32164

270 mm Hg (przed -dyszami). Dolny rząd dysz doprowadza powietrze do środkowej części .pieca, a górny bliżej jego obwodu. Dysze są przyłączone do głównego przewodu gorącego powietrza. Są one chłodzone wodą, a ich końce wsunięte do wnętrza pieca na głębokość 200 mm.

Stosowane jeszcze przy wielu piecach stalowe rekuperatory umożliwiają nagrzanie powietrza tylko do 550-7-650 °C. Aby uzyskać wyższą temperaturę dmuchu, wpływającą korzystnie na przebieg procesu w piecu szybowym, zaczęto zastępować rekuperatory nagrzewnicami Cowpera podgrzewającymi powietrze do 700-r-750^cC.

Wsad ładuje się do pieca okresowo przez urządzenia zasypowe rozmieszczone na dłuższej osi pieca. Urządzenie składa się z dwóch lejów zamykanych od dołu przez stożki, które można osobno opuszczać i podnosić za pomocą mechanizmu o napędzie hydraulicznym.

W piecach najnowszej konstrukcji zastosowano inny sposób załadunku. Koks i spiek ładuje się do cylindrycznego kubła ze stożkowym zamknięciem u dołu. Kubeł znajduje się nad lejem załadowczym i opróżnia się po odchyleniu zamknięcia stożkowego. Podczas napełniania kubeł obraca się, aby nie dopuścić do przesunięcia w rozmieszczeniu koksu i spieku.

Wielkość kawałków koksu powinna być w zasadzie taka sama jak spieku, wówczas bowiem wsad ma tylko małą skłonność do segregacji podczas opuszczania się w piecu, dzięki czemu w strefie dysz zachowuje się stały przeciętny stosunek ilościowy spieku i koksu.

Im większa jest przewiewność wsadu i równomiemiejszy rozdział gazów w przekroju pieca, tym pełniejsze spalanie koksu i mniejsze zużycie paliwa.

Stosowane do niedawna podgrzewanie spieku do 800°C przed ładowaniem go do pieca utrudniało warunki pracy i pogarszało jakość spieku. Dlatego obecnie spieku nie podgrzewa się, zachowano jednak podgrzewanie koksu. Zaniechanie podgrzewania spieku powoduje jednak ochłodzenie górnej części pieca i uchodzących z niego gazów, co jest niedopuszczalne ze względu na możliwość utleniania cynku. Aby temu zapobiec, wdmuchuje się do górnej części pieca gorące powietrze w ilości ok. 12% jego ogólnego zużycia. Wprawdzie zwiększa się przy tym nieco zawartość C0₂ w gazach, udaje się jednak utrzymać dostatecznie wysoką temperaturę (1000°C) gazów uchodzących z pieca i uniknąć utlenienia większej ilości cynku.

Dobry uzysk cynku bez redukcji żelaza osiąga się wówczas, gdy końcowe stadium procesu redukcji zachodzi przy wysokiej temperaturze. W związku z tym żużel powstający w piecu powinien być dostatecznie trudno topliwy, a temperatura w dolnej części szybu 1300h-1350°C.

Wprowadzając w skład spieku kamień wapienny i krzemionkę, otrzymuje się zazwyczaj żużel o temperaturze topnienia 1250°C, zawierający ok. 30% CaO, 20% Si0₂, 32% FeO i 6% A1₂0₃ przy zawartości cynku 4-^7% i ołowiu 0,5%. Metale te można odzyskać przez przeróbkę żużla w piecu przewalowym.

W normalnych warunkach pracy pieca, gdy stosuje się podgrzewanie koksu do 800°C i dmuchu w rekuperatorach do 600°C, zużycie koksu stanowi ok. 90% masy odpędzanego cynku plus 20% masy żużla. Przy przeróbce bogatych koncentratów cynkowo-ołowiowych ilość zużytego koksu może wynosić 100% ilości cynku.

Przeróbka w piecu szybowym samego tylko koncentratu cynkowego nie jest uzasadniona zarówno pod względem ekonomicznym, jak i technologicznym. Trudno jest bowiem otrzymać w tym przypadku spiek o wystarczającej wytrzymałości. Obecność ołowiu we wsadzie do spiekania polepsza znacznie jakość spieku, a wydzielenie ołowiu jako dodatkowego pro-

PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory www.Ddffactorv.pl/