27094

państwa podziemnego. Tu funkcjonowały struktury rządowe - parlament itd. Jest to bardzo dobrze zorganizowanie oporu Indywidualne zachowanie oporu, jak już powiedzieliśmy, nie jest, zatem ruchem oporu. Ruch oporu to struktura i sieć oporu. A jeśli sieć oporu jest doskonale zorganizowana, to mówimy o państwie podziemnym. Również w Jugosławii było państwo podziemne. Ruch oporu przyczynia się w dużym stopniu do pokonania okupanta. Państwo komunistyczne w Europie Środkowej w latach 40'. Ustanowiły się komunistyczne reżimy autorytarne. W dużym stopniu ten system został narzucony, ale w pewnym stopniu były wewnętrzne uwarunkowania po temu, oraz możliwości. Nacisk Związku Radzieckiego powodował, że siły liberalne były spychane na boczny tor. Do Albanii armia czerwona nie wkroczyła, a system komunistyczny i tak zwyciężył. W Jugosławii również zwyciężył komunizm. W Jugosławii system komunistyczny był wprowadzony sprawniej niż w innych rejonach. System komunistyczny bez obecności armii czerwonej ukształtował się również w Chinach. Komunizm, w Chinach zwyciężył w 49 roku, podczas gdy Rosjanie wycofywali się z Mandżurii kilka lat wcześniej. Wpływy ruchu komunistycznego w Europie Środkowej. W Rumunii w okresie międzywojennym komuniści stanowili 5/100 procenta społeczeństwa rumuńskiego. Ale największym ruchem i najbardziej zorganizowanym mchem oporu w Rumunii był ruch komunistyczny. W Jugosławii to nich komunistyczny dominuje w siłę polityczną. Czechosłowacja jest w okresie międzywojennym państwem demokratycznym, a na komuchów głosuje 20% ludzi. Kraje Europy Środkowej i Środkowo-Wschodniej były krajami zacofanymi i nie posiadały dostatecznie dobrych reform, dlatego wzrastało tam potencjalne niezadowolenie wobec elit politycznych. Dlatego komunizm miał możliwość rozwoju. Status obywateli rzutował na niewiarę w dotychczasowe struktury. Co najmniej 10% społeczeństwa zdecydowanie zmierzała w kierunku zmian. Jeśli te 10% jest podporządkowane jakiejś idei. to już można myśleć o przebudowie krają W tych krajach liczba komunistów wzrastała. Gdy armia czerwona wyzwalała te ziemie spod okupacji hitlerowskiej, to liczebność partii komunistycznych w ciągu pół roku wzrastała 10-krotnie. Ludzie nie byli tak naprawdę zmuszani siłą. W latach 70-tych w Polsce do PZPR-u należało 3 min Polaków. I nie byli oni, bynajmniej zmuszani siłą Jest właśnie takie zjawisko, że jeśli jakaś partia wygrywa lub ma ogromne poparcie, to duża część ludzi się do nich przenosi. Komuniści starali się ukonstymować rządy komunistyczne w Bułgarii, Jugosławii, ua Węgrzech, Rumunii itd. Starali się po raz pierwszy ukonstytuować komunizm w momencie ataku Niemców na ZSRR. Fronty narodowe miały być nadbudową polityczną do zjednoczonej partyzantki. Była to idea utylitarna i miała pokazać, że komuniści nie dążą do dyktatury. W Polsce. Rumunii, czy na Węgrzech fronty były pustymi nazwami, którymi się posługiwały komuchy. W ramach tych frontów była partia komunistyczna i małe ugrupowania, których były historyczne. Komuniści mówili, że tworzyli front narodowy. To pozwalało w wymiarze międzynarodowym mówić, że komunizm nie jest narzucony, ale rządy same go wybierają. Na czele tych rządów, co ciekawsze, nie stawali komuniści. Przywódcy partii niebyli komunistami. Zdanek Firlinger-stanął w Czechosłowacji na cele rządu (i nie był komuchem). Rząd frontu narodowego Czechów i Słowaków w pełni składał się z historycznych partii. Komuniści obsadzali siodełka ministrów dla swoich ludzi, bo mogli taki kraj dzięki temu komunistycznie reformować. Jeśli kadra dowódcza np. w armii była zmieniana, to można było przeprowadzić „demokratyczne wybory”. Najdłużej opór stawiała demokracja Czechosłowacka. Aby taki rząd doszedł do skutku, to we wszystkich krajach objętych „genialnym” pomysłem skomunizowania, trzeba było wyeliminować konformistów z historycznych partii.