16375

HISTORIA WYCHOWANIA OBRONNEGO

WYKŁAD 2    17.04.2012

WYCHOWANIE I WOJSKOWOŚĆ W OKRESIE STAROŻYTNYM

EGIPT

Starożytny Egipt powstał około 5000 lat temu. Wskazuje się na trzy okresy w starożytnym Egipcie:

I    okres Starego Państwa - charakteryzuje się silną władzą Faraona

II    okres tzw. Średniego Państwa egipskiego - był to okres rozkwitu państwa (największe dokonania Faraonów XI i XII dynastii);

III    okres Nowego (młodego) Państwa egipskiego (okres między XIII a XX dynastią) - był to okres schyłku państwa egipskiego.

Religia: w starożytnym Egipcie panował dualizm - wiara w dwócli bogów:

° Ozyrysa (bóg zaświatów),

° Re (bóg słońce).

Religia odgrywała dużą rolę w życiu przeciętnego mieszkańca starożytnego Egiptu. Cliarakteryzował ją dualizm, czyli podział na dobro i zło. Wierzono w życie pozagrobowe, zależne od uczynków danego człowieka w życiu doczesnym, które było indywidualnie oceniane podczas Sądu Ozyrysa.

Wierzono także w zmartwychwstanie (zachowanie ciał w stanie nienaruszonym jak najdłużej, aby po śmierci móc się lepiej poznać; ludzi chowano ponadto z różnymi rzeczami).

Gospodarka: głównie rzemiosło i handel. W początkowych czasach do produkcji broni wykorzystywano brąz. W czasach późniejszych Egipcjanie poznali żelazo. W gospodarce egipskiej bardzo duże było znaczenie Nilu. Rzeka ta wylewała regularnie, co roku od lipca do października, nanosząc żyzny muł na pola uprawne. Wodę na te poła, które leżały dalej od rzeki doprowadzały kanały irygacyjne. Chroniły one także pola przed zalewem, odprowadzając nadmiar wody podczas wylewów Nilu. Obok rolnictwa podstawą gospodarki była też hodowla zwierząt. Bardzo dobrze rozwinięty był w państwie faraonów transport lądowy i rzeczny, a także handel. Jeśli chodzi o rzemiosło to popytem w Egipcie cieszyły się wyroby kamieniarskie, ponadto metalurgia, tkactwo, garncarstwo, ciesielstwo, wikliniarstwo.

Ludność starożytnego Egiptu dzieliła się na kilka warstw:

Faraon - despotyczny władca całego państwa;

kapłani - doradcy faraona, występowali w imieniu bogów;

urzędnicy - podporządkowani faraonowi, ściągali podatki, ustalali wielkość i rodzaj upraw; wojownicy - brali udział w wyprawach wojennych; chłopi - najważniejsza siła robocza;

niewolnicy - służba, pracowali przy budowie piramid czasem przy nawadnianiu pól.

Szkolnictwo: bardzo ceniono wykształcenie. Istniały dwie szkoły: szkoły elementarne i wyższe. Nauka czytania obejmowała znajomość 1500 znaków (hieroglifów). Główne ośrodki systemu oświaty: Memfis, Teby, Heliopolis. Kształcono głównie lekarzy i prawników. W Egipcie poraź pierwszy mamy do czynienia z pierwszymi klasycznymi szkołami wojskowymi (były to szkoły oficerskie i podoficerskie). Kształcono na dwóch poziomach. Uczono władania bronią, ćwiczenia fizyczne, biegi, marsze, skoki, tańce wojenne. Łucznicy obok jazdy stanowili trzon armii. Uczono też kierowania rydwanem oraz jego budowy.

Szkoły oficerskie uczyły obok umiejętności ze szkół podoficerskich, szermierki i polowania, strzelania z luku podczas jazdy konnej.

Wojsko: szyk linearny (ustawienie jeden obok drugiego). Uzbrojenie ochronne posiadali bogatsi żołnierze były to głównie hełmy, nagolenniki.

Podstawowe uzbrojenie: sierpowy miecz - początkowo z brązu, później z żelaza, hełmy, tarcze, włócznie. Struktura organizacyjna:

■    piechota;

■    łucznicy;

■    włócznicy;

2