20357

Seligman, Walker, Rosenhan, Psychopatologia, wyd. Zysk I S- ka, Poznań 2003

a) Zaburzenia osobowości nie można zdiagnozować wcześniej niż przed okresem dorosłości (osobowość wcześniej nie jest ukształtowana);

b)    Można postawić diagnozę osobność w wieku dojrzewania, jeśli istnieją jasne przesłanki;

c)    Istnieje tendencja mężczyzn do ujawniania zaburzeń antyspołecznych i pranoidlanych, a u kobiet do prezentowania osobowości histrionicznej;

d)    Zaburzenia osobowości u kobiet skutkują mniejszym upośledzeniem funkcjonowania społ niż u mężczyzn;

e)    Na rozwój tych zaburzeń może mieć wpływ genetyka, jak i doświadczenia;

6.

GRUPY ZABURZEŃ:

a)    GRUPA A: dziwaczne i ekscentryczne zachowania;

b)    |RUPA B: zachowania dramatyczne, emocjonalne i

niekonsekwentne;

zachowania związane z niepokojem i lękiem.

II. ZABURZENIA DZIWACZNO- EKSCENTRYCZNE (grupa A):

1. SCHIZOTYPOWE zaburzenie osobowości:

a)    3% ludzkości;

b)    Częstsze u mężczyzn;

c)    Objawy:

•    dziwaczność myślenia: skrajnie podejrzliwe lub paranoidalne przemyślenia (IDEA ODNIESIENIA-osoba ma przeczucie, ze jest obiektem szczególnej uwagi ze strony innych osób);

•    postrzegania: DEPERSONALIZACJA-poczucie wyobcowania z własnego „ja", sprzeczne i niewłaściwe myśli, niepokoje społeczne;

•    komunikowania: dygresyjność, brak przejrzystości wypowiedzi, zbaczanie z tematu itp.

d)    PRZYCZYNY:

•    Uwarunkowania genetyczne, może łączyć się ze schizofrenią;

•    Wykazuje się wiele podobieństw osób z tym zaburzeniem, w zakresie budowy fizycznej i zachowania, do ludzi chorych na schizofrenię;

•    Podobne do schizofreników są także: przebieg problemów w dzieciństwie, poziom funkcjonowania poznawczego, budowa mózgu, oraz ograniczenie rozwoju płatów skroniowych.

e)    LECZENIE:

•    Terapia poznawczo- behawioralna (Beck)- etapy:

Paulina Mikulaścik Strona 2