32802

Wschodniej znacznie oziębiły się. Albania dryfowała ku współpracy z Chinami, zaś ZSRR wywierał na nią szantaż gospodarczy. Dlatego na moskiewskiej konferencji partii komunistycznych i socjalistycznych doszło do ostrej konfrontacji z KPZR i jej sojusznikami, co skutkowało tym, że ZSRR przestał udzielać wsparcia gospodarczego. W odwecie w ciągu kilkudziesięciu godzin ZSRR musiał ewakuować się z bazy morskiej w porcie Vlora, a Albania przejęła kilka radzieckich okrętów podwodnych oraz sprzęt i amunicję.

W 1962 przestała uczestniczyć w pracach RWPG, co odbiło się niekorzystnie na bilansie handlowym i pozycji gospodarczej kraju. W 1968 Albania skiytykowała interwencję UW w Czechosłowacji i wystąpiła z Układu Warszawskiego. Od tej pory ZSRR nazywany był mocarstwem socjalimperialistycznym. Swą politykę zagraniczną opierała na sojuszu z Chińską Republiką Ludową, była jedynym krajem któiy nie podpisał Aktu Końcowego OBWC z Helsinek. Rządzona twardą ręką przez komunistę Envera Hodżę. ogłosiła się pierwszym na świecie państwem ateistycznym. W Albanii schronienie znalazł m.in. Polak Kazimierz Mijał, któiy przygotowywał audycje, przekazywane za pośrednictwem Radia Tirana. W latach 70. Albania dążyła do autarkii, nie przyniosło to jednak powodzenia. W 1976 nazwę kraju zmieniono na Ludową Socjalistyczną Republikę Albanii

Pod koniec lat 70. ub. wieku Albania po śmierci Mao Zedonga i krótkim okresie władzy Hua Guo Fenga skłóciła się z Chinami Deng Xiaopinga. co sprawiło, iż pogrążyła się w zupełnej izolacji międzynarodowej. Nastąpiły walki frakcji we władzach, czego efektem była (być może samobójcza) śmierć premiera Mehmeta Shehu. oskarżonego przez Hodżę o szpiegostwo na rzecz supermocarstw. Nowym premierem został Adil Carcani. Śmierć Hodży w 1985 roku oznaczała powolny rozkład struktur władzy.

W 1991 u władzy w wyniku pierwszych w historii demokratycznych wyborów pozostali tam początkowo komuniści. W rok później zostali jednak obaleni przez demokratów. W wyniku krachu ekonomicznego z 1997 będącej jego skutkiem antyrządowej rebelii, oraz chaosu któiy pochłonął ponad tysiąc ofiar śmiertelnych, do władzy w wyniku przedterminowych wyborów doszła postkomunistyczna opozycja. Po ośmiu latach sprawowania władzy Partia Socjalistyczna utraciła władzę, a w 2005 r. po wyborach parlamentarnych władzę przejęła koalicja partii opozycyjnych, na czele z Partią Demokratyczną.

I kwietnia2009 Albania dołączyła do państw członkowskich NATO. Jest kandydatem do Unii Europejskiej, do której akcesje popiera 96% jej obywateli[l)

=JLH1U

Ludność[(

Liczba mieszkańców Albanii zmalała po 1998 roku o ponad ćwierć miliona wskutek emigracji do Włoch i Grecji. Przyrost naturalny niegdyś najwyższy w Europie (w latach 1960-1985 w granicach 2,5-3%) stopniał do 0,8% w 2003 roku. Według oficjalnych danych kraj niemal jednolity etnicznie: 95% Albańczyków, pozostali to głównie Grecy — 3% i Macedończycy: poza granicami kraju żyje blisko 2 min osób, z czego 1,3 min w Kosowie, ponad 200 tys. w Grecji i przeszło 170 tys. we Włoszech.

W rzeczywistości od 1989 roku nie przeprowadzono w Albanii spisu powszechnego w którym obywatele mogliby swobodnie deklarować swą narodowość. Wśród mniejszości zamieszkujących Albanię należy wymienić Greków, zrzeszonych od 1991 roku w organizacji Omonia, zamieszkujących głównie w południowej części kraju, Macedończyków zrzeszonych w 4 towarzystwach: MIR, Góra, Med i Prespa, reprezentowanych przez partię polityczną-Macedońska Partia na rzecz Integracji Europejskiej Albanii. Macedończycy zamieszkują południową i wschodnią Albanię regiony Mała Prespa i Golo Brdo oraz duże miasta Elbasan i Tirana. Ponadto Albanię zamieszkuje pewna liczba Wołochów, Romów i Czarnogóroów.

Średnia gęstość zaludnienia 131 osób/km*, ale w okolicach Tirany przeszło 3 razy większa, podobnie na wybrzeżu koło Durres. obszary górskie na wschodzie bardzo słabo zaludnione. Dane z 1930 r.: 70% muzułmanie sunniccy. 20% prawosławni. 10% katolicy. Obecnie 60% stanowią bezwyznaniowi. Po epoce komunizmu można dostrzec pewien wzrost religijności. Jedynym większym miastem jest stolica Tirana, ponadto kilka miast liczy co najmniej 50 tys. mieszkańców. Stopień urbanizacji jest dość niski — 45%

Albańcsycy (ąlb Shqiptartf) - jest to naród pochodzenia indor uropejski ego zamieszkujący Albanię (ponad 3 miliony), Kosowo (1,8 miliona), Macedonię (ok. 510 tysięcy), Czarnogórę (około 31 tysięcy) oraz Europę Zachodnią głównie Niemcy. Arbo roszę jako potomkowie Albańczyków mieszkają także we Włoszech). Znaczną część społeczeństwa albańskiego stanowią muzułmanie, zarówno w obrządku sunnickim. jak również