2777

wtórne - jednostka nie musi należeć

2.    małe - wszyscy członkowie znają się - kontakty osobiste (do 25 osób) duże - nie wszyscy się znają, nie wszyscy ze wszystkimi się kontaktują

3.    formalne - celowe - tworzone przez kierowników w celu wykonania określonych zadań zgodnych z celami organizacji; oparte są na istniejących schematach organizacyjnych; każdy jest świadom swojej roli i obowiązków; członkostwo jest wyznaczone hierarchicznie np. brygady, wydziały produkcyjne.

nieformalne - spontaniczne - istnieją poza obowiązującymi schematami, me są zakładane przez kierownictwo, powstają spontanicznie, samorzutnie w celu zaspokojenia społecznych i psychicznych potrzeb jednostki (wspólnoty, bezpieczeństwa); oparte aa wzajemnej sympatii jej członków

4.    kliki - specyficzne grupy nieformalne FAZY ROZWOJU GRUP: (formalnych):

1. tworzenie się zespołów, formowanie grupy-ludzie starają się poznać, ustalić zasady, wzory zachowania-co jest akceptowalne a co nie; normy odnoszą się do czynności związanych z rolami, zachowanie osób cechuje ostrożność, etap kończy się gdy członkowie się identyfikują - postrzegają jako wspólnotę

2. wyłanianie się przywódcy, docieranie się - osoby otwarcie wyrażają poglądy, dochodzi do różnicy zdań, niechęci, wrogości przeciwko przywódcy

3. wytwarzanie norm połączone ze wzrostem spójności - spójność objawia się tym, że członkowie zaczynają identyfikować się z celami i normami; członkowie rozumują kategoriami myślenia grupowego i zaczynają działać na rzecz, realizacji wspólnych celów.

4. wykonywanie zadań - grupa może skoncentrować swoje wysiłki na efektywnej pracy; następuje wzrost zaufania - autonomia grupy - sposoby wykonywania działań, wybory kierownika, spraw formalnych- Im większa autonomia tym większa identyfikacja z grupa.

EFEKTYWNOŚĆ GRUPY zależy od:

1. wielkość grupy - grupy mniejsze są bardziej efektywne, lepsza koordynacja działań

2. spójność grupy - siła z jaką gnipa oddziałuje na swoich członków powodująca, że członkowie są do niej pozytywnie nastawieni, realizują wyznaczone przez nią zadania, atrakcyjność grupy dla jej członków, poczucie przynależności do grupy, solidarność -potrzeby, które można zaspokoić przy pomocy grupy

-wskazać cele grupy

-wskazać w jakim stopniu gnipa może potrzeby zaspokoić -stworzenie członkom możliwości poświęcenia się na rzecz grupy

3.    funkcjonujące w grupie normy

4.    stopień zaufania do kierownictwa

5.    relacja między celami grupy a celami organizacji (zgodne lub rozbieżne)

OSOBA KIERUJĄCA GRUPĄ POWINNA przestrzegać zasad:

-cel jasno sformułowany

-precyzyjne określenie zadań, ról, uprawnień członków

-stosowanie przejrzystości w kierowaniu gmpą: jakie jest miejsce w grupie

-stworzyć możliwości do realizacji celu

-dyskusja w gnipie powinna prowadzić do wykazania różnic zdań bez konsekwencji

OŚRODKI SKUPIENIA - środki integrujące: