27092

socjaldemokratów. Potem był marsz na Rzym z Mussolinim na czele. Nie został on jednak rozpędzony, bowiem spowodowałoby to, że na scenie politycznej pozostałby konsekwentny w swych żądaniach ruch socjalistyczny. Więc prezydent zdecydował się i powołał Mussoliniego na premiera. Faszyści jawią się jako zwolennicy rządów silnej ręki. Ugrupowania faszystowskie przyjmowały w 23 roku ordynację wyborczą, która zdobyła ponad 25% głosów i dawała 2/3 mandatów. Faszyści mięli, więc większość mandatów, więc było to tzw. przekazanie władzy Mussoliniemu. Na mocy jego postanowień pojawił się Watykan jako samodzielne państwo. Został podpisany konkordat Właściwie to faszystom zależało na tych rozstrzygnięciach, a nie kościołowi. Faszyści chcieli oddzielić kościół od państwa, co w pewien sposób wypełniało założenia Mussoliniego. Przyczyna powstaiua faszyzmu włoskiego to przede wszystkim I wojna światowa, a główna przyczyna powstania faszyzmu niemieckiego to wielki kryzys gospodarczy. Przyczyną powstania faszyzmu niemieckiego nie była I wojna światowa, dlatego że żołnierze niemieccy z chwilą zakończenia wojny nie byli przekonani, co do tego, czy ponieśli klęskę. Z chwila zakończenia wojny Ententa nie zabrała Niemcom ich żadnego skrawka. W Niemczech po wojnie było duże bezrobocie powiązane z kryzysem gospodarczym. Mimo to władzy się faszystom przejąć nie udaje. Socjaldemokraci niemieccy nie byli ugrupowaniem skrajnym, ukierunkowanym rewolucyjnie. W Niemczech powstał po wojnie rząd koalicyjny. Dla burżuazji niemieckiej socjaldemokraci nie stanowili zagrożenia. Hitler z faszystami nie byli przeciwwagą dla nie rewolucyjnej partii socjaldemokratycznej, więc nie było szans na zwycięstwo faszystów niemieckich po I wojnie. Po I wojnie zaczyna zwiększać się kryzys będący następstwem nadprodukcji, która cechowała wiele ówczesnych państw, a najwcześniej do tego kryzysu dochodzi w USA. Musiano zatrzymać produkcję, czyli trzeba było zwolnić ludzi dotychczas pracujących w danym kraju, w danej gałęzi, co powodowało z kolei zatrzymanie produkcji w innych działach w innych krajach. Jeżeli zaczyna się źle dziać w jednym kraju, to inwestorzy wycofywali swój kapitał stamtąd no i kryzys się pogłębiał. Zmniejszał się popyt, a kapitał, który był potrzebny na tworzenie nowych miejsc pracy, wypływał z danego kraju. Popyt jest mniejszy, więc i produkcja jest mniejsza i kryzys się pogłębia. Wartość akcji spadla w USA o ponad 50%, co spowodowało krach na giełdzie i „czarny piątek" w Nowym Yorku Kryzys najdotkliwiej dotknął USA, Niemcy, Polskę i Francję. Nie dotknął natomiast Związku Radzieckiego i Japonii. Wartość produkcji przemysłowej średnio spadła o ponad 30% (w USA ok. 46%). W rolnictwie produkcja utrzymywała się na tym samym poziomie, ale malały tam ceny. Rolnik, który obserwował wzrost cen produktów przemysłowych, zwiększał produkcję, przez co było więcej dóbr rolnych, a ich cena spadała. W konsekwencji tego, bezrobocie wyniosło łącznie we wszystkich krajach około 35 min ludzi. W Niemczech było największe bezrobocie - 5,5 min podczas kryzysu Podjęte były z czasem działania, żeby ów kryzys przezwyciężyć. Musiano uruchomić popyt na produkcję. Chodziło tu nawet o bezużyteczne prace, bo ludzie za nie dostaną wynagrodzenie, pójdą na rynek i tak coś kupią, więc gospodarka będzie się nakręcać. Sytuacja polityczna (pozycja socjaldemokratów) w Niemczech w dobie kryzysu uległa radykalnej zmianie. Z kryzysu powojennego Niemcy wychodziły z wielkimi problemami, a potem na dodatek był jeszcze kryzys gospodarczy. Więc przeciętny robotnik mówił i czytał o tym, że socjaldemokraci nie spełnili ich oczekiwań. W trakcie wyborów do parlamentu (28’, 30’, 32’) rosło poparcie dla faszystów Na początku 32’ osiągnęli poparcie 37%, więc byli największą partią. W tym samym czasie malało poparcie dla socjaldemokratów -spadło ono poniżej 20%. Na scenie pojawili się komuniści z poparciem 12%, a potem 15%. Więc na scenę wchodzi rewolucyjna lewica w postaci komuchów. Komuniści chcieli przebudowy rządu niemieckiego na zasadzie dyktatury proletariatu Faszyści niemieccy natomiast nie domagali się wielkiej zamiany, dlatego nie jawili się w oczach burżuazji jako groźna partia, a nawet więcej - wydawali się dobrym rozwiązaniem, jako wprowadzenie rządów silnej ręki. Zatem powołano w styczniu 33 roku zgodnie z prawem szefa partii faszystów - Adolfa Hitlera na kanclerza. Hitler konsekwentnie łamał i reinterpretował od tego czasu akty prawne i dokonywał swoistego zamachu stanu. Jednak początkowo rząd Hitlera był rządem koalicyjnym. Dekret o ochronie państwa niemieckiego - wydany przez prezydenta Hindenburga. Hitler ustalił, że to rząd będzie mógł ustalać dekrety i zmieniać konstytucje. Poprzez represje zmuszano do rozwiązania partii socjaldemokratów, a potem partii deutsche nationale. Więc partie rozwiązywały się, a Hitler stał się dyktatorem. Hitler musiał też uporać się z opozycją wewnętrzną. Noc długich noży - czerwiec 34 rok wymordowanie pizywódców SA. Gdy zmarł Hindenbing, Hitler mianował się kanclerzem Rzeszy wiec zaczęły się na dużo większą skalę działania represyjne. Zaczęto grupować Żydów w gettach, a potem tworzono obozy śmierci. Jak spojrzymy na faszyzm niemiecki i włoski - to w faszyzmie włoskim nie było eksterminacji własnego narodu i innych nacji w takim stopniu, jak w faszyzmie niemieckim. A w obu przypadkach były rządy silnej ręki.