14923

157

stosuje się membrany o rozdzielczości 10000+30000, jest to wartość, która wystarcza do zatrzymania zawiesin, koloidów, a ponadto nieaktywnych białek, kwasów nukleinowych, polisacharydów itp.

Proces ultrafiltracji znalazł zastosowanie do klarowania roztworów fermentacyjnych, powstających w czasie produkcji kwasu cytrynowego i octowego, antybiotyków, aminokwasów, glukozy i polisacharydów. Dalsze wydzielanie czystych produktów można przeprowadzać również metodami klasycznymi.

rozpuszczalnik z rozpuszczonymi związkamr nrskocząsteczkowyrni

Rys. 42. Schemat produkcji antybiotyków z zastosowaniem ultrafiltracji i odwróconej osmozy [46]

•    elektrolity, cukry, itp.

□    antybiotyki

o    zanieczyszczenia o charakterze    koloidalnym

Filtracja na filtrach próżniowych wirujących jest tradycyjnym procesem klarowania cieczy pofermentacyjnych, jednak jest to proces, który nie spełnia swojego zadania, ponieważ w procesie klarowania powstają stałe produkty fermentacji, które są galaretowate oraz podatne na zgniatanie. Sprzyja to tworzeniu się placków fermentacyjnych o wysokrej wytrzymałości i malej przepuszczalności. Przyczyną hamowania innych naturalnych procesów rozdzielania (sedymentacja, wirowanie) jest dirża zawartość wody w układach galaretowatych. Częściową eliminację tych zjawisk możemy uzyskać w procesie ultrafiltracji prowadzonym w układzie krzyżowym (poprzecznym). Koszty inwestycyjne w przypadku ultrafiltracji są 4-krotnie wyższe niż w filtracji próżniowej, jednak koszty eksploatacyjne są niższe o ponad 40%, co pozwala na zniwelowanie tej różnicy w ciągu kilku lat.

ZASTOSOWANIE MIKROFILTRACJI DO USUWANIA KOMÓREK MIKROORGANIZMÓW LUB ICH FRAGMENTÓW Z CIECZY POFERMENTACYJNYCH

W przypadku, gdy mamy odzyskać enzymy lub inne małocząsteczkowe produkty fermentacji, ważną operacją jednostkową jest etap rozdziału ciało stałe-ciecz. Rozdzielanie tego typu układów biologicznych może być trudne do zrealizowania, a zwłaszcza przy odzyskiwaniu enzymów wewnątrzkomórkowych. Przyczyną tego jest mała wielkość cząstek, znaczna ich ściśliwość, wzrost lepkości przy zatężaniu suspensji (ciecze nieniutonowskie) oraz mała różnica gęstości między