którym jednostka posługuje się wraz z innymi ludźmi. Język wywodzi się z bezpośrednich kontaktów, ale nie jest od nich uzależniony. Jest zdolny stać się obiektywną przechowalnią wielkich zbiorów znaczeń i doświadczeń, które można przechowywać w czasie i przekazywać kolejnym pokoleniom. Podlega również typizacjom dzięki którym czysto subiektywne znaczenia zostają włączone w szersze kategorie i tym samym zrozumiałe dla innych ludzi. Język pozwala wykraczać poza sferę życia codziennego (np.: opisywać sny). Każdą cząstkę języka która spina różne sfery rzeczywistości nazywa się symbolem, a język który ją zwiera -językiem symbolicznym.
Językowe obiektywizacje pozwalają na tworzenie wiedzy potocznej. Ludzie żyją wyposażeni w jej określony zasób i dzielą ją z innymi. Wiedza potoczna zawiera między innymi informacje o położeniu społecznym jednostki i wypływających stąd ograniczeniach. Jest także zbiorem szczegółowych praktycznych instrukcji, jak wykonywać zwykłe czynności, jak zachowywać się w konkretnych sytuacjach. Społeczny zasób wiedzy zapewnia złożoną i szczegółową informację dotyczącą tych sfer życia z którymi szczególnie często ma się do czynienia, przy czym każda jednostka nieco inaczej czerpie z tego zasobu w zależności od własnej sytuacji życiowej i tego co dla niej jest istotne. Sfeiy istotności różnych ludzi mogą się krzyżować w rezultacie czego mają oni wspólne zainteresowania i doświadczenia. Społeczny podział wiedzy jest zróżnicowany - jednostka nie wie wszystkiego co wiedzą inni i na odwrót, a im bardziej szczegółowa jest wiedza tym mniej osób ją posiada.