22020

przyspieszenia przebiegu negocjacji akcesyjnych, postanowiono, że druga faza rozpocznie się jeszcze w trakcie trwania fazy pierwszej, a do negocjacji będę stopniowo wprowadzane te obszary, w których screening jest już zakończony. W odpowiedzi na otrzymane stanowiska negocjacyjne krajów kandydujących, Komisja Europejska - w porozumieniu z krajami członkowskimi UE - przygotowuje odpowiednie stanowiska Unii Europejskiej. Następuje wtedy tzw. "otwarcie" obszarów - czyli podjęcie dwustronnych negocjacji w danej dziedzinie. Na spotkaniach zastępców (na szczeblu ambasadorów państw członkowskich przy UE i głównych negocjatorów ze strony państw kandydujących), a następnie na spotkaniach ministrów spraw zagranicznych odbywających się w ramach Konferencji Międzyrządowych zapadają decyzje, które z obszarów można wstępnie uznać za uzgodnione i zamknięte, a które wymagają dalszych negocjacji. Generalnie jednak obowiązuje zasada, że nic nie jest ostatecznie uzgodnione dopóki wszystko nie zostało uzgodnione.

Pierwsza faza negocjacji z Polską

Pierwsza faza negocjacji akcesyjnych Unii Europejskiej z Polską odbyła się, w formie screeningu wielostronnego i dwustronnego w okresie kwiecień 1998 r. - październik 1999

r.

Druga faza negocjacji z Polską

W drugiej fazie negocjacji akcesyjnych, w okresie od września 1998 r. do grudnia 1999 r. Polska złożyła na ręce Prezydencji Unii Europejskiej stanowiska negocjacyjne w następujących obszarach (w nawiasie podano datę złożenia danego stanowiska):

1.    Nauka i badania (1 września 1998 r.)

2.    Edukacja i kształcenie (1 września 1998 r.)

3.    Polityka przemysłowa (1 września 1998 r.)

4.    Małe i średnie przedsiębiorstwa (1 września 1998 r.)

5.    Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa (1 września 1998 r.)

6.    Telekomunikacja i technologie informacyjne (1 września 1998 r.)

7.    Kultura i polityka audiowizualna (1 września 1998 r.)

8.    Statystyka (11 grudnia 1998 r.)

9.    Unia celna (11 grudnia 1998 r.)

10.    Stosunki zewnętrzne (11 grudnia 1998 r.)

11.    Ochrona konsumentów i zdrowia (11 grudnia 1998 r.)

12.    Prawo spółek (11 grudnia 1998 r.)

13.    Swobodny przepływ towarów (28 stycznia 1999 r.)

14.    Unia Gospodarcza i Walutowa (28 stycznia 1999 r.)

15.    Polityka konkurencji (28 stycznia 1999 r.)

16.    Rybołówstwo (12 lutego 1999 r.)

17.    Energia (31 maja 1999 r.)

18.    Polityka społeczna i zatrudnienie (31 maja 1999 r.)

19.    Swobodny przepływ kapitału (15 lipca 1999 r.)

20.    Swobodny przepływ usług (15 lipca 1999 r.)

21.    Polityka transportowa (15 lipca 1999 r.)

22.    Swobodny przepływ osób (30 lipca 1999 r.)

23.    Kontrola finansowa (6 sierpnia 1999 r.)

24.    Ochrona środowiska (8 października 1999 r.)

25.    Wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne (8 października 1999 r.)

26.    Podatki (22 października 1999 r.)

27.    Polityka regionalna (30 listopada 1999 r.)

28.    Finanse i budżet (30 listopada 1999 r.)

29.    Rolnictwo (16 grudnia 1999 r.)

W odpowiedzi na stanowiska Polski, również Unia Europejska opracowała swoje stanowiska negocjacyjne, a w wyniku zwoływanych posiedzeń dwustronnej Konferencji Międzyrządowej za wstępnie zamknięte i nie wymagające dalszych negocjacji uznano następujące obszary: