27111

Ad. b) Zmianę otoczenia stosuje się częściej wobec niemowląt i małych dzieci. Można m.in. wzbogacić otoczenie(kiedy dzieci są zajęte czymś interesującym, istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że coś „zbroja"), ograniczyć bodźce otoczenia (np. krótko przed pójściem spać), uprościć otoczenie (aby nie było zbyt trudne i skomplikowane), uczynić otoczenie bardziej bezpieczne dla dziecka, robić plany ze starszymi dziećmi.

KONFLIKTY MIĘDZY RODZICAMI A DZIECKIEM. KTO POWINIEN ZWYCIĘŻYĆ?

Gdy ani konfrontacja, ani zmiana otoczenia nie zmieniają zachowania dziecka następuje konflikt.

Konflikt jest chwilą prawdy relacji między rodzicami a dzieckiem. Konflikty mogą ludzi rozdzielać bądź przybliżać. Konflikt nie musi być czymś złym. Otwarcie uwewnętrzniony, przyjęty jako zjawisko naturalne- może być wręcz pożyteczny dla dziecka--* zakładając jednak. Że zostanie on konstruktywnie opanowany. Decydującym czynnikiem jest sposób, w jaki konflikt zostanie opanowany.

W rodzinach najczęściej występuje walka o władzę. Istnieją 2 metody rozwiązania konfliktu:

1)    Zwycięstwo- gdy to rodzic rozstrzyga na czym powinno polegać rozwiązanie. Gdy dziecku nie podoba się to rozwiązanie(a tak zazwyczaj się dzieje), rodzic najpierw używa perswazji (przekonuje, namawia dziecko), natomiast gdy to nie skutkuje, próbuje osiągnąć cel poprzez użycie władzy rodzicielskiej i autorytetu(groźba kary).

2)    Porażka- występuje gdy ulegamy dziecku, stawia ono na swoim.

W obydwu metodach każda osoba chciałaby przeprowadzić swoją wolę i próbuje drugą przekonać, aby to zaakceptowała. Przy obydwu jedna osoba oddala się z poczuciem porażki, najczęściej gniewie na drugą, ponieważ ta osoba właśnie spowodowała ta porażkę.

Metody te są nieskuteczne, mogą wywołać takie skutki jak: niechęć do rodzica, złość, słabą motywację do spełnienia rozwiązania (rodzica), dziecko czuje się zmuszone do czegoś, rodzice muszą ciągle pilnować, kontrolować, sprawdzać czy dziecko wykonuje 'zwycięską" decyzję.

Nigdy nie doprowadzi się do współpracy przez to, że się zmusza dziecko do zrobienia czegoś-* „ilekroć zmuszacie dziecko poprzez użycie władzy i autorytetu, aby coś zrobić, tyle razy odmawiacie mu sposobności uczenia się wewnętrznej dyscypliny i odpowiedzialności za siebie".

Najpoważniejszym następstwem natomiast metody 2 jest to, że dzieci są „dzikie", nieopanowane, niesforne. Nauczyły się, że ich potrzeby są ważniejsze niż kogoś innego. Są samolubne i pełne pretensji. Dla tych dzieci życie to otrzymywanie, branie. Rzadko współpracują w domu i pomagają.

Istnieje także 3 metoda- ROZWIĄZYWANIE KONFLIKTÓW BEZ PORAŻEK ! a więc nikt nie zostaje pokonany). W metodzie tej konflikty rozpracowuje się, rozwiązuje, przy czym żadna ze stron nie jest zwycięską ani pokonaną.

Rozwiązanie musi ZADOWOLIĆ OBIE STRONY.