trzeba wiedzieć co to jest cnota. Sokrates utożsamiał cnotę z wiedzą na temat cnoty. Dostatecznym warunkiem życia jest wiedza.
Konsekwencje:
- to co jest dobre dla kogoś jest dobre dla wszystkich
- złe działanie jest rezultatem niewiedzy lub wiedzy pozornej człowieka
postępowanie niezgodne z założeniem cnoty nic może być wybrane dobrowolnie bo człowiek pragnie dobra
ponieważ mota jest wiedzą to można się jej nauczyć, nie jest wrodzona, można ją rozwijać i nauczać innych (każdy człowiek nosi w sobie odpowiedź na pytanie czym jest cnota)
doktryna złotego środka Arystotelesa Arystoteles dostrzegał słabość intelektualizmu etycznego głoszonego przez Sokratesa. Nic chodzi o to czym jest cnota, ale chodzi o to jak cnota powstaje (jak stać się dobrym człowiekiem). Arystoteles uważał, że wszystko co robimy jest środkiem do jakiegoś celu. schemat środek cel
Ten łańcuch się nic zapętla i musi być gdzieś jakiś kres. Dla Arystotelesa celem był absolut. Cnoty stanowią także usprawnienia charakteru, pozwalają osiągnąć przez człowieka pewną doskonałość. Arystoteles proponuje etykę umiaru. Każdej cnocie odpowiadają duże wady.
Wada (niedostatek) |
Cnota (środek) |
Wada (nadmiar) |
Skąpstwo |
Hojność |
Rozrzutność |
Tchórzostwo |
Męstwo |
Brawura |
Uniźoność |
Pokora |
Pycha |
Złotym środkiem jest cudanonia (szczęście) nic mylić z przyjemnością. Sposobem na osiągnięcie złotego środka jest stosowanie umiaru. Przyjemności towarzyszą czynom człowieka.
etyka cnót Ałasdair Macłntvrf’a - dobra wewnętrzne względem praktyki a zewnętrzne (np. cukierki dla chłopca, który gra w szachy).