33720

6.    Okręgi kultowe- mieszkańcy wsi porzucali je i osiedlali się często z innymi plemionami pod ochroną

a)    znaczącej świątyni

b)    twierdzy

Tego typu miasta wykazują:

-    Nieplanowy rozwój

-    Brak Im geometryczne wytyczonych granic, które we wcześniejszych epokach nie byty umocnione

-    Agora i założenia świątynne byty oddzielone, ich zabudowania pozostawały nie powiązane planistycznie, a lokalizacja zależała jedynie od korzystnych warunków topograficznych

-    Symetria tylko w pojedynczych budowlach

-    Ciągi domów położone w wzdłuż poziomic

-    Budowle mieszkalne proste, często wręcz prymitywne

7.    System hippodamejski - uktad urbanistyczny oparty na prostokątnej siatce ulic, opracowany prawdopodobnie przez Hippodamosa z Miletu w V w. p.n.e. (zwany także systemem milezjańskim). Ze względu na słabe walory obronne na stałym lądzie zastosowano jedynie na planie Pireusu, sporządzonym przez Hippodamosa. Natomiast nowo zakładane miasta w koloniach od około 500 p.n.e. do epoki hellenistycznej rozplanowano na demokratycznej (także hippodamejskiej) zasadzie isonomil -równego podziału.

8.    Główne cechy miast klasycznych:

-Nieregularne granice miasta

-Siatka z czworobocznych Insulae = bloków z typową zabudową na parcelach tej samej wielkości

-    Długości wszystkich boków prostokątów pozostają we wzajemnych relacjach liczbowych zgodnie z pitagorejską nauką o proporcjach

-    Surowa funkcjonalność: system parcelacji, z unormowaniem powierzchni i wysokości pomieszczeń, umożliwia liczne warianty: dziedziniec pomiędzy dwukondygnacyjnym korpusem domu głównego i niższymi skrzydłami; rozmaitość domów (odpływ wody deszczowej). Wszystkie domy skierowane na południe

-Ubożenie miast prowadziło z czasem do podziałów parceli, wzrost zamożności dołączenia dwóch dziatek w jedną

-Plac targowy, plan przed świątynią i agora są prostokątne, powstają na niezabudowanych insulach