Warunek dla osi Yc (związanej ze środkiem masy robota) - na brak poślizgu wzdłuż osi poprzecznej robota:
—x’c8in0 — ód 41 yccosO = 0 (5)
A skąd się to wzięło?
A stąd:)
Wszystkie rzuty prędkości na oś Yc muszą się zrównoważyć. Mamy następujące składowe (czarne kąty przy układzie [Ac, Yc]):
Xęcos& = arccos(90° — 0) = x'csin& (6)
1
yccosS (7)
... oraz składowa wynikająca z prędkości kątowej:
|u; x d\ = Ód (8)
(kierunek wektora (u; x d) jest zgodny z kierunkiem osi Yc)
Prędkości te muszą dać w sumie 0, a zauważmy, że składniki lewej strony równania 4 są takie same, jak wymienione przed chwilą składowe. Zatem lewą stronę równania 4 przyrównujemy do 0 - stąd wzięło się równanie 5.
Równanie 5 jest niecałkowalne po czasie (nie da się obliczyć analitycznie całki np. z yccosO, bo obie zmienne są tutaj zależne od czasu), zatem jest to ograniczenie nieholonomiczne.
Dla obu kół mamy rzuty prędkości x‘c i yc na oś Xc (niebieskie kąty):
oraz
yccosfi = y'ccos( 90° — 0) = ycsinS
(10)
Oprócz tego, dla koła prawego mamy:
• prędkość postępową koła: -r£/> Minus bierze się stąd, że ruch koła równoważy pozostałe prędkości poślizgowe.
(u)
2
prędkość wynikającą z obrotu kół wokół środka obrotu P: +/?0 (prędkość kątowa 0 skierowana jest w stronę „do nas”, a wektor R - tak, jak zaznaczyłem na rysunku, czyli od osi wózka w stronę kół. Tak więc iloczyn wektorowy skierowany jest w dodatnim kierunku osi Xc - dlatego „+”)
Warunek dla koła prawego:
x‘ccosO + ycsinO + RÓ — rtpp = 0
Dla koła lewego jest analogicznie: