DEMILITARYZACJA, czyli proces, w którym pozbawia się dany teren wojsk oraz budynków i maszyn o charakterze wojennym;
DEKARTELIZACJA, czyii proces polegający na rozbiciu wielkich organizacji przemysłowych zwanych kartelami.
DEMOKRATYZACJA, czyli jest to proces "dochodzenia" do demokracji. Wyraża się w rzeczywistym uznaniu praw politycznych i obywatelskich.
Zapowiadano ukaranie zbrodniarzy wojennych (proces norymberski 20 listopada 1945- 1 października 1946 roku, zarzuty;
1. udział w spisku przeciw pokojowi
2. zbrodnie przeciw pokojowi
3. zbrodnie wojenne
4. zbrodnie przeciw ludzkości.
Ponadto zapowiadano odszkodowania wojenne, cesje terytorialne, przesiedlenie ludności z terenów przejętych przez Polskę i ZSRR. Zapowiadano odbudowę demokratycznego rządu i podpisanie z nim układu pokojowego.
2. Podział Rzeszy na dwa państwa.
Podjęto przygotowania do konferencji pokojowej z Niemcami, jednak ze względu na narastające sprzeczności pomiędzy mocarstwami w polityce wobec Niemiec nie można było uzgodnić wspólnego projektu traktatu pokojowego. Każde mocarstwo realizowało w swej strefie okupacyjnej własną linię polityczną wobec Niemiec. Najbardziej zbliżona była do siebie polityka okupacyjna Anglii i USA. Najbardziej odstawala od nich polityka radziecka. Do 1947 roku również Francja usiłowała realizować własną politykę osłabienia i podziału Niemiec. W końcu przywódcy jej ulegli argumentacji głoszącej o zagrożeniu Europy Zachodniej ze strony ZSRR i komunizmu i o konieczności tworzenia wspólnego zachodniego bloku obronnego.
1 stycznia 1947 roku doszło do połączenia stref amerykańskiej i brytyjskiej, które utworzyły Zjednoczony obszar gospodarczy, tzw. Bizonię. Francuska strefa przyłączyła się 8 kwietnia 1949 roku, co dało Trizonię, którą można określić „gospodarczym poprzednikiem RFN-u”. Państwa zachodnie uznały, że ZSRR zmierza do opanowania całych Niemiec. Postanowiły do tego nie dopuścić, podejmując wspólną, skierowaną przeciw ZSRR politykę. Zaczęły się ostre konflikty między pomiędzy aliantami na tle spraw niemieckich. Pod koniec czerwca 1948 roku Kreml odciął Berlin od dostaw prądu i od transportu lądowego z Zachodu, by wymusić zgodę na radziecką propozycję utworzenia ogólnoniemieckiego rządu „demokratycznego”.