19936

def. "zinternalizowana i rozwinięta historia życia lub mit osobisty, który spaja zrekonstruowana przeszłość, spostrzegana teraźniejszość i przewidywana lub oczekiwana przyszłość w konfigurację narracyjna tak, żeby nadać życiu poczucie spójności, ciągłości i celi"

Powstawanie narracji

1.    z wczesnego dzieciństwa pochodzi ton narracyjny - charakterystyczny klimat emocjonalny

2.    Po niemowlęctwie zaczynają być włączane wyobrażenia (obrazy, dźwięki itd.) - nielogiczny zapis myślenia dziecka z tego okresu

3.    Lata szkolne - pojawia się temat i struktura historii. Pojawiają się motywy siły/władzy oraz intymności/miłości (historie życia można porównać pod względem obecności i przewagi któregoś z tych motywów)

Ton narracyjny, wyobrażenia i temat to zasoby osobiste, które choć wiele wnoszą do tożsamości, to jej NIE DETERMINUJĄ

Część zasobów np. pochodzi z biologii i kultury. Duże znaczenie zdobywać zaczynają i później już stale mają relacje interpersonalne. A także, co dodajemy dalej

4.    Od okresu adolescencji, kiedy pojawia się po raz pierwszy - ideologiczny układ odniesienia (wartości, etyka, religia, obyczaje). Człowiek po raz pierwszy jest w stanie świadomie przyjąć perspektywę historyczną.

5.    Próg dorosłości - można już wyróżnić główna postać - wyidealizowaną personifikację Ja, obrazującą ważne dążenia, ideał, pragnienia, wizję lub rolę

6.    W połowie życia zmienia się tematyka narracji, pojawiają się treści skryptu generatywnego (wzmożona troska o innych, potrzeba i gotowość pracy na rzecz innych pokoleń)

Wraz z wiekiem (na podstawie badań McAdamsa) zwiększa się spójność, otwartość, tolerancja na niejednoznaczne oceny, wiarygodność, różnicowanie na temat główny i wątki poboczne, wewnętrzna integracja i kreatywna integracja (zwłaszcza w okresie starości, gdy następuje przygotowywanie się do bilansu życia)

Komponenty kreatywności (wg McAdamsa)

1.    oczekiwania społeczne

2.    wiara w siebie i rodzaj ludzki

3.    kreatywne troski

4.    kreatywne pragnienia

5. kreatywne zaangażowanie