32797

państwa dominującego w świecie. IV Republika została ustanowiona po II wojnie światowej, aby ostatecznie w 1958 ulec przekształceniu w obecny na wpół-prezydencką V Republikę. We Francji szczególne znaczenie posiadały i posiadają loże masońskie, zwłaszcza Wielki Wsclłód Francji. Jego członkami było wielu czołowych polityków. Te loże przyczyniły się także do erozji znaczenia Kościoła katolickiego.

W ostatnich dekadach francusko-niemieckie pojednanie i współpraca miało kluczowe znaczenie dla politycznej i ekonomicznej integracji w Europie, włócznie z wprowadzeniem Euro w styczniu 1999- Francja jest na czele państw europejskich starających się wykorzystać zalety wynikające z wprowadzenia unii monetarnej w ten sposób, by tworzyć bardziej zintegrowane i sprawne systemy obrony i bezpieczeństwa, jednocześnie Francuzi oponują przeciw federacyjnej formule linii Europejskiej. Odrzucili także ratyfikację Europejskiej Konstytucji w maju 2005.

edytuj]

Językiem urzędowym we Francji jest francuski, posługuje się nim znaczna większość mieszkańców tego kraju, jednak poza nim istnieje wiele języków regionalnych:

•    prowansałski - językiem tym (obecnie uważa ty m za dialekt francuskiego) posługuje się około 2 min ludzi w południowej Francji (Prowansja, Delfinat, Langwedocja)

•    bretoński - mówi nim zaledwie 1/3 * 1,5 milionowej populacji Brcłończyków zamieszkujących płw. Bretoński w zachodniej Francji

•    alzacki - dialekt języka niemieckiego, posługuję się nim germańscy Alzatczycy zamieszkujący Alzację we wschodniej Francji

•    baskijski - mówi nim kilkadziesiąt tysięcy Basków zamieszkujących prowincję Brarn

•    kataloński - posługuje się nim kilkadziesiąt tysięcy Katalończyków zamieszkujących prowincję Roussillion w południowej Francji, przy granicy z Hiszpanię

•    arabski - posługuje się nim około 3 min imigrantów z Afiyki Północnej, gł. w większych miastach oraz na lazurowym wybrzeżu

•    flamandzki - mówi nim kilkadziesiąt tysięcy ludzi pochodzenia niderlandzkiego, zamieszkujących północną Francję (obszar Calais i Artois)

•    korsykański - posługuję się nim mieszkańcy Korsyki, jest on zbliżony do dialektów Włoch centralnych (m.in. toskańskich)

•    lotaryński dialekt języka niemieckiego, posługuję się nim germańscy Lotaiyńczycy zamieszkujący Lotaryngię przy granicy z Niemcami

Francuzi — naródromański zamieszkujący głównie Francję (ok. 52 min). Wielką Brytanię (ok. 100 tys.), Katalonię (ok. 4 tys.) oraz nieliczni w Belgii, Andorze, Luksemburgu, Monako i Szwajcarii. Poza tym Francuzi żyję głównie w swoich byłych koloniach w Afiyce oraz w własnych terytoriach zamorskich w Oceanii i na innych kontynentach. Około lOrnilionów osób francuskiego pochodzenia mieszka w Stanach Zjednoczonych, a 5milionów w Kanadzie. Ich ojczystym językiem jest francuski. Większość Francuzów to katolicy (chrystianizacja w II — IV wieku). Dzisiaj wielu potomków byłych imigrantów uważa się za część narodu fcuicusjajgo. są to przeważnie osobypochodzeinadfrykańskicgo i arabskiego. Pozostaję oni obywa telamipaństwa francuskiego.

Współcześnie przynależność do narodufrancuskiego utożsamia się właśnie z obywatelstwem. Faktycznie w prawie francuskim nie ma pojęcia obywatelstwa odrębnego od narodowości (jest tylko narodowość, nationalite, która może być podwójna). Wszelkie oficjalne statystyki dotyczące pochodzenia, rasy i religii obywateli są w tym kraju zabronione, gdy* ^w imię baseł rewolucji wszyscy Francuzi są równi.

W etnogenezie Francuzów najważniejszą rolę odgrywają zromanizowani Galowie (tzw. Galorzymianie) oraz germańscyFrankowie. którzy zasymilowali się z ludnością romańską. Wielu Francuzów zachowało poczucie regionalnej tożsamości (otóż Akwilańczycy, Alzatczycy, Andegaweńczyey, Bretończycy, Buigundciycy. Gaskończycy. Korsykanie. Lotaryńczycy. Normandczycy. Orleańczycy. Owerniacy. Paryżanie. Pikardrjczycy. Prowansalczycy. Sabaudczycy. Szampańczycy. Tureńczycy, Wandejczycy. itd.).

Obszary kolonizacji frincułlótjfcdytllj]

Francuzi zakładali kolonie w Nowym Świecie głównie w ciągu XVII wieku, spodziewając się korzyści