I. Metoda negatywna (elenktyc/na) była realizowana w rozmowie. Sokrates nawiązywał rozmowę, aby osiągnąć jakiś cel. mianowicie prowadził rozmowęT posiadanej wiedzy, przygotowując grunt pod prawdziwą wiedzę.
II. Metoda pozytywna (położnicza, maieutyczna) jest metodą mniej dopracowaną, polega na tym. że zadaniem nauczyciela nie jest przekazywanie uczniowi gotowej wiedzy. Sokrates jako nauczyciel uświadamia! mu wiedzę, którą on już w sobie miał, lecz sobie jej nicuświadamiał.
Sokrates stworzył m. in. Wnioskowanie indukcyjne, stosował też wnioskowanie przez analogię. Próbował znaleźć istotę jakiegoś pojęcia poprzez próbę znalezienia wspólnego elementu dla sytuacji wiążących się z jakimś pojęciem (np. z odwagą). Sformułowanie definicji było ukoronowaniem procesu zdobywania wiedzy. Wiedzę posiada się wtedy, gdy potrafi się coś zdefiniować.
Sokrates był synem kamieniarza i położnej, on sam nigdy nie pracował zarobkowo dzięki niewielkiemu majątkowi rodziców. Często był przedmiotem kpin i pogardy . co cicipliwie znosił. Żył skromnie, miał żonę Ksantypę. Gdy wyrocznia w Delfach orzekła, ze jest najmądrzejszym człowiekiem, początkowo nie chciał się z tym zgodzić. Prowadził rozmowy z ludźmi, aby przekonać się, czy są od niego mądrzejsi. Doszedł jednak do wniosku, że choć sam wiedzy nie posiada, to ma tego świadomość, podczas gdy jego rozmówcy nie. (WIEM, ŻE NIC NIE WIEM). Grupa jego wrogów' rosła, gdyż te rozmowy ośmieszały ludzi. Sformułowano wobec niego oskarżenie o nieuznawanie bogów i psucie młodzieży. Sokrates bronił się sam. sędziowie, których było 501 w pierwszym głosowaniu skazali go większością 281 głosów. Miał możliwość uniknięcia kary śmierci, lecz ponieważ zakpił z sędziów, proponując najpierw śmiesznie niską grzywnę, a następnie dożywotni wikt na koszt miasta w charakterze kary. w drugim głosowaniu skazany został na śmiać znaczną większością. Kara została wykonana dopiao po miesiącu, w trkcie którego Sokratesowi proponowano ucieczkę z Aten, on jednak postanowił poddać sięprawu i wypił napój z cykutą.