26654

Ad. 2. W rozwoju osobniczym kościec występuje najpierw w formie błoniastej (mezenchymatycznej)- około 4 tygodnia życia; około 6tygodnia powstają ogniska chrzęstne zbudowane z komórek mezenchymatycznych , które utraciły wypustki i utworzyły układy zwarte torebkami (w jamkach istoty międzykomórkowej-jamkach chrzęstnych, pomiędzy którymi biegną włókna kolagenowe). Z nich rozwijają się grupy izogeniczne- chondroblasty ( w miarę starzenia ulegają mineralizacji oraz kostnieniu). Taki sposób namnażania określany jest jako śródmiąższowe wzrastanie chrząstki. Równocześnie chrząstka (szklista) wzrasta poprzez nawarstwianie okołoobwodowe (od strony ochrzęstnej). Po ukończeniu wzrastania utrzymuje się w przymostkowych częściach żeber, na powierzchniach stawowych oraz w ścianach dróg oddechowych (zawiera chondrocyty, istotę podstawową i włókna kolagenowe). Ponadto występuje chrząstka sprężysta (siateczki włókien sprężystych zamiast kolagenowych) oraz włóknista (grube pęczki włókien klejodajnych, uporządkowany układ komórek chrzęstnych- krążki międzykręgowe). Część chrząstki zwana ochrzęstną staje się okostną. Noworodek ma już wykształcone trzony wszystkich kości długich w formie kostnej oraz nasady dalsze kości udowych i bliższe kości piszczelowych. Około 10 roku życia chrząstka jest wyparta z wyjątkiem powierzchni stawowych oraz krążków wzrostowych. Pierwszy punkt kostnienia powstaje w kości ramiennej około 8 tygodnia życia wewnątrzmaclcznego.

Kostnienie na podłożu chrzęstnym- dookoła chrzęstnego modelu oraz w Jego wnętrzu trwa zastępowanie tkanki chrzęstnej. Niszczenie wewnątrz trzonu przyszłej kości odbywa się poprzez chondroklasty- nigdzie nie następuje bezpośrednia przemiana tkanki chrzęstnej w kostną lecz zawsze chrząstka jest najpierw niszczona nim rozwinie się istota kostna ( w chrząstce pojawiają się ogniska zwapnienia). Rozwojowi kości długiej towarzyszy kostnienie ochrzęstne -ossificatio perichondralis oraz kostnienie śródchrzęstne- osslficatio endochondralis (rozpoczyna się od śródmiąższowego punktu kostnienia). Komórki wewnętrznej warstwy ochrzęstnej przylegającej do chrząstki ulegają przemianie w osteoblasty, a ochrzęstną w okostną. Osteoblasty wytwarzają włóknistą osseinę, a następnie sole mineralne. Na chrząstkę zostaje „nałożony mankiet kostny" hamujący rozrost chrząstki, który doprowadza do rozrostu kości na grubość. Jednocześnie chondroklasty i osteoklasty przyczyniają się do powstawania jamy szpikowej. Rozwój odbywa się przez nawarstwianie tkanki kostnej - appositlo na wewnętrznych beleczkach kostnych oraz poprzez zanik beleczek kostnych poprzednio utworzonych - resorptlo. Kolejne punkty kostnienia powstają w: nasadach (śródmiąższowo) oraz w chrząstkach przynasadowych po okresie skoku pokwitaniowego.

Złamanie wielokrotne: pęknięcie kości na kilka części.

Złamanie pojedyncze: pęknięcie kości na dwie części.

Złamanie otwarte: kiedy złamana kość lub jej fragment działa jak nóż, przecinając otaczające ją mięśnie i skórę.

Złamanie podokostnowe: takie, które wygląda na niepełne I przypomina nadłamaną świeżą gałązkę.