33827

1. Podstawowe cele i zasady Wspólnej Polityki Rolnej

Wspólna Polityka Rolna (WPR) to najlepiej rozwinięty i najbardziej kosztowny sektor

polityki gospodarczej w Unii Europejskiej (UE). W przeciwieństwie do pozostałych

sektorów gospodarki, które funkcjonują na zasadach rynkowych, rolnictwo jest

szczególnie wspierane i chronione.

Plany utworzenia w Europie wspólnego rynku rolnego istniały jeszcze przed utworzeniem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG). Jednak podstawowe zasady Wspólnej Polityki Rolnej określone zostały dopiero w Traktacie ustanawiającym EWG. 25 marca 1957 r. w Rzymie Traktat ten podpisało sześć państw: Francja, Niemcy, Belgia, Holandia, Luksemburg i Włochy. Przyjęcie wspólnej polityki w dziedzinie rolnictwa miało przyczynić się do realizacji podstawowego celu Wspólnoty, jakim było popieranie harmonijnego rozwoju działalności gospodarczej, umacnianie stabilności, podnoszenie poziomu życia i ustanowienie ściślejszych stosunków pomiędzy państwami członkowskimi. Państwa tworzące EWG dążyły do zapewnienia stałej podaży żywności oraz poprawy poziomu życia ludności wiejskiej.

Traktat zakładał, że w celu zapewnienia sprawnego działania i rozwoju wspólnego rynku produktów rolnych, członkowie Wspólnoty ustalą wspólną politykę rolną i będą ją stopniowo rozwijać.

1.1. Cele Wspólnej Polityki Rolnej

Do najważniejszych celów WPR należą:

•    zwiększenie wydajności produkcji rolnej w drodze rozwoju postępu technicznego,

•    zapewnienie racjonalnego rozwoju produkcji rolnej oraz pełnego wykorzystania

czynników produkcji, zwłaszcza siły roboczej,

•    zapewnienie odpowiedniego poziomu życia ludności rolniczej, przede wszystkim

przez podniesienie indywidualnego dochodu osób zatrudnionych w rolnictwie,

•    stabilizacja rynków rolnych,

•    zapewnienie ciągłości dostaw żywnoś2ci,

•    zapewnienie odpowiednich cen dla konsumentów.

WPR można podzielić na dwie części. Są to: