Metoda pracy 2 Indywidualnym przypadkom
Metoda macy 2 grzygadkom gozaftaje nadal pasatom grolesjonahienosionej pomocy. mima prawie
ftuletnoj tradycji w dziedzinie jej ftasowania w macy socjahej, socjaho wyrhawawczej czy lei piekurozo wychowawczej. FVaca z przypadkiem była i jest metodą aplikowaną doić powszechnie grze2 m2.cdftawicieli ^ralesji polecanych w szerokim kontekście hftytuganalnym. Nozaleinieod ograniczeń, jssl w ms^nym sensie iródtem wszy ft kich metod. Mima nieza przeczą hych korzyści ftasawsnia lej metody, podnoszone są takie gbsy wątpiące -w jej skiftecznośż. a wię kszość ero lesjana liftów wyraża pogląd. że ma kty ka gracy z erzygad kiem wymaga ciąg lej weryl i kacj i.
Metoda indywidualnego m^ypadku (casrwo.4:/zapoczątkowana zoftab w dugim dzosęciolecw naszego wieku w Stanach Zjednoczonych przez M ary R ich mond. stanowiła .jjiaukcr* ien ie dobroczynności". To znaczy. daftosowując się do minującego syftemu libntrapijnych śwbdczeń opiekuńczych erzez prywatne ftowarzyszenia usiłowab nadać temu
goftęgowanij racjonalny charakter, o naukowym toku myślenia, podobnym do postępowania fekarza. zaczynającego od pa prawnego po w ono diagnozy, na padstawie. której usiała się zabiegi terapeutyczne. ..Pacjertlem" ^sl tu jedrroft la kidzka pm.rzeŁ»jjąc3 opieki na skUek wydarzenia losowego, niezdolności do pokierowano żabą. nędzy, wykolejeń o kp.
DEFINICJE PRACY Z PRZYPADKIEM
Pion orka ^acy z przypadkiem Mary Richmond twierdzi. vt„fta pracęzp'ZJpcdkiem t kład oją lięprocery, które przpz zwiadom* dokon/woni* indywiduałnych aktów ÓDTtorowania 1 ięjednortek do otoczenia rozwijają orobo wość".
Jeannelle Regensburg glcci. ie „Praca z przypadkiem jert metodą porównania, przy udziate pracownika rocjalnegą zdolności klienta do Ttawienia czpla problemowi /...f z Jego (bekaniami Vf pr eonie ijm pracownik rocjałny pomaga kłientowi określić problem i obmyślić róine 7 porobyjego *
Inny przesfclawiciel amerykańskiej teorii pracy zacjalroj Swilhun Bo wers zauważa, ie: „Praca z przypadkiem jerrt rztuką, w której znajomość nauki o rtoiunkach międy ludimi oraz umiejętność utrzymywania takich rtoiunków wykorzyrtywanajeri do mobilizacji rodności klienta i zenobów 1 po krez naści dłalepTTjrgo dojtorowania Jednoitki do całości łub dowolnej części środowirka".
Gordon Hamilton przytacza następujące ujęcie tej metody: y%Proca z przypadkiem jeit zflTtorowaniem dora&twa i świadayri locjalnych w taki iposób, aby pobu&.ić i zfichowaćpiychiczną energię klienta oraz rktonić go do czynnego udziału w działaniach zmierzających da rczwiąznniap^obtemu".
Wśród pabkidi przedstawicieli pedagogiki polecanej Helena Radlińska, ftccując metodę moypidków w promowanej grzez siebie koncegcji macy społecznej, m^ed^awiab wizję wrażliwego i wszechstronnego pokena zaangażowanego w rozwiązywanie wielu problemów swego podopiecznego. Pracę z przypadkom rozum o la jako .budzenie, uaktywnianie, mobilizowanie i ukierunkowanie Jednooki w rptem działa/i naprawczych
Według Tadeusza Pifcha
„..metoda indywidualnych przypadków jeit j po to be m badan polegającym na analizie Jednciikowych torów ludzkich uwikłanych w określone rytuacje wychowawcza lub na analizie konkretnych rjawiik natury wychowawc&J poprzez pryz/nal Jednostkowych biografa ludzkich z nartawien&m na opracowanie diagnozy przypadku lub zjawaka w celu podjęcia działari terapeutycznych."
Aleksander Kamiński, a k w* ująć t/olncść delhicji 5. Bo wers a. zauważał, że .praca z przypadkiem jol rztuką opartą na nauce /... { zdolnością twórczego interpretowania i komponowania wiedzy w odnierieniu do danej jednoitki i uwarunkowań środowa ko wych Jej rytuacji, które mają rluiyć mobilizowaniu id jednoitki i uruchamianiu aktywności jpołecznej inityiucft ratownictwa. Opieki i wrpierania rozwoju. Prowadzenie pzjpadku ma polegać takie na Ttymubwaniu wzajemnego przyj torowania rię jednoitki i środo waka~.
W interpretacji delhcyjiej macy 2 przypadkom A. Kamiński podkreśla takie pozycję macownika zacjalrogo (j^da^oga poleczrogo), który prócz wodzy z a kreza nauk o człowieku i środowe ku craz umiejętności obcowano z kidimi, winien posiadać także wiedzę życnwq (da/zalość psychospołeczną;*.
W delhicji roleżyzwtócić uwagę na:
I