32081

2 faktu, źe norma art. 59 kc chroni przed niemożliwością świadczenia, można wyciągnąć wniosek o ograniczeniu pola jej zastosowania do roszczeń niepieniężnych. Natomiast przede wszystkim odnosi się ona do przypadków naruszenia obligacyjnego prawa do indywidualnie oznaczonej rzeczy. Pomijając tutaj analizę poszczególnych przypadków zastosowania tej normy, należy wskazać na jej użyteczność w zakresie przewłaszczeń na zabezpieczenie - umów masowo obecnie zawieranych. W tym zakresie pełni ona pożyteczną i samodzielną funkcję. Praktyka nie potwierdziła krytycznych ocen związanych z wprowadzeniem jej do kc.

konstrukcja ta pojawiła się w średniowieczu pod nazwą ius ad rem (prawo do rzeczy), teź w Landrechcie Pruskim z 1794 r, ale juź nie było jej w kodyfikacjach XIX-wiecznych. W Polsce dopiero w 1965 r. w KC, co spotkało się z ostrą krytyką A. Ohanowicza.