3452

lub    grupa    dąży

do osiągnięcia własnych celów przez wyeliminowanie, podporządkowanie sobie lub zniszczenie jednostki lub grupy dążącej do celów podobnych lub identycznych.

Konflikty wybuchające w miejscu pracy, najczęściej między ludźmi pracującymi obok siebie lub między współpracującymi, nie mogą pozostawać bez ujemnych następstw dla procesu pracy, jej rytmu, jakości produktów i bez ujemnego oddziaływania na pozostałych pracowników będących świadkami konfliktu między dwiema osobami. Ma to niewątpliwie ujemny wpływ na atmosferę pracy, na stosunki międzyludzkie w miejscu pracy.

Konflikty nie opanowane zawczasu przez kierowników instytucji, nie wykorzystane przez nich jako sygnał, ze trzeba coś zmienić w strukturze jej funkcjonowania, a więc jako czynnik motoryczny progresywnych zmian - są oczywiście czymś złym i stanowią niebezpieczeństwo dla instytucji. Konflikty na czas opanowane i mądrze pokierowane są zjawiskiem zdrowym i koniecznym.

Poznanie i analiza zjawisk wywołujących konflikty mają szczególne znaczenie dla problematyki stosunków międzyludzkich. W skrajnych przypadkach pozwala to dokonać wyboru mniejszego zła. W wypadku optymalnym daje możliwość likwidacji źródeł konfliktów przed ich ujawnieniem się. Zawsze jednak pozwala na optymalizację decyzji w sytuacjach, gdy pojawiać się może sprzeczność między racjonalnością a odczuciem ludzi.

W warunkach wysokiego poziomu kultury współżycia, właściwych stosunków międzyludzkich konflikt interpersonalny nie może prowadzić do powstania szkód wyrządzonych pracownikom i przedsiębiorstwu. Poziom kultury i wartość społeczno-wychowawczą ludzkich kolektywów powinno się mierzyć nie liczbą zaistniałych konfliktów, lecz kulturą ich rozwiązywania. Stąd też znaczenie działań zapobiegających powstaniu konfliktów. W zakładzie pracy nie wolno dopuścić do powstawania