). Wprowadził do rozważań zagadnienie o człowieku, czyli antropologię: „Jesteśmy i nie jesteśmy zarazem”. Życie człowieka jest poddane procesowi przemiany. Zasadą rzeczywistości jest ogień ulotny i zmienny. Istnieje tylko ogień, któiy przechodzi w różne żywioły. Świat przenika ogień zmiany te nie są jednak chaotyczne, jest prawo rządzące przemianami ludzkimi.

Demokryt (V i IV w. p. n. e.) pierwszy atomista i materialista, uważał, że materia składa się z

atomów niepodzielnych, niezmiennych, które się jednak poruszają i są wieczne. Był......

(ostateczna struktura to atom - skończona). Dusza składa się z mniejszych i bardzo ruchliwych atomów. Śmierć człowieka jest rozpadem atomów, które przejdą w inny ruch Życie jest ciągłym ruchem.

Pitagoras wymyślił termin filozofia. Założył Szkołę Pitagorejczyków. Był to związek o charakterze etyczno-religijnym. Byli przekonani, że dusza jest uwiązana w ciele. Filozofia ma prowadzić do powrotu jedności z Bogiem (życie). Trzeba oczyścić ciało, żeby do Niego powrócić, czemu służy praca naukowa (badawcza) i ascetyczne życie. Stąd bierze się matematyka jako najdoskonalsza nauka. Świat wziął się z liczby, wiara w symbolikę liczb przyporządkowanym ich magicznym siłom. Tw. Pitagorasa stworzyła cała szkoła Pitagorejczyków wraz z wszystkimi uczniami. Uważali, że muzyka ma w sobie moc oczyszczającą (doskonali wewnętrznie). Przyczyną dźwięków jest ruch Planety muszą grać, wydawać dźwięki, ale my tego nie słyszymy (muzyka sfer), ponieważ przywykamy do tego i zaczynamy to ignorować. Stworzyli podstawy muzykologii (zależność muzyki z matematyką).

Sokrates-służy za patrona filozofii. Nic nie pisał i nie wiemy, jakie miał poglądy. Uważał, że filozofia tworzy się w kontakcie z ludźmi. Zapisał to za niego Platon. W „Dialogach” Platona najważniejsza kwestie wypowiadał Sokrates. Pierwsze były wierne Sokratesowi a potem były one już autonomiczne, chociaż Sokrates w nich zostaje. Wizja Sokratesa nie jest jednoznaczna nie wiadomo czy Platon dobrze zapisał jego myśli. Został skazany na śmierć, m.in. za to, że właśnie był on filozofem. Konfrontuje się go z Jezusem.

Intelektualizm etyczny - przekonanie o tym, że człowiek mądry jest z konieczności człowiekiem dobrym (powiązanie ze sobą wiedzy i moralności).

„Wiem, że nic nie wiem” wyrocznia przepowiedziała, że Sokrates jest mądrzejszym człowiekiem. Szukał, więc ludzi mądrzejszych od ludzi (polityków - wiedza do manipulacji ludźmi, poetów - mediujących pod wpływem natchnienia). Żeby być mądrym trzeba mieć wytwórczą wiedzę. Mądrość musi być upodmiotowiona, mieć autora. Wraz z nauką poszerzają się horyzonty niewiedzy, która mobilizuje do nauki. Nie ma krańca wiedzy.

Filozof to osoba świadoma swojej niewiedzy (skromność). Giciał obudzić w człowieku pragnienie bycia dobrym. Uważał, że filozofia jest słowem mówionym.

Metody Sokratesa:

❖ elenktyczna (elentikos - zbijać, zbijający) - wskazanie niewiedzy drugiej osoby poprzez zbijanie jej argumentów, ujawnia sprzeczności w rozumowaniu przeciwnika (błędy). Sokrates drąży definicje i rozmówca musi się uznać za ignoranta.

2