28416

Zaczajają się na Karola, który ma za chwilę zjawić się w gabinecie. Czekanie się wydłuża, Okulista zaczyna czytać książkę, ale nie chcą go słuchać. Potem poluje na muchę, skupia na moment na sobie uwagę znudzonych myśliwych. Nagle słychychać kroki. Wnuk wydaje radosne okrzyki i wygrywa kilka tonów dziarkiego sygnału na trąbce. Drzwi się uchylają, Dziadek wypala z obu luf. Myśliwym ulżyło. Żegnają się z Okulistą, zapowiadają, że jeszcze wrócą i zostawiają swój numer telefonu, żeby w razie jakiegoś kolejnego Karola lekarz mógł dać cynk. Okulista nie pobiera opłaty za wizytę. Po wyjściu obu panów wciąga do gabinetu trupa (koniecznie ma to być manekin, nie aktror grający nieboszczyka), ogląda ciało i stwierdza, że i tak nie pomógłby pacjentowi - nieuleczalny przypadek odklejenia rogówki.

Dzwoni telefon. Okulista zapisuje pacjenta na następny dzień. Rozmówca przedstawia się, na imię ma Karol. Okulista dzwoni do myśliwych i zawiadamia ich o przybyciu Karola. Potem chowa ciało pod łóżko, a sam kładzie się na kanapie i czyta książkę (jak na początku).