26826

prowadzony przed wystąpieniem, możliwej do przewidzenia awarii, jest z reguły mniej kosztowny i trwa krócej. Właściwa organizacja gospodarki konserwacyjno-remontowej powinna zatem stanowić taki system, w którym na równych prawach realizowane będą dwa podstawowe jej cele:

prewencja czyli zapobieganie oraz    regeneracja czyli odnowa

W praktyce przemysłowej istnieje wiele takich systemów, których charakter uzależniony jest od parku maszynowego i rodzaju działalności produkcyjno-organizacyjnej.

7.3. System remontów planówo-zapobiegawczych (PZR)

System PZR został wprowadzony w polskim przemyśle maszynowym, w tym także w branży obrabiarkowej w 1967 roku. Opiera się on na czterech głównych zasadach:

a)    przestrzeganie norm prawidłowego użytkowania maszyn i wykonanie w czasie użytkowania niezbędnych czynności konserwacyjnych.

b)    wykonanie remontów po określonej z góry liczbie godzin pracy i w kolejności wynikającej z przyjętego cyklu remontowego.

c)    ustalenie i wykonanie rzeczowego zakresu planowanych remontów tak, aby przywracały one maszynie pierwotny resurs pracy.

d)    ustalenie statystycznych normatywów remontowych, tak pod względem zakresu robót, ich pracochłonności, jak i kosztu - jako wielkości wyjściowych przy ustalaniu planu remontów.

W systemie PZR podstawowe znaczenie planistyczne i organizacyjne ma cykl remontowy, który jest okresem między dwoma remontami kapitalnymi, lub od zainstalowania nowej maszyny do pierwszej jej naprawy głównej.

W odniesieniu do obrabiarek cykl remontowy Tcr. wyznaczony przez dwa kolejne remonty kapitalne (K) zawiera: 9 przeglądów (P).

6 remontów bieżących (B).

2 remonty średnie (S).

Na osi czasu sekwencja tych czynności konserwacyjno-remontowych przedstawia się następująco (rys.7.1):

k|p|b|p|b|p|s|p|b|p|b|p|s|p|b|p|b|p|k

Rys.7.1. Sekwencja czynności konserwacyjno-remontowych na osi czasu

Długość cyklu Tcr oblicza się wychodząc z nominalnej trwałości (t„). przewidzianej dla danej maszyny. Dla wielu typów obrabiarek wynosi ona 24.000 h, co odpowiada okresowi 11 lat pracy na jednej zmianie, z uwzględnieniem postojów na remonty. Długość cyklu remontowego Tcr będzie zwykle odmienna od nominalnej trwałości t„ i jest określana z zależności: i =5

Tcr = 11 Lj • t_n, którą można też przedstawić jako: i = I

Tcr = k* I-n* ^m* 1-p* *n

L - współczynnik zależny od rodzaju obrabianego materiału (st. -1. żel. i staliwo -0,8. ceramika -

0.6).

L„- w. z. od rodzaju produkcji (jednostkowa - 0,8; średnioseryjna - 0,6; wielkoseryjna 1.0),

Ln, - w. z. od wieku maszyny (1 - przed pierwszym remontem; 0.9 po pierwszym remoncie),

Lp - w. z. od klasy dokładności obrabiarki (zwykła -1.0; podwyższona - 1,1; wysoka - 1,3),

L, - w. z. od odporności prowadnic na ścieranie ( zwykłe i nieosłonięte -1,0; hartowane i w osłonach - do 1,3).

Jeżeli przyjmiemy, że T_Cr =24.000 h, to okres międzyprzeglądowy wynosi:

2