Testy: zdolności wzrokowych, słuchowych i dotykowych.
Test zdolności wzrokowych - rzutowano obraz do prawego lub lewego pola wzrokowego.
Jeśli pokazywano nożyczki po prawej stronie, obraz trafiał do lewej półkuli w której jest ośrodek mowy i osoba mówiła co widzi. Nożyczki w lewym polu widzenia - prawa półkula - osoba mówi ze nie widzi nic.
Stymulacja dotykowa - przedmiot, litera z plastiku - dotykana, ale nie widziana; nad stołem był ekran. Pokazywano pomarańczę po prawej stronie - badany mówił że widział pomarańczę. Pokazywano jabłko po lewej, badany mówi ze nic nie widział.
Interwencja chirurgiczna nie miała wpływu na osobowość, inteligencie i reakcje emocjonalne, a tylko na sposób przetwarzania informacji.
To samo gdy wkładano przedmiot do ręki badanego: w prawej dłoni (Olewa półkula) potrafił go nazwać, w lewej dłoni (Oprawa półkula) nie potrafił go nazwać; po pokazaniu różnych przedmiotów potrafili nazwać co mieli w lewej dłoni. Wniosek: aby powiedzieć że się coś widziało, musi to trafić do lewej półkuli. Wniosek: ośrodek mowy jest w lewej półkuli.
Posiadamy dwie półkule, każda ma wyspecjalizowane zdolności. Mamy właściwie dwa mózgi - lewa mówi, pisze, liczy, czyta, jest analityczna; prawa poznaje twarze, rozwiązuje problemy w przestrzeni, intuicja, twórczość. Półkule się uzupełniają i działają komplementarnie dzięki corpus colosum.
Lew- nie istnieją 2 odrębne mózgi, dzięki integracji mózg działa efektywniej niż każda półkula osobno. Czytając opowiadanie prawa półkula zajmuje się emocjami, lewa słowami.
Hommet. Billard - badanie na dzieciach bez corpus colosum.
Badania nad Pigmejami Bambuti - wędrówka z Kenge, który nie znał stałości spostrzeżeń: Pigmeje żyją w gęstej dżungli, widoczność ograniczona do 30m. Po wyjechaniu na równinę Kenge zobaczył bawoły i zapytał co to za owady. Nie uważał za możliwe, żeby to były bawoły.
Percepcja - proces aktywnej interpretacji danych zmysłowych z wykorzystaniem wskazówek kontekstualnych, nastawienia i wcześniej zdobytej wiedzy. W wyniku percepcji dochodzi do rozpoznania obiektu (przedmiotu).
Percepcja nie jest prostym procesem, ale zbiorem procesów, zapewniają nam kontakt z rzeczywistością. Dzięki tym procesom pojawiają się w umyśle percepty.
Bodziec dystalny - na odległość (wzrokowe, słuchowe).
Bodziec proksymalny - w bezpośrednim kontakcie z narządem zmysłu.
Bodziec dystalny -> bodziec proksymalny -> wrażenie -> spostrzeżenie -> obraz w umyśle
Założenia:
i. Percepcja nie jest izolowanym, niezależnym systemem, lecz wchodzi w interakcję z szeregiem innych systemów psychicznych. Spostrzeganie nie