Tab. Charakterystyka przedsiębiorstw opartych na fordowskim systemie organizacji produkcji ^^^^^^^^^^masowejjjjos^ordowskim^Ystemie^^lastycznejji^e^alizacji^^^^^^^^^^
Cechy |
FORDYZM |
POSTFORDYZM |
Wykorzystywana technologia |
nie skomplikowana, stała lub wolno zmieniająca się |
wysoce skomplikowana, szybko zmieniająca się |
Techniczne wyposażenie produkcji |
wysoko specjalistyczne maszyny o sztywnym przeznaczeniu |
park maszynowy o przezna-czeniu ogólnym, możliwość elastycznego programowania maszyn i urządzeń |
Rozmiar produkcji |
produkcja na dużą skalę |
produkcja w małych seriach |
Rozmiar rynku |
duże rynki zbytu |
małe rynki zbytu |
Charakter rynku |
jednorodny, nastawiony na konkurencję cenową |
zróżnicowany nastawiony na konkurencję jakościową |
Poziom centralizacji |
organizacja zliierarchizowana |
organizacja zdecentralizowana |
Powiązania produkcyjne |
produkcja zintegrowana pionowo |
dezintegracja pionowa produkcji, liczni podwyko-nawcy, zintegrowane sieci gospodarcze |
Zatrudnienie |
sztywne |
elastyczne |
Kwalifikacje pracowników |
wysoce zdefiniowane |
elastyczne, szerokie umiejętności |
Giarakter pracy |
praca rytmiczna, zrutynizowana |
elastyczny, bardzo zróżnicowane zadania |
Źródło: W. Budner 2004
Jeden z inicjatorów powstawania technopolii, Francuz P. Laffitte, tak ujmuje nową koncepcję rozwoju: „chodzi o zebranie w jednym miejscu zaawansowanych technologii, centrów badawczych, przedsiębiorstw, a także instytucji finansowych, co stworzy warunki ułatwiające kontakty w tym środowisku, powstawanie nowych idei, innowacji technicznych i produktów będących efektem synergii oraz tworzenie przedsiębiorstw”. Istotną rolę w określeniu ich specyfiki i znaczenia odgrywają zlokalizowane tam przedsiębiorstwa produkcyjne, placówki naukowo-badawcze, instytucje finansowe i inne organizacje obsługi biznesu, pośredniczące i ułatwiające nawiązywanie kontaktów gospodarczych oraz wspierające rozwój gospodarczy.
Zwięzłą, a zarazem pełną definicję technopolii przytacza R. Domański [1998, s. 216-217]. Nazwą tą określa on koncentrację w pewnych obszarach technologiczno-innowacyjnej działalności związanej z przemysłem, zdolnej do generowania naukowych synergii i ekonomicznej produktywności.
można mówić o trzech kategoriach obszarów (regionów), w których mogą pojawić się bieguny technologii. Są to:
• stare regiony przemysłowe (obszary produkcyjne),
• przestrzenie metropolitarne (przekształcające się),
• nowe przestrzenie przemysłowe (utworzone ex nihiló).