16872

Momentem pędu punktu materialnego względem punktu O nazywamy wielkość wektorową równą iloczynowi wektorowemu promienia wodzącego (łączącego punkt materialny z punktem O) i pędu tego punktu materialnego.

Momentem pędu bryły składającej się n punktów materialnych nazywamy sumę geometryczną momentów pędu jej punktów materialnych.

Druga zasada dynamiki dla ruchu obrotowego wyrazić następująco: Pochodna momentu pędu bryły względem czasu jest równa momentowi siły działającemu na tę bryłę.

Innym przykładem siły bezwładności jest siła foriolisa działająca na ciało poruszające się ruchem postępowym w obracającym się układzie odniesienia. Siła Coriolisa powoduje na przykład silniejsze podmywanie prawego bizegu rzek na półkuli północnej.

Popęd siły w ektorow a wielkość fizyczna opisująca skutek oddziaływania na dane ciało siły F w czasie At = t₂-t|.

Moc jest to stosunek pracy do czasu w jakim została wykonana: P=W/t

Moc chw iłow a stosunek pracy do czasu przy granicy dążącej do zeia

Moc średnia stosunek A W do At. moc jest większa bo jest szybszy czas

Praca jest to iloczyn skalamy wektora siły F oraz wektora przesunięcia s: W = F-s- cos a. a jest

kątem zawartym między kierunkami obydwu wektorów. Oczywiście jeśli kierunki są równoległe

pracę można obliczyć ze wzoni: W = F . s

Siły bezwładności siły działające na ciała w układach nie inercjalnych Układ nie inercjalny poruszający się ruchem prostoliniowym przykłady sił bezwładno: siła odśrodkowa, siła Coriolisa

Zasada zachowania momentu pędu stwierdza, że jeżeli wypadkowy moment sił zewnętrznych działających na układ punktów materialnych jest równy zero. to całkowity moment pędu tego układu jest stały^r

Klektrostatyka zajmuje się badaniem pól elektrycznych wytworzonych przez nieruchome ładunki. W przyrodzie występują ładunki dodatnie i ujemne, które ze sobą oddziałują, pizy czym ładunki różnoimienne się przyciągają. a jednoimienne się odpychają. Dla ładunków punktowych siła jest wprost proporcjonalna do iloczynu ich ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między mmi.

Ładunki elektryczne wytwarzają wokół siebie pole elektryczne - obszar przestrzeni w którym na umieszczone ładunki działają siły elektryczne. Rozróżnia się pola fizyczne skalarne i wektorowe. W przypadku pola skalarnego wielkość skalania (np. temp) przyjmuje określoną wartość w każdym punkcie przestrzeni. W przypadku pola wektorowego wielkość wektorowa (np. siła oddziaływania Culomba) przyjmuje w każdym punkcie pizestrzeni wartość kierunek i zwrot.

Pole elektryczne przedstawia się również za pomocą linii natężenia pola, nazywane także liniami sił. Są to krzywe, do których styczne w każdym punkcie pokrywają się z kieninkiein wektora natężenia pola elektrycznego

F.nergia potencjalna ładunku piuiktowego jest równa pracy, jaką wykonują siły pola. aby przenieść ładunek z danego punktu do nieskończoności.

Potencjał pola elektrycznego tp jest wielkością skalania, a jego jednostką jest wolt [V].Jeśli pole jest wytworzone przez n ładunków piuiktowychQl. Q2....Qn. to potencjał w pewnym punkcie P pola elektrostatycznego jest sumą potencjałów' wytworzonych przez pojedyncze ładunki.

Napięciem elektrycznym nazywamy różnica potencjałów między dwoma punktami.

Oprócz luiii pola, pole elektrostatyczne możemy przedstawić za pomocą pow ier/.chni

ekw ipotencjalnych, czyli powierzcluii o jednakowym potencjale. Powierzcluiie te są prostopadłe do

linii sil pola.

Prąd elektryczny jest uporządkowanym ruchem ładunków.

Ladiuiki przenoszone są za pośrednictwem nośników ładunku. W metalach nośnikami ładunków są elektrony. W półprzewodnikach nośnikami ujemnymi są elektrony, nośnikami dodatnimi - dziury. W cieczach nośnikami ładunków są jony +odatnie (kationy) i jony - (aniony). W gazach nośnikami prądu są jony i elektrony. Za umowny kierunek prądu przyjmuje się kierunek mchu nośników dodatnich.

Natężeniem prądu I nazywamy stosunek ładunku Q przepływającego przez dany pizekrój poprzeczny przewodnika S do czasu przepływu t tego ładunku. Jednostką natężenia prądu jest amper