nabycie dobra będącego przedmiotem leasingu. Kredyt ten jest z reguły zabezpieczony prawem rzeczowym na przedmiocie leasingu (np. zastawem). Leasingodawca przynosi także na bank większą część wierzytelności wynikającej z umowy leasingowej, co stanowi dodatkową formę zabezpieczenia kredytu bankowego.
Leasing finansowy charakteryzujący się powyższymi cechami można określić mianem leasingu bezpośredniego. W praktyce występuje inna jego odmiana zwana leasingiem zwrotnym. Polega ona na tym, że leasingodawca nabywa określone dobro od przyszłego leasingobiorcy, a następnie udostępnia mu je na warunkach umowy leasingowej. Tego rodzaju transakcja leasingowa jest w istocie rzeczy szczególną metodą poprawy płynności finansowej leasingobiorcy. Sprzedając określone dobra rzeczowe przedsiębiorstwu leasingowemu, a następnie zawierając umowę leasingową
leasingobiorca uzyskuje bowiem strumień gotówki, którą można wykorzystać na inne cele, zachowując zarazem prawo do korzystania z dobra będącego przedmiotem transakcji.
Drugą zasadniczą formą leasingu jest tzw. leasing bieżący (zwany także operacyjnym), który charakteryzuje się znacznie krótszym (z reguły do trzech lat) okresem umowy leasingowej. Jest on zatem formą zaspokojenia przejściowego, zwiększonego zapotrzebowania producentów na określone dobra produkcyjne, wynikające np. z sezonowego charakteru produkcji. Krótki okres umowy leasingowej w tym przypadku oznacza, że prawie zawsze okres ten jest krótszy niż okres technicznej i ekonomicznej przydatności udostępnionego dobra, a zatem i opłaty leasingowe nie mogą w pełni pokrywać kosztów jego zakupu, ewentualnego kredytowania oraz zysku firmy leasingowej. Tak więc niemal zawsze, dla uzyskania zwrotu nakładów poniesionych przez firmę leasingową, zachodzi konieczność zawarcia kolejnej umowy z dotychczasowym korzystającym, umowy z innym korzystającym lub też sprzedaży dobra.
W przypadku leasingu operacyjnego udostępniający z reguły ponosi pełne koszty związane z utrzymaniem, naprawami i ubezpieczeniem udostępnianej rzeczy oraz płaci przewidziane prawem podatki.
W praktyce ten typ leasingu daje leasingobiorcy prawo odstąpienia od umowy leasingowej przed upływem okresu na który została zawarta. Jest to szczególnie istotna cecha, umożliwiająca korzystającemu zrezygnowanie z użytkowania dobra, jeżeli na skutek postępu technicznego staje się ono przestarzałe lub też, gdy nie jest ono w pełni wykorzystane na skutek spadku popytu na wyroby produkowane za jego pomocą. Ta cecha leasingu operacyjnego powoduje, że ryzyko związane z przedmiotem leasingu niemal w całości obciąża leasingodawcę.
Ocena z punktu widzenia leasingobiorcy.
Podejmowane w przedsiębiorstwach decyzje dotyczące leasingu podobnie jak wszelkie inne decyzje, muszą spełniać kryteria efektywności. Zawarcie transakcji leasingowej winno być zatem poprzedzone odpowiednim rachunkiem efektywności.