2859

Podstawą wyceny majątku trwałego są - cena nabycia lub koszt wytworzenia. Tak rozumiana wycena majątku trwałego jest jego pierwszą wartością ewidencyjną, określaną jako wartość początkowa. Jest ona sumą faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych na zakup lub wytworzenie nowego obiektu. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej ma bardzo istotne znaczenie z punktu widzenia odpisów amortyzacyjnych. Wartość początkowa stanowi, bowiem podstawę    dokonywania    odpisów

amortyzacyjnych. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyszczególniają trzynaście przypadków ustalania wartości początkowej, których kryterium wyróżniającym jest sposób nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Wartość początkowa przy nabyciu przedmiotów majątkowych w drodze kupna

Za wartość początkową środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna przepisy rozporządzenia w § 6 ust. 1 pkt 1 uznają cenę nabycia. Za cenę nabycia normodawca uważa rzeczywistą cenę składnika majątkowego, obejmującą kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty: transportu, załadunku,

wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, opłat notarialnych, opłat skarbowych, pozostałych opłat, odsetek, prowizji, różnic kursowych, oraz pomniejszoną, zgodnie z odrębnymi przepisami, o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem, gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty naliczonego podatku lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje:

a)    cło,

b)    podatek akcyzowy,

c)    podatek importowy od składników majątkowych sprowadzanych lub nadesłanych z zagranicy (tylko w stosunku do środków trwałych sprowadzonych z zagranicy przed 1 stycznia 1996 r., a więc w okresie