31268

czeń oraz ich wyniki, które zostały zamieszczone w certyfikacie budynku „Beriaymont" przedłoźo-nym 16 grudnia 2004 w Dyrekcji Generalnej Transportu i Energii Komisji Europejskiej ze strony polskiej.

Opis budynku Historia

Parcela, na której wybudowano budynek Komisji Europejskiej, zajmowana była wprzeszłości przez klasztor 2eński Dames du Beriaymont, w którym zakonnice prowadziły renomowaną szkolę żeńską. Wiatach 60-tych XX wieku iząd belgijski, chcąc umiejscowić instytucje Unii Europejskiej w Brukseli, zakupił teren na którym znajdował się klasztor z przeznaczeniem pod budowę siedziby Komisji Europejskiej. Klasztor Dames du Beriaymont został przeniesiony do Waterloo. Budowa budynku „Beriaymont” trwała od roku 1963 do 1969. Nowy' gmach opowierzcluii całkowitej 240 000 nr rozmieszczonej na 18 poziomach, z czego 14 kondygnacji nadziemnych z jedną techniczną na dachu i cliarakterystycznym kształcie czteroramiennej gwiazdy o różnych ramionach stal się symbolem obecności instytucji Unii Europejskiej wBzukseli. W..Beriaymont" począwszy od roku 1967 do roku 1991 pracowało około 3 000 urzędników Komisji Europejskiej W1991 roku Komisja Europejska opuściła gmach, czego przyczyną było stwierdzenie obecności w konstrukcji budynku 1400 ton azbestu używanego pow^rszeclmie wiatach sześćdziesiątych przy wykonywaniu elewacji budynków' i ochronie ciephiej konstrukcji stalowych. Stwierdzono wówczas znaczne zanieczyszczenie środowiska wewnętrznego budynku oraz jego bezpośredniego otoczenia włóknami azbestu uwalniającego się z materiałów wykorzystanych przy wznoszeniu gmachu. Wraz z opuszczeniem budynku przez Komisję Europejską podjęto decyzję o całkowitej renowacji obiektu. Jej zadaniem miało być usunięcie szkodliwych materiałów zawierających azbest służących do ochrony konstrukcji stalowej budynku oraz całkowita wymiana elewacji. Początkowa szacowano, że renowacja budynku zakończy się w 1997 roku. Projekt renowacji „Beriaymont” rozpoczął się w 1995 roku. Remont generalny „Ber-laymont” rozpoczęty w 1996 roku przez powołaną specjalnie do tego celu spółkę Beriaymont 2000 trwał do końca 2004 roku, w którym to porozrzucane po kilkunastu budynkach w Brukseli instytucje Komisji Europejskiej wróciły do swojej siedziby. Ocenia się, że przeprowadzka do zbudowanego w* latach 60-tych i odnowionego „Beriaymont" wzmocni kolegialność Komisji i współpracę między komisarzami. Ponadto UE odzyska swój "architektoniczny wizerunek” umocniony najnowocześniejszą technologią - ogromna, zbudowana na planie gwiazdy główna kwatera Komisji Europejskiej jest najczęściej kojarzoną z Unra budowlą.

Architektura

Głównym architektem oryginalnego budynku Komisji Europejskiej wybudowanego w 1969 roku był Lucien De Yestel. który opracował jego koncepcję i konstrukcję wiąz z trzema innymi architektami: Jean Gilsoa oraz Jean i Andre Polak. Konstrukcję budynku stanowi trzynaście poziomów' wieży w kształcie czteroramiermej gwiazdy o nieregularnych ramionach wychodzących z rdzenia budynku posadowionych ponad czterema kondygnacjami podziemnymi zajmującymi cały teren działki budowlanej opowierzcluii 2,6 ha. Stropy wszystkich skrzydeł wieży spoczywają na stalowej konstrukcji wspartej na stalowych belkach sprężonych zamocowanych w wąsknn rdzeniu żelbetowym każdego skrzydła i centralnej części budynku. Żelbetowe rdzenie skrzydeł i centralnej części budynku mieszczą klatki scho-